Γράφει η Βίκη Δημακοπούλου
To παρακάτω κείμενο, απηχεί αυστηρά και μόνο προσωπικές ταπεινές και ίσως άχρηστες απόψεις, αλλά μια και βγαίνουν “ειδικοί επιστήμονες” και κρίνουν άλλους επιστήμονες, είπα να κάνω κι εγώ το ίδιο στον κλάδο μου. Όχι κριτική, απλά μία άλλη άποψη…
Γέμισε λοιπόν το facebook, με δωρεάν συναυλίες, με δωρεάν καλλιτέχνες κλασικής μουσικής, οι οποίοι προσφέρουν δωρεάν τις υπηρεσίες τους στο διαδίκτυο, λόγω κορωνοϊού!
Και όλοι εμείς τα κοινοποιούμε, χαρούμενοι που μπορούμε να τα απολαύσουμε, μια και ποτέ δεν είχαμε την ευκαιρία (τα χρήματα ή το χρόνο), να επισκεφθούμε από κοντά ένα μέγαρο μουσικής για να απολαύσουμε την τάδε φιλαρμονική.
Δεν είδα πουθενά να προσφέρονται είδη ρουχισμού ή σπιτιού δωρεάν! Λόγω της κατάστασης, σχεδόν όλοι προσφέρουν εκπτώσεις από μικρές έως μεγάλες στα είδη τους αλλά ούτε ένας δωρεάν! Μόνο η μουσική (ίσως και άλλες τέχνες) προσφέρονται τόσο απλόχερα στο φιλότεχνο κοινό! Η αλήθεια είναι ότι αν οι φιλότεχνοι ήταν τόσο πολλοί, τότε οι καλλιτέχνες θα μπορούσαν να απολαμβάνουν τις αμοιβές των ποδοσφαιριστών ή των ποπ τραγουδιστών αλλά τα πραγματικά νούμερα δε δείχνουν κάτι ανάλογο!
Έχουμε αναλογιστεί πόσοι καλλιτέχνες υπάρχουν οι οποίοι είτε είναι σολίστ, είτε μέλη σε μεγάλες ή μικρές ορχήστρες και ξαφνικά είδαν όλες μα όλες τις συναυλίες να ακυρώνονται επ’ αόριστον;
Αυτοί οι καλλιτέχνες, οι οποίοι έχουν αφιερώσει κυριολεκτικά τη ζωή τους στην τέχνη, προκειμένου να προσφέρουν κάτι μοναδικό σε όλους εμάς, πώς ακριβώς θα συναγωνιστούν όλες αυτές τις κοινοποιήσεις;
Οι εταιρείες που διαφημίζουν τα καταναλωτικά τους αγαθά στο διαδίκτυο, θεωρείται απόλυτα φυσικό να ζητούν αμοιβή, γιατί έχουν επενδύσει χρήματα για την παραγωγή αυτών των αγαθών. Και όλοι μας θεωρούμε απόλυτα λογικό, να βάλουμε την κάρτα μας και να πληρώσουμε, προκειμένου να παραλάβουμε ρούχα, παπούτσια, παπλώματα, κοσμήματα, εργαλεία κήπου και ότι χρειάζεται ο καθένας.
Οι μουσικοί ενδέχεται να έχουν επενδύσει πολύ περισσότερα από κάποιες εταιρείες που πουλάνε “έξυπνα”προϊόντα.
Δε γίνεσαι σολίστ ή μέλος ορχήστρας, παρά μόνο αν για κάμποσα χρόνια, 10 τουλάχιστον, πληρώνεις χωρίς να εισπράττεις και χρειάζεται να αφιερώσεις όλο το χρόνο σου (περίπου 8 ώρες ημερησίως), για να τελειοποιηθείς, μη μπορώντας να κάνεις τίποτε άλλο. Φυσικά, ο στόχος των καλλιτεχνών δεν είναι ποτέ τα χρήματα σαν κύριος στόχος, όμως κάπως πρέπει να πληρωθεί το ενοίκιο και οι λογαριασμοί.
Όσοι φτάσατε μέχρι εδώ, χωρίς να πάτε στην επόμενη εύπεπτη ανάρτηση, θα αναρωτιέστε ίσως αν έχω κάποιο προσωπικό λόγο, ο οποίος με παρακίνησε στο να αρχίσω να ενοχλώ τους καναπεδάτους φίλους μου.
Η απάντηση είναι, όχι! Το έναυσμα αποτέλεσαν οι συζητήσεις με φίλους μουσικούς ανά τον κόσμο. Μιλάμε καθημερινά με πολλούς από αυτούς, που απελπισμένοι βλέπουν κοινοποιήσεις από συναυλίες και κονσέρτα και ενώ είχαν σκεφτεί να κάνουν κάτι τέτοιο διαδικτυακά, έναντι ενός τιμήματος λογικού, τώρα δε μπορούν ούτε να το σκεφτούν!
Ποιος θα πληρώσει έναν εντελώς άγνωστο, αν και ταλαντούχο τσελίστα ή μία υπέροχη βιολονίστα ή ένα ντουέτο ή ένα κουαρτέτο, όταν όλα αυτά προσφέρονται δωρεάν και μάλιστα από επώνυμους και καταξιωμένους του χώρου;
Η τέχνη λοιπόν δεν αποτιμάται το ίδιο με εκείνη την ανοιξιάτικη ζακέτα ή με τις σαγιονάρες που είδα με έκπτωση και τα θεώρησα μοναδική ευκαιρία! Η ευκαιρία στον καταναλωτισμό κοστίζει, ενώ η ευκαιρία στην τέχνη παρέχεται εντελώς δωρεάν, χωρίς να νοιαστούμε για τους δημιουργούς της τέχνης.
Άντε, με το καλό να βγούμε από τα σπίτια μας, να πάμε στο γήπεδο να ενισχύσουμε τους καημένους τους ποδοσφαιριστές…..
Βίκη Δημακοπούλου
Καθηγήτρια πιάνου ( Λονδίνο)
Πρώην εκδότρια εντύπων δωρεάν διανομής σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη
