Τα θεμέλια σου απεμπόλισες
Το μέλλον σου δεν βρίσκεται στη νέα διαθήκη
Την έξοδό σου από την έρημο
δεν θα βρεις ποτέ

Στέλιος Μαφρέδας, Βήμα πριν

Όλα και τ’ αντίθετά τους έχουν ειπωθεί τις τελευταίες μέρες για την τραγική ιστορία των βιασμών της 12χρονης.

Οι μεν λένε ότι τα «τέρατα τα γεννάει ο καπιταλισμός» της φτώχειας [ασφαλώς δεν θα έχουν διαβάσει το βιβλίο του Tom Rob Smith Παιδί 44]. Άλλοι αναφέρονται στην έκπτωση των αξιών και στην απουσία θρησκευτικότητας. Πολλοί ισχυρίζονται ότι η πανδημία και η κρίση προκάλεσαν ερωτικές αποστερήσεις κι επιθετικές εξάρσεις [κυρίως από ψυχανώμαλους], ενώ οι περισσότεροι ρίχνουν τις ευθύνες στην οικογένεια και το στενό περιβάλλον [ή στο σχολείο και στις κακές συναναστροφές]. Μερικοί κατηγορούν το Κράτος για έλλειψη δομών πρόνοιας στους αδύναμους και την αδιάφορη κοινωνία που δεν ασχολείται με τα προβλήματα του πλαϊνού. Κάποιοι κατακρίνουν τη χρήση ναρκωτικών ουσιών, τη σεξουαλική απελευθέρωση, τα παμφάγα ΜΜΕ.

Οι πλέον «καλώς πληροφορημένοι» [sic] αποδίδουν αυτήν την εγκληματική δραστηριότητα στην Αστυνομία και στις χαμηλές ποινές, ενώ «οι πολιτικοποιημένοι» αναζητούν τα αίτια στο πελατειακό κομματικό σύστημα και στην κουλτούρα του άνευ ηθικών ορίων κέρδους.

Φοβάμαι ότι η βαθύτερη ερμηνεία ακραίων συμπεριφορών βίαιης καταπάτησης της αξιοπρέπειας και των δικαιωμάτων ενός μικρού παιδιού μπορεί να κρύβεται στην ίδια την ατελή, εν είδη «κατασκευαστικού λάθους», λειτουργία των αναστολών ορισμένων ανθρώπων, οι οποίοι δεν ελέγχουν τον εαυτό τους κι επιλέγουν το Κακό, αδυνατώντας ίσως να συνειδητοποιήσουν ότι, όταν παρα-βιάζεις τα έσχατα όρια φιλαλληλίας προκαλώντας οδύνη, έχεις αυτομάτως αποκοπεί από την κοινωνία των [συν-]ανθρώπων.

Πέραν συνεπώς της αστυνομικής εκδοχής [ποιοι; πότε; πώς;] και της τελικής ποινικής αξιολόγησης [ποια η αρμόζουσα ποινή; για ποιο έγκλημα: Βιασμό-336 ΠΚ…Μαστροπεία-349 ΠΚ…Έκβίαση-385 ΠΚ…Εγκληματική οργάνωση-187 ΠΚ…Πορνογραφία ανηλίκων-348Α ΠΚ κλπ;], η τριάδα [ή πιθανόν και το τρίγωνο] βιάζοντες ανήλικα-εκβιάζοντες γονείς και παραβιάζοντες βασικές αρχές και αξίες του πολιτισμού χρήζει βαθύτερης ανάλυσης.

