Τον τελευταίο καιρό πλανάται πάνω από την πόλη το σύννεφο της επέλασης των καθωσπρέπει.
Θα μου πεις, πάντα υπήρχε, σύμφωνοι, αλλά εσχάτως παράγινε. Όταν κάτι ξεχωρίσει λίγο από τον περιβόητο «μέσο όρο», μόλις κάποιος πάει να κάνει κάτι διαφορετικό, να πει κάτι άλλο από την επικρατούσα άποψη της κοινής γνώμης, που νυχθημερόν διαμορφώνουν μονόπλευρα τα Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης, τότε μονομιάς ξεσπαθώνουν οι καιροφυλακτούντες οπαδοί του πολίτικαλι κορέκτ. Politically correct, αυτή η μάστιγα. Δεν τολμάς να πεις την άποψη σου!
Το χιούμορ και η σάτιρα παρεξηγούνται αυθωρεί και παραχρήμα. Περιμένουν στη γωνία για μια λάθος λέξη, οι όψιμοι συνήγοροι διαφόρων ομάδων και μειονοτήτων. Και τι δεν θ’ ακούσεις: Δεν είσαι φιλόζωος, είσαι μισογύνης, κοροϊδεύεις τους κοντούς, δεν είσαι πατριώτης, είσαι ρατσιστής, προσβάλλεις τους χοντρούς, είσαι άθεος, δεν σέβεσαι τις ερωτικές επιλογές του άλλου, θίγεις τους γέρους, γελοιοποιείς τους καραφλούς, υποτιμάς τις ξανθές και άλλα πολλά. Ο Αλέκος Σακελλάριος, ο Ζαμπέτας, ο Τσιφόρος, ο Τσιτσάνης, ο Μάρκος Βαμβακάρης, ο Χάρρυ Κλυνν, ο Τζιμάκος, θα είχαν μεγάλο πρόβλημα στην εποχή μας… Γίγαντες της τέχνης θα είχαν να λογοδοτήσουν σε πνευματικούς νάνους, ημιμαθείς τηλεπερσόνες, που έχουν άποψη για όλα και στήνουν τηλεδικαστήρια εν ριπή οφθαλμού. Είναι Ελληναράδες, ορθόδοξοι, πιο γιατροί απ’ τους γιατρούς, πιο σεισμολόγοι από τους σεισμολόγους, ξέρουν άριστα νομικά, κατέχουν πλήρως τα μυστικά κάθε τέχνης, μιλούν με θράσος στον ενικό και επί ίσοις όροις με ανθρώπους που έχουν ματώσει μισό και πλέον αιώνα στο αντικείμενό τους…
Τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα στα social media. Άνθρωποι που δεν θα τολμούσαν να πουν τις μπούρδες τους ούτε στο καφενείο της γειτονιάς, είναι όλη μέρα στο πληκτρολόγιο, σχολιάζουν και κατακεραυνώνουν τους πάντες και τα πάντα, με ύφος εκατό καρδιναλίων.
Οι άριστοι-άχρηστοι, οι εξειδικευμένοι ηλίθιοι με τα μούφα διδακτορικά και την ανύπαρκτη γενική παιδεία, σέρνουν το άρμα της ανθρωπότητας γραμμή σε έναν νέο Ψηφιακό Μεσαίωνα, χωρίς ίχνος ανεμελιάς, χαράς και ανθρωπιάς.
Ας ελπίσουμε να μην επικρατήσει τελικά
ο κανών των ανικάνων.
Ο κανών
Πάω να ρίξω καμιά βόλτα
το ‘μαθα από τον Τραβόλτα:
ευτυχία μη γυρεύεις
Σάββατο αν δεν χορεύεις!
Κούνα λίγο το κορμί
για να πάρουμε γραμμή.
Είσαι είπε ο Ιπποκράτης
«ό,τι τρως και ό,τι πράττεις»
Το ‘γραψε και ο Τολστόι:
«από μέσα θα σε τρώει»
Το ‘πε κι ο Γουλιέλμος Τέλλος:
«το κορμί δεν έχει τέλος»
Πάω να στρίψω ένα τσιγάρο
και ν’ αράξω να φουμάρω.
Κι ο Ζαμπέτας το ‘πε, αφού:
βρόχα πίπτει ράι θρού.
Βάλε μου ένα ουίσκι
-ο καθείς όπως τη βρίσκει-
Το ’πε εξάλλου κι ο Σπινόζα
«η ζωή δε θέλει πόζα»
Του Βοτανικού ο μάγκας
το καλύτερο παιδί
το μαθα από παιδάκι
το λέγε ο σερ Μπιθί.
Στον αέρα και εν πλω
το καλό είναι απλό.
Κι όπως δίδαξε ο Χριστός
η αγάπη καθεστώς.
Το δείξε ο Μάρκος πρώτα
πώς αρκούν και δύο ακόρντα
το ’πε και ο Αμπαζής
δίχως μια μαντάμ δε ζεις!
Πάω να φτιάξω ένα τοστ
κι όπως είπε και ο Μποστ:
«Ο κανών των ανικάνων:
ικανόν τον κάνουν νάνον!»
