Είναι κατανοητό γιατί δεν το κάνουμε και απλώς το περιγράφω; Γιατί θα προκαλούσε μάλλον το αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που θα προσδοκούσαμε. Στην περίοδο που ζούμε δεν υπάρχει χρόνος για σκέψη και στοχασμό. Υπάρχει πολύ φασαρία και κραυγή.

Το σσσς! θα πήγαινε προς δύο κατευθύνσεις. Προς τους ακραίους της όποιας θρησκείας. Αυτούς που δεν μπορούν να ανεχτούν τον διπλανό τους, που τον θεωρούν εχθρό, υπανάπτυκτο, μίασμα και ό,τι άλλο. Είτε είναι Χριστιανοί είτε Μουσουλμάνοι, Ινδουιστές κλπ. Και βέβαια ο Χριστός θα απευθυνόταν στους Χριστιανούς και ο Μωάμεθ στους Μουσουλμάνους. Ο κάθε ένας με το δικό του φορτίο λοιπόν. Με τους δικούς του μισαλλόδοξους και μάρτυρες της όποιας πίστης.

Η δεύτερη κατεύθυνση θα ήταν προς όλους αυτούς που δεν σέβονται, δε νιώθουν την πίστη του άλλου, είτε είναι Χριστιανός, είτε Βουδιστής, είτε Μουσουλμάνος. Είναι άλλο η κριτική και άλλο η σάτιρα και ο εμπαιγμός. Οπότε προσωπικά αισθάνομαι άβολα με γελοιογραφίες που σατιρίζουν την πίστη των ανθρώπων. Αν και άθεος, έχω καταλάβει πως με το θείο δεν ξεμπερδεύεις εύκολα. Πως ο άνθρωπος το χει ανάγκη. Και πως ο χλευασμός στις θρησκείες μάλλον φέρνει τα αντίθετα αποτελέσματα.

Μα κριτική θα γίνεται; Είναι το όπιο των λαών; Υπάρχει ένα θεοκρατικό κατεστημένο; Και άλλες πολλές εύλογες ερωτήσεις. Είμαι υπέρ της κριτικής στα θρησκευτικά κατεστημένα που τις περισσότερες φορές ήταν και είναι άρρηκτα δεμένα με τις πολιτικές εξουσίες. Ο τρόπος όμως δεν μπορεί να ακυρώνει την ανάγκη του κόσμου να πιστέψει σε κάτι ανώτερο από αυτόν. Όπως το έχει δηλαδή στο μυαλό του εδώ και χιλιετίες.

Για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, ο ακραίος Ισλαμισμός ή αλλιώς Ισλαμοφασισμός αναπτύσσεται επικίνδυνα όλο και περισσότερο. Η δαιμονοποίηση του Ισλάμ και των μουσουλμάνων, η ισλαμοφοβία, πόσο θα βοηθήσει; Πόσο ευθύνεται η ΄΄Χριστιανική Δύση’’ για την ανατίναξη των περιοχών που ζουν τέτοιοι πληθυσμοί; Πόσο αποτελεσματικοί είναι οι αστεϊσμοί με το Κοράνι και τον Προφήτη; Εδώ δεν μιλάμε για το αν κάποιος έχει τυπικά το δικαίωμα να σατιρίσει – που το έχει- αλλά για το τι γεννά αυτή η σάτιρα.

Λίγη ησυχία λοιπόν, σκέψη και προσπάθεια να αμβλυνθούν τα επιθετικά στοιχεία των θρησκειών, όλων των θρησκειών. Μέχρι κάποια μέρα, οι “θεότητες” να είναι η ψυχή των ανθρώπων χωρίς διαμεσολαβητές και θρησκευτικούς πολέμους.