Η αθηναϊκή θεατρική σεζόν ήδη βρίσκεται προ των πυλών με πολλές παραστάσεις που επαναλαμβάνονται από τον Οκτώβριο. Συγκεντρώσαμε τις πέντε αγαπημένες μας και σας τις παρουσιάζουμε.
«Το χρονικό ενός δυσλεκτικού»
του Γιάννη Πάσχου
Σκηνοθεσία: Ντίνος Ψυχογιός
Μετά τις sold-out περσινές παραστάσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, ο καθηλωτικός μονόλογος βασισμένος στην πολυβραβευμένη νουβέλα του Γιάννη Πάσχου, επιστρέφει για δεύτερη χρονιά στο Θέατρο 104. Ο Ντίνος Ψυχογιός σκηνοθέτησε με μαεστρία τον Δημήτρη Μαμιό, σε μια ερμηνεία που δεν άργησε να γίνει talk of the town. Η παράσταση που απέσπασε διθυραμβικά σχόλια και από κοινό και κριτικούς επανέρχεται στη σκηνή του Θεάτρου 104 για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων. Για πρώτη φορά επιχειρείται θεατρικά, η προσέγγιση ενός θέματος που ακόμα θεωρείται ταμπού αφήνοντας μια επίγευση αισιοδοξίας στο θεατή. Ο συγγραφέας με εξαιρετική διαύγεια καταγράφει τις σκληρές αναμνήσεις του από τα χρόνια που πάλευε με ένα θηρίο που τότε δεν είχε όνομα. Το έργο αποτελεί καταγραφή της δύναμη ενός ανθρώπου που με πίστη στον εαυτό του οδηγεί την ίδια του τη ζωή εκεί όπου ο ίδιος θέλει. Μέσα από την αφήγηση του ήρωα, μας παρουσιάζεται μια δύσκολη ιστορία ενηλικίωσης με χιούμορ και τρυφερότητα, ρίχνοντας φως σε ένα λεπτό αλλά διαχρονικά σημαντικό ζήτημα. Ο συγγραφέας δεν ασχολείται με την δυσλεξία ως επιστήμονας αλλά ως άνθρωπος που αγωνίστηκε μια ολόκληρη ζωή για να μπορέσει να “υπάρχει” σε έναν κόσμο αφιλόξενο για νευροδιαφορετικούς.
Λίγα λόγια για την υπόθεση
Ο ήρωας μας μεγαλώνει σε ένα ορεινό χωριό της Ηπείρου. Ονειρεύεται και ανακαλύπτει τον κόσμο σχεδόν όπως κάθε παιδί, μα ένα «λάθος» που κουβαλάει τον στιγματίζει, τον απομονώνει και την ίδια στιγμή τον πεισμώνει. Με όχημα την μοναδική του ματιά για τα πράγματα, το χιούμορ αλλά και την αγάπη των ανθρώπων του, αντιμετωπίζει καταστάσεις που μοιάζουν να συνθέτουν το ψηφιδωτό ενός παράξενου, μαγικού κόσμου. Το παιδί ενηλικιώνεται, αλλά πόσα «λάθη» χωράνε σε ένα κόσμο γεμάτο «σωστούς» ανθρώπους; Θα καταφέρει άραγε να κατακτήσει την πιο ψηλή κορφή της φαντασίας του; Θα μπορέσει να είναι ποτέ σαν όλους τους άλλους;
«Το πιο όμορφο σώμα που έχει βρεθεί ποτέ σε αυτό το μέρος»
του Ζουζέπ Μαρία Μιρό
Σκηνοθετεί η Ζωή Ξανθοπούλου
Ερμηνεύει ο Αργύρης Ξάφης
Το καθηλωτικό κείμενο του Ζουζέπ Μαρία Μιρό βρήκε τον ιδανικό ερμηνευτή στο πρόσωπο του Αργύρη Ξάφη ο οποίος, υπό τη σκηνοθετική οδηγία της Ζωής Ξανθοπούλου, μας παραδίδει έναν καταιγιστικό μονόλογο, μια από τις πιο μεστές και συναρπαστικές ερμηνείες της χρονιάς, ένα πραγματικό παραστασιακό επίτευγμα. Μετά τα διαδοχικά sold out και τις αποθεωτικές κριτικές, “Το πιο όμορφο σώμα που έχει βρεθεί ποτέ σε αυτό το μέρος” συνεχίζει την πορεία του με νέες παραστάσεις από την 1η Οκτωβρίου στο Θέατρο Θησείον.
