Αδειάσαμε τους δρόμους, ανάψαμε τα φώτα στα σαλόνια μας, μαγειρέψαμε και καθαρίσαμε το σπίτι-σαν νύχτες πρωτοχρονιάς, που οι οικογένειες είναι μαζεμένες σπίτι. Όμως, τώρα, οι οικογένειες είναι διασπασμένες. Δεν μπορούμε να δούμε τους παππούδες μας, κάποιοι ούτε και τους γονείς μας.

Οι φίλοι επικοινωνούμε μέσω κινητών και υπολογιστών. Ανταλλάσσουμε αστεία. Λιγάκι, τσακωνόμαστε πάνω σε τρέχοντα ζητήματα που φυτρώνουν σαν κλαδιά πάνω στον βαρύ, ξερό κορμό του Μεγάλου Προβλήματος: του κορωνοϊού.

• Το σπίτι μου είναι όμορφο το μεσημέρι

Λόγω φόρτου εργασίας, τα Σαββατοκύριακα είτε κοιμάμαι είτε δουλεύω εκτός, την ώρα που ο ήλιος σκάει σαν σιωπηλή μελωδία χαράς μέσα από τα παράθυρα του σπιτιού. Τότε, αυτό μου φαίνεται πιο όμορφο από ποτέ. Επίσης, φαίνεται όλη η σκόνη και η βρωμιά, αλλά ποιος νοιάζεται; Έχω χρόνο να καθαρίσω. Άπλετο.

• Η έλλειψη χρόνου είναι απλώς δικαιολογία

Δεν κάνω γενική καθαριότητα γιατί δεν έχω χρόνο, δεν διαβάζω βιβλία γιατί δεν έχω χρόνο, μόλις βρω χρόνο θα αρχειοθετήσω, θα φτιάξω την βιβλιοθήκη, θα, θα, θα. Παραμύθια! Οι πρώτες μέρες “καραντίνας” περάσανε κυρίως με χαζολόγημα στο Internet, τηλεφωνήματα με φίλους, Netflix-εν ολίγοις, με όλα αυτά που κάνουμε και όταν δεν έχουμε χρόνο. Προσωπικά, διάβασα και βιβλία, αλλά αυτό το κάνω ούτως ή άλλως ξενυχτώντας και επιλέγοντας να κοιμηθώ λιγότερο και να πάω λίγο κουρασμένη ή καθυστερημένη στην δουλειά.

• Τα ζώα είναι ευτυχισμένα κοντά στους ανθρώπους τους

Πόσα σκυλάκια και γατάκια-και λαγουδάκια, παρακαλώ-ευτύχησαν αυτές τις μέρες που πέρασαν όσο χρόνο ήθελαν μαζί με τους ανθρώπους τους. Πόσες αγκαλιές, πόσα χάδια, πόσες ξάπλες στον καναπέ… Ζουν το όνειρο. Άραγε, καταλαβαίνουν ότι κάτι δεν πάει καλά εκεί έξω, εξ ου και οι “γονείς” τους βρίσκονται τόσες ώρες στο σπίτι;

•  Το μυαλό έχει στ’ αλήθεια ανάγκη από ξεκούραση

Με τόσο άπλετο ελεύθερο χρόνο, ύπνο χωρίς προγραμματισμένη αφύπνιση, μικρές σιέστες στην διάρκεια της μέρας και δεν συμμαζεύεται, δεν είναι να απορείς πώς γίνεται και,, επιτέλους, θυμάσαι τα όνειρά σου και επίσης σου κατεβαίνουν ιδέες και λύσεις πάνω σε διάφορα ζητήματα που είχαν “παγώσει” μες στο μυαλό σου το προηγούμενο διάστημα. Ο νους πήρε μια ανάσα, ηρέμησε, η διαδρομή σπίτι-γραφείο έγινε κρεβάτι-μπανιέρα-μπαλκόνι. Τρώμε πρωινό, κάνουμε λίγη γυμναστική, δεν έχουμε το άγχος αν θα προλάβουμε το λεωφορείο ή το τελευταίο μετρό. Κι αυτό αποδίδει, τελικά!

•  Ο άνθρωπος ή οι άνθρωποι με τους οποίους ζούμε είναι πολύ σημαντικοί, τελικά

Η Λένα Διβάνη έκανε μια εξαιρετική ανάρτηση που αφορούσε την επιλογή του συντρόφου μας ή του συγκατοίκου μας. Το ρεζουμέ ήταν ότι, όταν όλοι λείπουμε στις δουλειές μας και τα λέμε λίγο το βράδυ ή τα Σου Κου στους καφέδες και τα μπραντς, πιθανά αντεχόμαστε. Αυτή η δύσκολη περίοδος που βιώνουμε αποτελεί περίφημη συγκυρία αποκάλυψης των ανθρώπων που επιλέξαμε να περάσουμε την ζωή μας μαζί τους. Οι κακές συνήθειες αποκαλύπτονται, ενώ ξαφνικά ανακαλύπτεις ότι την Σούλα την βαριέσαι μέχρι θανάτου. Διάφορες αναθεωρήσεις και συλλογισμοί πάνω σε τέτοια ζητήματα ίσως μας κάνουν καλό τελικά.