Αγαπητέ Χ,
Στέλνω αυτό το γράμμα, καθώς ήθελα να δηλώσω ότι περνάω στις διακοπές μου φοβερά. Μπορεί για να βγω να μην αποχωρίζομαι τη μάσκα και το αντισηπτικό, αλλά στην παραλία κρατάμε επιτέλους αποστάσεις, δεν είμαστε ο ένας πάνω στον άλλον, ο κόσμος έχει αραιώσει και ο καύσωνας περνάει πιο ευχάριστα στα παγωμένα νερά του Πατραϊκού.
Ατενίζω απέναντι τη Ναύπακτο και κάνω όνειρα για μια ζωή χωρίς άγχος και υποχρεώσεις. Έχω κλείσει το κινητό μου για να μην με βρίσκεις. Μην το πάρεις προσωπικά, απλά δεν ψήνομαι. Είναι η καθημερινή μας συνομιλία κατά τη διάρκεια της καραντίνας; Είναι που όταν σε ακούω μου θυμίζεις το άγχος και τις υποχρεώσεις που λέγαμε; Μάλλον κάτι τέτοιο.
Γι’αυτό, σου γράφω δηλώνοντάς σου ότι δεν πρόκειται να γυρίσω. Θα μείνω εδώ για πάντα, κάνοντας τσουλήθρα προς τη νοσταλγία καλοκαιριών που διαρκούσαν όντως τρεις μήνες κι όχι δεκαπέντε μέρες.
Όμως εσύ θα πρέπει να με πληρώνεις ακόμη για να μην ταλαιπωρηθώ από την έλλειψη ρευστού. Μου αξίζει εξάλλου. Είμαι απαραίτητη στην ομάδα, ακόμη κι αν λάμπω δια της απουσίας μου. Η πληρωμή θα αντιστοιχεί στη θετική ενέργεια που θα σας στέλνω για να αντέξετε τη δουλειά μέσα στον καύσωνα που ακόμη καλά κρατεί το Σεπτέμβρη. Τα πρωτοβρόχια του Οκτωβρίου και τα κρύα του Νοέμβρη. Ίσως τότε με δεις σαν οπτασία, για να παραλάβω και το δώρο των Χριστουγέννων.
Δεν αναμένω την απάντησή σου, καθώς θεωρώ ότι συμφωνείς αναντίρρητα. Εξάλλου, δεν θα σου γράψω τη διεύθυνσή μου για να είμαι σίγουρη ότι δεν θα με βρεις!
Καλό Καλοκαίρι, Καλό Φθινόπωρο, Καλό Χειμώνα και δεν θέλω καθυστερήσεις πληρωμών, κάθε τέλος του μήνα απαιτώ να βλέπω το μισθό μου!
Φιλιά,
Α.
_____________________