Το έργο
Το βραβευμένο έργο του Ζουζέπ Μαρία Μιρό “Το πιο όμορφο σώμα που έχει βρεθεί ποτέ σε αυτό το μέρος”(Βραβείο BORN 2020 και Εθνικό Βραβείο Δραματουργίας 2022) ξεκινάει με την υποσημείωση “Γραμμένο για έναν ή μια ηθοποιό. Το φύλο του δεν ενδιαφέρει. Ούτε η ηλικία του. Ούτε η σωματική διάπλαση.” Ένας έφηβος, το πιο όμορφο αγόρι σε όλη την αγροτική περιοχή της Καταλονίας, βρίσκεται νεκρός στη μέση του πουθενά. Με αφορμή αυτό το γεγονός, ξεδιπλώνεται η παθογένεια της κλειστής κοινωνίας μιας επαρχιακής πόλης στην οποία δε συμβαίνει ποτέ τίποτα. Παιδεραστία, ομοφοβία, ένοχα μυστικά, καταπιεσμένες ζωές κι ένα τραγούδι που ξυπνά τις πιο εφιαλτικές αναμνήσεις. Όσα δε λέγονται, οδηγούν στον αφανισμό των ηρώων, πραγματικό και υπαρξιακό. Ζωντανοί- νεκροί βυθισμένοι στους πόθους και στα ένστικτά τους, εγκλωβισμένοι στον καθωσπρεπισμό και σε στερεοτυπικές κατασκευές. Αλήθεια, πόσο συνένοχοι είμαστε όταν μένουμε απλοί θεατές αυτής της ανθρωποφαγίας;
Διαβάστε περισσότερα εδώ
«Πλάσματα του Θεού: Υπόθεση Παπέν»
σκην. Πέτρος Νάκος
Η πρωτότυπη σκηνική σύνθεση του καλλιτεχνικού οργανισμού Altera Pars βασισμένη στην αληθινή ιστορία των αδελφών Παπέν, των δύο αδερφών που διέπραξαν ένα από τα πιο στυγερά και αινιγματικά εγκλήματα του 20ού αιώνα, θα συνεχιστεί και την ερχόμενη θεατρική σεζόν από τον Οκτώβριο του 2024.
Η καθηλωτική παράσταση για τον αποκλεισμό, την αδικία, την εκδίκηση και την αγάπη που παντρεύει το φιλμ νουάρ με τα σύγχρονα crime series και εμπλουτίζεται με κωμικά-σατυρικά στοιχεία, γνώρισε την καλύτερη υποδοχή από κοινό και κριτικούς.
Την ερχόμενη θεατρική σεζόν θα παρουσιάζεται κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 21.00 από 5 Οκτωβρίου.
H ιστορία
Οι αδελφές Παπέν το Φλεβάρη του 1933 γίνονται πρωτοσέλιδο στις γαλλικές εφημερίδες, αφού ομολογούν ότι σκότωσαν την κυρία τους και την κόρη της, έπειτα από επτά χρόνια που βρίσκονταν στην υπηρεσία τους, κατακρεουργώντας τα πτώματά τους. Η δίκη που ακολουθεί συγκεντρώνει και πάλι τα φώτα της δημοσιότητας, ενώ η γαλλική κοινωνία διχάζεται ανάμεσα σε εκείνους που ζητούν την παραδειγματική τιμωρία των Παπέν κι εκείνους που προσπαθούν να τις δικαιολογήσουν. Στο μεταξύ η αποκάλυψη πως η Λέα και η Κριστίν Παπέν είχαν αιμομικτική σχέση συσκοτίζει ακόμη περισσότερο την υπόθεση, και προκαλεί πρωτόγνωρο σοκ στην κοινωνία της εποχής.
Διαβάστε περισσότερα εδώ
Και εφύτευσεν ο Θεός παράδεισον
Από τους C for Circus, σε κείμενο/σκηνοθεσία Βαλέριας Δημητριάδου
Μετά από 2 σεζόν με διθυραμβικές κριτικές και συνεχή sold out, η πολυδιαφημισμένη και βραβευμένη (με τα βραβεία σύγχρονου νεοελληνικού έργου της Ελληνικής Ένωσης Κριτικών Θεάτρου, νέου καλλιτέχνη του θεάτρου της Ένωσης Κριτικών Θεάτρου και Μουσικής για την Βαλέρια Δημητριάδου και πρωτοεμφανιζόμενου νεοελληνικού έργου από το All4fun) παράσταση των C for Circus επιστρέφει στο θέατρο Άνεσις.
Το έργο, εμπνευσμένο από πραγματικές ιστορίες θυμάτων και βασισμένο σε στατιστικές έρευνες, πραγματεύεται ένα τραγικά επίκαιρο θέμα, μία από τiς ισχυρότερες μορφές έμφυλης βίας, το sex trafficking.
Παρά τα στοιχεία θεάτρου ντοκιμαντέρ, πρόκειται για ένα ρεαλιστικό έργο μυθοπλασίας. Ένα κείμενο «γροθιά στο στομάχι», που ισορροπεί απόλυτα μεταξύ της σκληρότητας του θέματος και της ευαισθησίας στην σκηνική του αποτύπωση, χωρίς να λείπουν και πινελιές χιούμορ.
Υπερεξουσία ανθρώπων στις ζωές άλλων με μόνο κίνητρο το κέρδος, σωματική και ψυχολογική βία, οργανωμένο έγκλημα που επεκτείνει διαρκώς τη δράση του και ζωές που χάνονται, είτε κυριολεκτικά, είτε μεταφορικά – με το να ζουν υπό την σκιά και τον φόβο του θύτη.
