Φοβερή βραδιά! Δύο θεατρικές παραστάσεις, τρεις μικρές συναυλίες, ένα μικρό αυτοσχέδιο τσίρκο και πολύ κουβέντα έξω στο πεζοδρόμιο. Όλα αυτά σε ένα αυτοδιαχειριζόμενο κέντρο σε κατειλημμένο κτίριο με άφθονη μπύρα, νόμιμο τσιγάρο και ελεύθερη συνεισφορά.
Κάποιοι συζητούσαν με ένταση για την αξία του ευρωπαικού κινηματογράφου, μια ηλικιωμένη κυρία εξηγούσε τα τοπία της Αθήνας σε δύο νεαρούς Σενεγαλέζους, ένας αναποφάσιστος hypster κερνούσε τσιγάρα σε μια ομάδα από ντόπιους rastafari, ένας κουλτουριάρης με γυαλάκια, γιλέκο και βιβλίο στο χέρι είχε αποφασίσει να πείσει τρεις μετανάστες ότι ο μεσαίωνας ήταν φωτισμένη εποχή και δύο κοπέλες με i-phone τραβούσαν selfie με το σκυλάκι ενός ανέμελου και χαμογελαστού άστεγου.
Υπήρχε όλο το φάσμα της κοινωνίας και όλοι αλληλοεπιδρούσαν με όλους. Και όλοι είχαν φωνή και λόγο, και όλοι συμμετείχαν με ενθουσιασμό στο ευχάριστο βράδυ. Κανείς δεν ένοιωθε περιθωριοποιημένος ή αποκλεισμένος. Η πόλη ανήκε σε όλους και όλοι είχαν το δικαίωμα να ανήκουν σε αυτή.
Αναρωτιόμουν με πίκρα γιατί η κυβέρνηση είχε αποφασίσει με τέτοια οργή τον άμεσο και αδιαπραγμάτευτο κλείσιμο του κατειλημμένου κοινωνικού κέντρου. Φοβάμαι ότι βρισκόμαστε πάλι μπροστά στα συνηθισμένα συμφέροντα που στοχεύουν στην εμπορική εκμετάλλευση των υποτιμημένων περιοχών για να χαρίζουν κέρδος στους άπληστους επενδυτές και διασκέδαση στους τουρίστες.
Φοβάμαι ότι βρισκόμαστε μπροστά σε εκείνο το φαινόμενο που λέγεται “gentrification” και θέλει να μετατρέπει την πόλη σε ένα απέραντο “luna park” γεμάτο boutique hotels, b&b δωμάτια, gourmet ταβερνούλες και branch εστιατόρια. Φοβάμαι ότι κάποιος ονειρεύεται να κλέψει την πόλη από τους πολίτες για να την δώσει σε χαρούμενους και χοντρούς πορτοφολάδες, λάτρεις του καζίνο και του μπορδέλου.
Και αν αυτή είναι η πορεία, τί να πούμε για την οικογένεια που δεν αντέχει να πληρώσει το υπερτιμημένο ενοίκιο του σπιτιού του και υπερασπίζεται την κατάληψη? Και τί να κάνουμε με τον άστεγο που έχασε το σπίτι του και ξάπλωσε στο παγκάκι μπροστά στους τουρίστες που πίνουνε spritz?
Και πώς θα φερθούμε με την εξαπατημένη νεολαία που δεν αναγνωρίζεται σε αυτό το lifestyle και, χωρίς πια καμιά συμμετοχή ή συγκατάθεση στην κοινωνική ζωή, γράφει τα συνθήματα της στους φρεσκοβαμμένους τοίχους του καινούριου sushi bar? Και ο φοιτητής, που απελπισμένος από την πανάκριβη φοίτησή του, επιμένει στην διαμαρτυρία κλείνοντας το κέντρο της Αθήνας με δραματικές επιπτώσεις στον εμπορικό ισολογισμό της πόλης? Βεβαίως η κυβέρνηση ξέρει πως να φερθεί.
Δεν θα επιτρέψει σε μερικές ομάδες “φτωχομπινέδων” να της χαλάσει τα πλάνα. Θα αντιδράσει με πρωτοποριακή αυστηρότητα: “ανοχή μηδέν” !!
Θα “πεζοδρομήσει” την Αθήνα και θα φέρει επιτέλους την “κανονικότητα”!!