Ανακοινώθηκε η υποψηφιότητα του ράπερ Μιθριδάτη στις βουλευτικές εκλογές κι όλες οι ρίμες που ‘χει χώσει του γύρισαν μπούμερανγκ.

Καλά, δεν είναι μόνο οι ρίμες. Είναι και τα tweets. Αχ αυτό το Twitter… Σαν νυχτερίδες χωμένες σε σπηλιά που αντίκρυσαν φως ξεχύθηκαν να τον φάνε οι “αντίπαλοι” και ξετρύπωσαν tweets του ράπερ από το 2016…

Βέβαια, όχι ότι αυτές οι αράδες γράφονται για να υποστηρίξω τον Μιθριδάτη. Αντιθέτως… Θα τα ακούσει κι αυτός ευθύς κι αμέσως “για να μην τα χρωστάω”. Ο άνθρωπος που μέχρι πρότινος έλεγε ότι “η TV μιλάει τώρα, είναι το πολίτευμα που έχει πια η χώρα” φαίνεται να κάνει τα λόγια του πράξη. Ένας ράπερ/άνθρωπος του YouTube/περσόνα που παίζει στις οθόνες μας και ασχολείται επαγγελματικά με τη μουσική -η οποία για να μην κρυβόμαστε, πόσους μπορεί να θρέψει μέχρι τη σύνταξή τους;- είπε να το γυρίσει στην πολιτική. Του έγινε λοιπόν μια σοβαρή πρόταση να ασχοληθεί με την πολιτική και την είδε λίγο επαγγελματική αποκατάσταση, λίγο Darth Mith και είπε να έρθει για να μας κρίνει. Ή να τους κρίνει. Ποιους; Τους πολιτικούς και το σύστημα που εξυπηρετούν καλέ. Δεν είναι καθόλου δύσκολο βέβαια ένας αυτοπροσδιοριζόμενος αντισυστημικός, επαναστάτης της αντίφασης και όλο ατίθασος να γίνει ένα λιπάκι του υπερτροφικού αυτού οργανισμού.

Το πρόβλημα εδώ δεν είναι αυτό καθαυτό το θέμα του Μιθριδάτη. Τα κόμματα ξέρουν πολύ καλά να κάνουν τη δουλειά τους. Ξέρουν πώς να προτείνουν υποψήφιους -κι όχι προς αποχώρηση- για να δώσουν στον λαό ευκαιρία για ψήφο περισσότερο για τηλεοπτικό ριάλιτι παρά για εκλογές. Θα πρότεινα να μην κάνουμε την τρίχα τριχιά ξεθάβοντας περσινά ξινά tweets για να μιλήσουμε για μισογυνισμό, αλλά να αναρωτηθούμε πώς ένας αντίθετος στην πολιτική ορθότητα μπορεί ως υποψήφιος βουλευτής να εναρμονίσει τα πιστεύω του με τη γραμμή ενός μεγάλου κόμματος.

Μιθριδάτη, είσαι πράγματι έτοιμος να αρχίσουμε κι εμείς να σου κουνάμε το δάχτυλο;