Για τη Στέλλα
Ήταν μια εποχη στην Ελλάδα που το ξεπούλημα δεν περνούσε απαρατήρητο. Αν εκτροχιαζόσουν απο τα όνειρα σου και άρχιζες τις ευκολίες, αν η ηθική σου άρχιζε να παραπαίει προς το κέρδος, υπήρχαν κάποιοι που δε θα σε άφηναν ατιμώρητο. Και ήταν τότε αρκετοί τέτοιοι άνθρωποι στις καλές παρέες.
Ένας ένας οι άνθρωποι αυτοί χαθήκαν. Ή τρελάθηκαν, ή ξεπουλήθηκαν και αυτοί η απλά εξαφανίστηκαν απο τον ελληνικό τύπο. Κάποιους άλλους τους πήρε ο Θεός νωρίς. Κι έτσι τώρα όλοι ατιμώρητα γλεντάμε κάθε ασυδοσία με χρήμα δόξα και γενική αποδοχή.
Η Στέλλα Βλαχογιάννη ήταν απο τρανή δημοσιογραφική γενιά. Η Λιλαντα Λυκιαρδοπουλου ήταν ο μέντοράς της. Είχε σπουδαία πένα και δημοσιογραφική και λογοτεχνική. Είχε βαθειά και δουλεμένη γνώση ενισχυμένη με βιωματική ευθυκρισία. Ήταν άοκνη. Είχε πάνω απο όλα αδέκαστο ήθος. Και ήταν άτεγκτη.
Αν και σπουδαία φιλη όταν το ένιωθε με κάποιον, ποτέ δεν άφησε τις φιλίες να την χειραγωγήσουν στην κρίση της. Πόσους ξέρουμε γύρω μας τέτοιους ανθρώπους σήμερα;
Την Στελλα την ειχα φιλη αλλα και κριτη μου και στηριγμα μου οταν ηθελα κάποιο χερι να μου θυμισει το δικο μου δρομο. Δεν ξεπούλησε ποτέ ούτε ένα πόντο απο την δική της αλήθεια. Έτσι κατακεραύνωνε δικαιωματικά τον ρίψασπι, τον προδότη, τον δειλό, τον ψεύτη.
Είχε θυμάμαι στα Εξάρχεια ένα δικό της βιβλιοπωλείο απο κοινού με την Διονυσία Μπάκα. Το «Περιθώριο». Ήταν ένα καταφύγιο κυνηγημένων αλλά και μια εστία όπου θα συναντούσες βιβλία και ανθρώπους ανήσυχους. Νέες σκέψεις και ιδέες αδοκίμαστες. Μπορούσες να οσμιστείς το ελευθερόφρον κλίμα. Συζητήσεις και αφηγήσεις έξω από το συνηθισμένο. Ήταν εκεί όπου η Στέλλα ένιωθε χαρούμενη και μπορούσες έκπληκτος να ακούσεις αβίαστο το γέλιο της ανάμεσα στις φωνές των φίλων.
Πέρασαν χρόνια. Χαθήκαμε. Σε ασύμβατες διαδρομές εκτροχιαστήκαμε. Η αγάπη μου όμως για αυτήν μεγάλωνε ερήμην μας. Χωρίς να το ξέρει καν με συμβούλευε απο απόσταση και ιδεατά.
Η Στελλα Βλαχογιάννη ήταν τελικα μια άγκυρα που δεν άφηνε μια γενιά να την πάρει η παλίρροια.
Παιδιά, φίλοι και συνοδοιπόροι που μεγαλώσαμε με την Στέλλα, ας θυμηθούμε έναν μεγάλο άνθρωπο. Ας υψώσουμε την μνήμη της σημαία. Να μη χαθούμε.
Δημήτρης Παπαδημητρίου