Μην εναποθέτεις.
Το μέλλον σου ή το παρελθόν σου σε κανέναν και πουθενά. Μην αφήνεις άλλους/άλλα να το κατευθύνουν για σένα.

Θες να απελευθερωθεις? – απελευθέρωσου.
Θες να ουρλιάξεις? – ούρλιαξε και συνέχισε να ουρλιάζεις.
Θες να αναπνεύσεις? – φτιάξε το δικό σου αέρα.

Δεν είναι θέμα πίστης είτε εμπιστοσύνης, είναι θέμα φόβου και πιο συγκεκριμένα φόβου εαυτού.

Έτσι κι αλλιώς, κάθε μέρα είναι ένα άλμα στο κενό και αν προσγειωθείς προσγειωθηκες’ αν όχι, τότε θα καταλάβεις ότι κανένα δίχτυ προστασίας δεν ήταν υπαρκτό ούτε εξαρχής δυνατό.

Υποτιμάς το εφήμερο αλλά είναι το μόνο που στην πραγματικότητα έχουμε.
Υποτιμάς το φευγαλεο αλλά είναι ακόμη πιο σημαντικό όταν τίποτα ουσιαστικά δε θα έρθει.

Μην εναποθέτεις.

Οι εποχές των σοφών τέλειωσαν,των αγαθών επίσης. Γύρω μας ανεβαίνουν ψηλές λαμαρίνες.

Ξύπνα, φτιάξε καφέ και άρχισε να σκαρφαλωνεις είτε με είτε χωρίς ογκόλιθους’ αλλά με την ίδια αυθάδειά.