Έχει μεγάλο ενδιαφέρον η παρακολούθηση συζητήσεων/συνομιλιών τόσο στα σόσιαλ όσο και στην πραγματική ζωή.

Κερδίζεις μικρογραμμάρια σοφίας όταν τις παρακολουθείς, και όχι όταν συμμετέχεις σε αυτές. Είναι σαν να πιάνεις την πλαγιά ενός λόφου και να παρατηρείς μάχες και πανηγύρια, παραστάσεις και αγώνες, δράματα και κωμωδίες. Μοναχικούς περιπάτους και θορυβώδεις διαδηλώσεις, ομηρικούς καβγάδες και κρίντζι ταιριάσματα, τροπαιοφόρους ηττημένους και χαμένους νικητές.

Και όλα αυτά τα ανιχνεύεις:
– είτε στις ατάκες του δευτερολέπτου στην μποτιλιαρισμένη Κατεχάκη, όπου ένας τροχονόμος με οργή φωνάζει –εντελώς ανθρώπινα και αποποιούμενος τον ρόλο του οργάνου της τάξης– σε έναν οδηγό που πήγε να τον πατήσει επειδή μιλούσε στο κινητό του «Καλά ρε, μαλάκας είσαι;»
– είτε στις πεντάωρες ιντερνετικές αντιπαραθέσεις ανάμεσα σε ακαδημαϊκούς κάτω από ένα ποστ γύρω από την καταγωγή της γλωσσικής ρίζας ενός ρήματος ή μιας έννοιας· με εκατοντάδες λέξεις η κάθε απάντηση και σχόλιο, με δεκάδες πηγές και ντοκουμέντα, με αλληλοκατηγορίες και μπηχτές.

Όλα αυτά θυμίζουν ταινία του Ταραντίνο, εκεί όπου τα όπλα έχουν βγει, επικρατεί μια ανησυχητική ισορροπία και αρκεί ένα τυχαίο γεγονός –το γάβγισμα ενός σκύλου– για να αρχίσει το ξεπάστρεμα.
Στην πλαγιά ενός λόφου λοιπόν!

Είθε το ’24 να έχει περισσότερο διάβασμα παρά συγγραφή, περισσότερο αυτί παρά γλώσσα, περισσότερα ερωτηματικά παρά θαυμαστικά.

Υ.Γ.1: Θέλω να ευχαριστήσω όλους/ες τους εργαζόμενους/ες στο ΗΠΖ που κατάφεραν να μετουσιώσουν ιδέες σε αφιερώματα, κείμενα και τελικά σε έντυπο.

Υ.Γ.2: Όλους τους πελάτες που μας αναγνωρίζουν σαν μία ξεχωριστή οντότητα στον χώρο του εντύπου και μας εμπιστεύονται.

Υ.Γ:3 Όλους τους αναγνώστες που μας διαβάζουν, ψάχνουν και μιλάνε για εμάς.

Ελπίζω να καταφέρουμε να διατηρούμε τη νεανική μας ψυχή και το ανήσυχο πνεύμα μας!

Καλή χρονιά!

ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ ΞΑΝΘΗΣ