Μία παράσταση ανθρωποκεντρική και βαθιά πολιτική, που καταδεικνύει το μέγεθος των κυκλωμάτων του λεγόμενου «αόρατου εγκλήματος».
Έντεκα ηθοποιοί σε έντεκα ρόλους λειτουργούν σαν ένα σώμα και καταθέτουν ο καθένας από τη σκοπιά του το δικό του κομμάτι, συνθέτοντας σταδιακά το παζλ της ιστορίας, ενώ ταυτόχρονα η επί σκηνής ζωντανή μουσική ενισχύει τη δράση και δημιουργεί μία υποβλητική ατμόσφαιρα.
Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα
του Ματέι Βίζνιεκ
Σκην. Αικ. Παπαγεωργίου
Τι θεωρείται «πρόοδος» τον 21ο αιώνα;
H ομάδα The Young Quill παρουσιάζει το έργο του Ματέι Βίζνιεκ «Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα» σε σκηνοθεσία Αικατερίνης Παπαγεωργίου. Η ομάδα The Young Quill, επιστρέφει τη νέα θεατρική σεζόν ανεβάζοντας στο θέατρο Μπέλλος -του οποίου έχει αναλάβει από πέρυσι την καλλιτεχνική διεύθυνση- το έργο του σύγχρονου Ρουμάνου συγγραφέα Ματέι Βίζνιεκ «Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα». Μία επιλογή καθόλου τυχαία, καθώς μετά την επιτυχημένη πρώτη χρονιά (2022-2023) επαναλειτουργίας του ιστορικού θεάτρου της Πλάκας, η οποία ήταν αφιερωμένη στη σύγχρονη ελληνική δραματουργία, η ομάδα επέλεξε ο φετινός καλλιτεχνικός προγραμματισμός να εστιάσει σε ελληνικά και ξένα έργαπου γράφτηκαν τον 21ο αιώνα.
Ο Ματέι Βίζνιεκ γράφει το έργο του αυτό στις αρχές του 2000 θέτοντας το νευραλγικό ερώτημα: Τι θεωρούμε «πρόοδο» τον 21ο αιώνα και τι γίνεται με την «ανθρώπινη ψυχή» όταν βάλλεται από εθνικές έριδες, ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και διεθνή οικονομικά συμφέροντα;
Μέσα από ένα υπερρεαλιστικό πλαίσιο που όλα μοιάζουν να είναι φάλτσα, διαδραματίζεται μια απόλυτα ρεαλιστική ιστορία ενός οποιουδήποτε πολέμου του τώρα, του τότε ή του μετά. Ο συγγραφέας εμπνέεται από τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και μέσα από το έργο του, δίνει χώρο στην ανθρώπινη ψυχή να πενθήσει την ύπαρξη της που ανά πάσα ώρα και στιγμή μπορεί να χαθεί, αν «ο ισχυρός» το θελήσει.
Στο έργο, ο Βίγκαν και η Γιάσμινσκα επαναπατρίζονται στο χωριό τους μετά τη λήξη του εμφυλίου αναζητώντας τη σορό του Βίμπκο, του χαμένου τους γιού που πολεμούσε. Η τοπική κοινωνία τους αντιμετωπίζει με καχυποψία αναζητώντας τρόπους να εκμεταλλευτεί οικονομικά το πένθος τους. Οι άνθρωποι, ζωντανοί ή νεκροί, δεν είναι τίποτα άλλο παρά μέσα εκμετάλλευσης για την παραγωγή κέρδους. Η μοναδική πηγή εσόδων του ζευγαριού είναι η κόρη τους, Ίντα, η οποία κατά τη διάρκεια του εμφυλίου μπλέχτηκε σε κύκλωμα σωματεμπορίας και πλέον εκπορνεύεται στην κεντρική Ιταλία. Η Ίντα βιώνει μια παράλληλη ιστορία εξευτελισμού της ανθρώπινης ύπαρξης.
Ξεχασμένο από όλους -από το κράτος, τους διεθνείς φορείς, τους φίλους, τους συγγενείς ακόμα και από την ίδια τη ζωή- και μη έχοντας δικαίωμα διεκδικήσεων, καθώς στερείται οικονομικών πόρων, το ζευγάρι αποφασίζει να ανακαλύψει μόνο του το νήμα της οικογενειακής του ιστορίας. Μέσα από την προσωπική τους διαδρομή, προκύπτει η ιστορία της πολεμικής φρίκης ολόκληρου του 20ου αιώνα.
Η ομάδα The Young Quill καταπιάνεται με το έργο αυτό είκοσι χρόνια αφότου γράφτηκε, επικαιροποιεί το ερώτημα και αναρωτιέται αν η «πρόοδος» είναι τελικά η αξία που πρέπει να καθορίζει την πολιτική, την κοινωνία, την οικονομία, ακόμα και τον ίδιο τον άνθρωπο.
