Προ ημερών, ορκίστηκαν οι νέοι Δήμαρχοι και Περιφερειάρχες που θα αναλάβουν ηγετικούς ρόλους στα διάφορα μετερίζια της πολύπαθης «Κλεισθενικής» αυτοδιοίκησης.
Οι ευχές μας, για καλή και δημιουργική θητεία, τους συνοδεύουν!
Σιδεροκέφαλοι να είναι έχοντας πάντα κατά νου τον αρχαίο Έλληνα ποιητή Αγάθωνα (450 – 400 π.Χ.) ο οποίος συμβούλευε, σχετικά με τη συνετή άσκηση της εξουσίας, τον κάθε άρχοντα να θυμάται ότι:
«ανθρώπων άρχει, κατά νόμους άρχει, ουκ αεί άρχει…».
Μέσα στον στροβιλισμό όλων αυτών και σε συνδυασμό με κάποια αλλοκαιρινή επίσκεψη ένεκα ονομαστικής εορτής, ο γράφων βρέθηκε σε φιλικό σπίτι της «Πριγκηπικής» περιοχής των Εξαρχείων, έχοντας ανά χείρας βερμούτ και σοκολατάκια…
Της ομηγύρεως προεξήρχε ο Κυψελιώτης κύριος Φώτης, φιλόλογος της παλιάς σχολής ο οποίος γενικώς αρέσκεται να σχολιάζει την πολιτική επικαιρότητα μέσω λεξιπαιγνίων – λογοπαιγνίων.
Έτσι, αναφέρθηκε και αυτός στην πρόσφατη ορκωμοσία των αιρετών.
Μάλιστα, αμέσως μας «μάλωσε» (ως γνήσιος συνταξιούχος εκπαιδευτικός) όταν στο ερώτημά του περί ορθής γραφής της λέξης «αιρετών», του είπαμε πως γράφεται με άλφα γιώτα από το ρήμα αιρούμαι (επιλέγω – εκλέγω).
«Όχι βέβαια», μας απήντησε! «Το σωστό είναι με έψιλον αφού πρόκειται για τη γενική πληθυντικού: ’’των ερετών’’ που προέρχεται από το όνομα ουσιαστικόν ‘’ο ερέτης’’, το οποίο σημαίνει: κωπηλάτης».
Αφορά λοιπόν τους «λαμνοκόπους» των τοπικών κοινωνιών και είναι τιμητικότατος ο τίτλος, υπερθεμάτισε ο παλιός δάσκαλός μας, υπομειδιών…
Η ωραία ατμόσφαιρα «πάγωσε» για λίγο, αλλά τα ζεστά, ειλικρινή χαμόγελα επανήλθαν γρήγορα και η κυρία Ερατώ μάς κέρασε σπιτικό γλυκό κορμό (μωσαϊκό) με ελαφρά επίγευση από κονιάκ πολλών αστέρων…
Κάπου στο βάθος, ένας αγαπημένος ραδιοφωνικός σταθμός μάς υπενθύμιζε -δια στόματος Διονύση Σαββόπουλου- ότι:
«όπως μεγαλώνουμε
κι όμορφα παλιώνουμε
θα `θελα η καρδιά μου να κριθεί
από τους δασκάλους μας
μικρούς μας και μεγάλους μας,
όσους προπαντός έχουν για πάντα κοιμηθεί…»