Επειδή άπαντες περιμένουν δύσκολες απαντήσεις από τους πρωταγωνιστές, προτιμώ να καταγράψω τις άλλες πλευρές του ακραίου και απάνθρωπου αυτού εγκλήματος με εξίσου —κατά τη γνώμη μου— δύσκολες ερωτήσεις προς την κοινωνία μας [τις οποίες παρουσιάζω με τυχαία σειρά χωρίς να υπογραμμίζω ποια θεωρώ την πλέον κρίσιμη]:

1. Υπάρχουν κοινωνικοπολιτισμικά και ηθικά όρια στις σεξοερωτικές πράξεις [και δεν εννοώ βέβαια τα προβλέπομενα στον Π.Κ. εγκλήματα];
2. Οι σχετικές ψυχανωμαλίες αυξάνονται, παρότι οι σεξουαλικές σχέσεις γίνονται όλο και πιο «ελευθεριάζουσες»;
3. Αναγνωρίζεται κοινωνική/οικονομική/πολιτική ομάδα υπεράνω υποψίας για τη συμμετοχή σε σεξοτουρισμό με ανήλικα παιδιά;
4. Το κοινωνικό κύρος ή οι πολιτικές διασυνδέσεις των δραστών διευκολύνουν αστυνομική συγκάλυψη;
5. Τα κυκλώματα αυτού του τύπου μπορεί να θυματοποιούν παιδιά [και γυναίκες] χωρίς να συμπράττουν διεφθαρμένοι παράγοντες του δημόσιου βίου;
6. Οι φωτογραφίες των θυμάτων και η έμμεση διαπόμπευσή τους κινούνται με σκοπό την ανεύρεση της αλήθειας[sic] ή με μόνο στόχο τη μεγιστοποίηση της τηλεθέασης της ντροπής [τους];
7. Ο όχλος που γράφει συνθήματα κατά των δραστών ή τα κοινωνικά δίκτυα του μίσους και της εκδίκησης προσφέρουν κάτι στη διαχείριση του φαινομένου;
8. Οι κραυγές για την επαναφορά της ποινής του θανάτου ή μεσαιωνικών ποινών χημικής στείρωσης κ.λπ. εναρμονίζονται με τον νομικό πολιτισμό του 21ου αιώνα;
9. Οι κατηγορίες και οι όποιες υποψίες για τον ρόλο της οικογένειας ή του στενού περιβάλλοντος των θυμάτων, σε ποιο βαθμό νομίζουν μερικοί ότι μπορεί να ελαφρύνει τη βαριά ευθύνη των δραστών;
10. Οι συγκρίσεις με άλλους καταδικασθέντες πρόσφατα για βιασμό και οι αναφορές σε κομματικές ή θρησκευτικές ιδιότητες των δραστών δεν προκαλούν συγχύσεις ως προς τις ποινικές ευθύνες των σημερινών διωκόμενων;

Η ανάκριση προφανώς θα ψάξει σε βάθος πρόσωπα και πράγματα, ρόλους και φόβους, χειραγωγήσεις κι ενοχές και θα «μετρήσει» σωστά και σύμφωνα με το νόμο την πραγματική, εικονική, φαντασιακή, διερευνητική επικοινωνία, απόπειρα, συμμετοχή και διάπραξη εγκλήματος κάθε εμπλεκομένου ξεχωριστά.

Στην κοινωνία όμως των δημοσιο-γραφικών εντυπώσεων και των σεξοερωτικών φαντασιώσεων αυτό που πρέπει να εξετασθεί ιδιαίτερα είναι αν πράγματι μπορεί σήμερα να κυκλοφορούν μεταξύ μας πολλοί «Δόκτωρ Τζέκυλ και Μίστερ Χάυντ», με την έννοια ατόμων που είναι άλλες φορές καλοί κι άλλες κακοί. Αν πράγματι κάτι τέτοιο συμβαίνει και παράγονται τέτοια εγκλήματα από άτομα διπλής όψεως ή διχα[λα]σμένης προσωπικότητας, τότε φοβάμαι ότι θα ζήσουμε όλοι από εδώ και μπρος με την καχυποψία του κακόβουλου χαμόγελου του πλαϊνού μας.

ΥΓ. «Το άλλοθι που καλείτε, είναι απενεργοποιημένο.
Παρακαλώ, προσπαθήστε αργότερα» [Ιγνάτιος Τσαγκούλης, Μπου]