Εκατοντάδες δάχτυλα στις μούντζες σας απέναντι στον λαό. Γιατί, μπαμπά;
Μπαμπά, γιατί το κόμμα που ψήφισες απέρριψε την συνταγματική αναθεώρηση του άρθρου περί δικαιωμάτων; Και γιατί εκατοντάδες βουλευτές του καταψήφισαν προτεινόμενες αλλαγές που μόνο καλό θα σήμαιναν για μια κοινωνία πολιτών που τα τελευταία χρόνια έχουν ζοριστεί, έχουν ιδρώσει, έχουν δικαίως αισθανθεί αδικημένοι;
Ναι στην εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας, ναι και στην ψήφο Ελλήνων του εξωτερικού.
Και είχαμε:
190 ΟΧΙ για την θρησκευτική ουδετερότητα του κράτους.
170 ΟΧΙ στην απαγόρευση διακρίσεων και βάσει φύλου, ταυτότητας φύλου και σεξουαλικού προσανατολισμού. (η δολοφονία του Ζακ μάλλον έτυχε, δεν πέτυχε)
107 ΟΧΙ για την εγγύηση ενός ελάχιστου εισοδήματος (ευτυχώς τα ναι ήταν 190, άρα αναθεωρείται η συγκεκριμένη διάταξη)
182 ΟΧΙ για την εγγύηση αξιοπρεπούς διαβίωσης για όλους (γιατί άλλωστε να χρειάζεται να ζούμε όλοι αξιοπρεπώς; Κάποιοι ας πεθάνουμε σε δρόμους, φυλακές και κολαστήρια όπου μας κρατούν ασφαλείς οι ΜΚΟ και οι φίλοι τους)
182 ΟΧΙ στην υγεία ως δικαίωμα (άντε, καλέ, που είναι και δικαίωμα η υγεία, μια χαρά είσαι στο ράντζο του διαδρόμου, πτωχέ πλην τίμιε μαλάκα)
172 ΟΧΙ στον δημόσιο έλεγχο βασικών κοινωνικών αγαθών (έχουμε και πιο σοβαρές δουλειές, φάση)
168 ΟΧΙ στο δικαίωμα ίσης αμοιβής για ίσης αξίας εργασία ανεξαρτήτως ηλικίας (σκατά στους νέους, δηλαδή, αλλά δεν θέλουμε και να το σκάτε για εξωτερικό, όπου σας σέβονται και μπορείτε να ζήσετε τα όνειρά σας-σοβαρά τώρα;)
170 ΟΧΙ στην αναγωγή της κοινωνικής ασφάλισης σε δικαίωμα
158 ΟΧΙ στο δημοψήφισμα με λαϊκή πρωτοβουλία (ποιος λαός; Εμείς κάνουμε κουμάντο!)
Κι άλλα ήταν τα ΟΧΙ, έγραψα αυτά που με ενόχλησαν και μου χτύπησαν περισσότερο. Όχι μόνο σε μένα δηλαδή, αλλά και σε κάθε πολίτη με μια μίνιμουμ λογική, κριτική σκέψη, επιθυμία για βελτίωση της ζωής του, για δικαιοσύνη.
Περί της καταψήφισης της απαγόρευσης διακρίσεων μα βάση το φύλο και τον σεξουαλικό προσανατολισμό γράφτηκαν πολλά.
Οι πιο νηφάλιες φωνές διακρίθηκαν, κατά την άποψή μου, από μια εμμονή στη νομική πλευρά του θέματος. «Κατοχυρώνεται ήδη η απαγόρευση σε υπερνομοθετικές διατάξεις», σου λέει. «Και τι θα πει αυτό; Τι τους χαλάει να κατοχυρωθεί και στο σύνταγμα της χώρας μας;», του λες. «Είναι περιττό και γραφικό», σου λέει. «Άσε μας, ρε φιλαράκι!», του λες και του το λέω κι εγώ μαζί σου.
Η Νέα Δημοκρατία επικαλείται την Ευρώπη και την ευρωπαϊκή σκέψη μόνο όταν την συμφέρει. Ιδιωτικοποιήσεις και άγιος ο θεός. Έχει δώσει δύναμη στην αστυνομία μες στην πόλη-η παρουσία των αστυνομικών δεν δημιουργεί αίσθημα ασφάλειας, αλλά φόβου, απειλής.
Έδωσαν μια μούντζα αποτελούμενη από 100 και από 170 δάχτυλα απέναντι στα ανθρώπινα δικαιώματα, έδειξαν ότι δεν τους ενδιαφέρει να βελτιωθεί η οικονομία για να έχουμε όλοι δουλειές και ζωή, αλλά για να τρίψουν τα χέρια μερικοί εργοστασιάρχες και μερικοί φιλοκυβερνητικοί παράγοντες.
Οι νέοι, μια φτυσιά στην μούρη. Οι προεκλογικές υποσχέσεις τι απέγιναν;
Τα ακροδεξιά στοιχεία που βρίσκονται, πλέον, στους κόλπους του κυβερνώντος κόμματος ασκούν σοβαρές πιέσεις. Δεν εξασθενεί έτσι, από την μία μέρα στην άλλη, η Χρυσή Αυγή.
Ντροπή σας!
Ο πατέρας μου στηρίζει Νέα Δημοκρατία. Ο λόγος που το δημοσιοποιώ είναι επειδή και ο ίδιος το λέει πάντα ανοιχτά. Δεν έχει να κρύψει κάτι. Και καλά κάνει.
Ο πατέρας μου: ένας συνταξιούχος τραπεζικός υπάλληλος, ένας φτωχός Κρητικός που ήρθε στην Αθήνα πριν τριανταπέντε χρόνια και δούλεψε και μας ανέθρεψε χωρίς να μας λείψει τίποτα, εργαζόμενος σκληρά και ανεβαίνοντας βήμα βήμα ο ίδιος στα επαγγελματικά και οικονομικά του. Ανέκαθεν στήριζε την δεξιά παράταξη, για δικούς του, σεβαστούς λόγους.
Στην ερώτησή μου «γιατί, μπαμπά» αισθάνθηκε και ο ίδιος άβολα. Δεν ήξερε τι να απαντήσει σε όλα αυτά τα ΟΧΙ των βουλευτών που ο ίδιος ψήφισε.
Ντροπή σας…
ΥΓ: Η φωτογραφία είναι από το φωτορεπορτάζ της LIFO για το Athens Pride 2019.
