Είμαι εδώ για σένα όλο τον χρόνο, εσένα τον τυχερό μεσόγειο, βαλκάνιο, Έλληνα, whatever.
Με θυμάσαι το καλοκαίρι και δεκτόν. Με κατακλύζεις με την οικογένειά σου, την παρέα σου, μόνος, μόνη, με τον σκύλο, με τον παράνομο έρωτα και πάλι δεκτόν.
Κολύμπα με, βάλε με στα κουβαδάκια του παιδιού σου και κάνε με την άμμο μου πηλό να χτίζεις κάστρα. Φωτογράφισέ με, δάμασέ με με του surf σου την σανίδα, περπάτα με, δροσίσου μέσα μου, γυμνάσου, ξεκουράσου στον αφρό μου, ταξίδεψε πάνω μου μες στα καράβια και τις βάρκες.
Όμως, μη με λερώνεις. Εμένα και την αμμουδιά μου, μην μας χαλάς. Τα παιδιά μου τα ψάρια τρώνε τις πλαστικές σου σακούλες και πεθαίνουν. Το ίδιο κι οι κόρες μου, οι θαλάσσιες χελωνίτσες που τόσο αγαπάς να βλέπεις στα ντοκιμαντέρ. Μην μου ξεκολλάς από τα βράχια μου τους αχινούς-δεν έχεις ιδέα ποιοι τρώγονται και ποιοι όχι, και μας χαλάς την ισορροπία μας.
Σεβάσου με, αγάπα με, διάβασέ με μες στα ναυτικά διηγήματα και την ποίηση των θνητών ποιητών που με έκαναν διπλά αθάνατη στον χρόνο καταγράφοντας τα όμορφα και τ’ άσχημά μου.
Άκου με πώς ηχώ. Κλείσε τα μάτια και αφέσου. Για λίγο, σώπα και απόλαυσέ με. Είμαι η επιτομή του καλοκαιριού σου, αξίζω την αγάπη σου.
Θα είμαι εδώ και φέτος για σένα. Και πάντα. Αλμυρή, δροσερή, ρηχή και βαθιά-διάλεξέ με και επίλεξέ με σύμφωνα με τα γούστα σου.
