Λίγο ο καιρός που δροσίζει, οι γλυκές νύχτες με το αναπάντεχο αεράκι, το αντάμωμα μετά τις καλοκαιρινές διακοπές, η μέρα που αρχίζει να μικραίνει ξανά και θέλουμε το σούρουπο να μας βρει κοντά σε άλλους για να απαλυνθεί η μελαγχολία, λίγο η ανάγκη παράτασης του έξω πριν τον βλοσυρό χειμώνα· ο Σεπτέμβρης είναι ο μήνας των συναυλιών και του πάνε πολύ.
Πού θα πάει, πού θα πάει τούτη η ρόδα που κολλάει κι όλο στην αρχή γυρνάει,
πού θα πάει θα ξεκολλήσει κι ο κόσμος σαν σαράβαλο γι’ αλλού θα ροβολήσει.
Γιάννης Αγγελάκας
«Σαράβαλο»
Είμαι να ανοίγω φτερά.
Να βλέπω μαύρο βαρέθηκα. Καιρός να κοιτάξω μπροστά!
Μεγάλωσα βιαστικά, στο αλισβερίσι που βρέθηκα.
Η ζωή θέλει και τσαμπουκά!
Εισβολέας
«Ανοίγω φτερά»
Tα φτερά μου ανοίγω στον αέρα
ό,τι απομένει απ’ τη ζωή είναι μια μέρα
είν’ ένας κήπος με λουλούδια και με φίδια
δυο χελιδόνια που γυρνάν ξανά στα ίδια
Σωκράτης Μάλαμας
«Ο κήπος»
Έλα να βγούμε μια βόλτα στους δρόμους, μακριά από τα ίδια, ν´ αφήσουμε τους φόβους. Να ζήσουμε ελεύθερα, να γίνουμε λουλούδια και στο κλειστό το στόμα μας, ν’ ανθίσουνε τραγούδια.
Ματούλα Ζαμάνη
«Έλα να…»
Μέσα στους τοίχους της μικρής μου φυλακής
κάτι παιδιά απόψε κάνουν πάρτι
μου ‘παν πως είπες ίσως θα ‘ρθεις
και έπειτα είπαν «η αγάπη θα ‘ρθει, θα ‘ρθει»
Παύλος Παυλίδης
«Ο κηπουρός»