Μια μαυρίλα έχει καλύψει την πόλη αυτή τη χρονιά. Οι λόγοι είναι γνωστοί και βαριόμαστε να τους επαναλαμβάνουμε. Πραγματικά κουραστήκαμε να βλέπουμε και να ακούμε μαύρο. Ανιχνευτές της πόλης καθώς είμαστε, ρουφώντας τις ανθρώπινες ιστορίες που ακούμε σε στενά σοκάκια ή μαντεύοντας πίσω από ένα “Αχ!” που βγαίνει αληθινό απ’την ψυχή του συνομιλητή μας τη δική του ιστορία, αποφασίσαμε να δεχτούμε και να σας πούμε ότι η ζωή είναι πολύχρωμη. Και δεν μπορεί, κάτι καλό θα βγήκε από αυτήν την χρονιά. Αληθινές ιστορίες; Φανταστικές; Το δικό μας ηθικό δίδαγμα όπως το “διαβάσαμε” πίσω από το βλέμμα ενός ανθρώπου; Μικρή σημασία έχει. Εμείς πάντα θα λέμε ότι ήμασταν εκεί και τις είδαμε.
Μια χρονιά δεν καθορίζεται από τις άσχημες ειδήσεις. Υπάρχουν και τα θετικά! Αυτές οι όμορφες στιγμές που πρέπει να εκτιμάμε!
Ήταν 9 Φεβρουαρίου. Σηκώθηκε και κοίταξε έξω από την μπαλκονόπορτα του ισόγειου διαμερίσματός του. Το πράσινο του φυτού τον χτύπησε στα μάτια.
Ένα κοριτσάκι, 8 χρονών, έσερνε την τσάντα της τρώγοντας έναν τεράστιο λουκουμά. Δίπλα της ένα λιανό αγόρι της έδειχνε τα καινούρια του αθλητικά παπούτσια. Χαμογέλασε μιας και θυμήθηκε την πρώτη του αγάπη, την Λουκία. Τότε που ήταν και αυτός 8 χρονών.
Ασυναίσθητα με το δάχτυλο του ψηλάφισε την φλέβα στο άλλο χέρι. Πάγωσε. Σηκώθηκε. Ήταν έξι μέρες “καθαρός’’. Έριξε νερό στα μούτρα του με βία. Κοιτάχτηκε στον καθρέφτη. Η αλήθεια είναι πως ένιωθε ζαλισμένος και μάλλον τρομαγμένος. Πήρε μια βαθιά ανάσα, δυο και τρεις. έτσι του ‘χε πει να κάνει ένας φίλος του που είχε ξεκόψει από τα διαόλια.
Α! του ‘χε συστήσει επίσης να σκέφτεται θάλασσα και μπλε γενικά. Χαμογέλασε με ένα ανέκδοτο που είχε ακούσει προχτές. Όταν όλοι έχουν βρει την λύση του προβλήματος και είναι ρίζα του 55 και εσύ έχεις βρει Μπλε. “Τριάντα δύο χρονών είμαι’’, σκέφτηκε. Συνέχισε. ‘’Η καλοκαιρία είναι σύμμαχος. Πάντα μ’ αρεσε’’.
Θυμήθηκε ένα πρωινό, πάλι 8 ήταν, που όλη η Αθήνα είχε γεμίσει με πεταλούδες. Οι επιστήμονες κάπως το είχαν εξηγήσει, οι πιστοί μιλούσαν για μήνυμα της Παναγίας. Εκείνος απλώς το είχε απολαύσει. Ξανακοίταξε έξω. Πάνω στο πράσινο φυτό μια πεταλούδα απολάμβανε και αυτή τον ήλιο. Φόρεσε ένα μακρυμάνικο για να μην φαίνονται οι τρύπες και βγήκε έξω.
Ακολούθησε τον οχτάχρονο εαυτό του. “Θα καθαρίσω’’ του είπε “στο υπόσχομαι’’!
