Μάιος! “...Αρχή, χαραυγή, «ήν δε όρθρου βαθέος…»

…που με την ευωδιά της βιολέττας των Επιταφίων να ‘χει ποτίσει την ψυχή μου, κατέβηκα στο Κηπάκι να διαλέξω πρωινά τα άνθη.

Πρώτη Μαΐου και Πρώτη Ανάσταση αδελφώθηκαν εφέτος. Κόβω τα ρόδα για την μια, τις ευγενείς δάφνες για την άλλη! Ευφραίνομαι και λυτρώνομαι, χάρη στις δυο! -Μάη, καλώς ώρισες να λύσεις το Πάθος και τα πάθη μας! “Γλυκύ μου Έαρ”, έσω όσο γλυκύτερο γίνεται!

Στέκομαι μάρτυρας ενός ανελέητου πολέμου. Ο Πόλεμος των (πλέον των) Δύο Ρόδων διαδραματίζεται μπροστά στα μάτια μου με τα κόκκινα και τα λευκά, μα και τα κίτρινα, τα άλικα, τα μενεξιά τα τριαντάφυλλα να συναγωνίζονται σε χρώμα, σε ευωδιά, σε κομψότητα ποιό θα πάρει θέση στο στεφάνι μου.

Στα επεισόδια συμμετέχουν οι κάλλες και τα γαρύφαλλα, οι μαργαρίτες και τα γεράνια – άπας ο Οίκος των – πετούνιες, κατηφέδες και λυγερόκορμα γιασεμιά, υπό την ηγεσίαν της πασχαλιάς και δύο κρίνων και οι πρασινάδες σε πανστρατιά.

Σήμερα και αύριο θα χαρούμε το Κηπάκι μας, θα αναπαυθούμε, θα απολαύσουμε τους καρπούς των κόπων των προηγούμενων μηνών, συντροφιά με τους αγαπημένους μας, με κόκκινα αυγά στα χέρια κι ένα ποτήρι κρασί για το “Χριστός Ανέστη” ή με κάποιο εκλεκτό βιβλίο, έχοντας μόνη διάσπαση των βόμβο των μελισσών και το φτερούγισμα κάποιας πεταλούδας.

Από Δευτέρα της Λαμπρής σηκώνουμε τα μανίκια! Το Κηπάκι μας χρειάζεται επειγόντως. Γιατί; Τον Μάιο μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα μικρό λαχανόκηπο στο μπαλκόνι ή στον κήπο μας, για να κόβουμε καρπούς.

Το καλοκαίρι πλησιάζει και η θερμοκρασία είναι σχετικά υψηλή, οπότε τα φυτά βρίσκονται στην φάση της πιό έντονης ανάπτυξης και ανθοφορίας. Τώρα πρέπει να σπείρουμε απ’ευθείας με σπόρους στο έδαφος ή να και να κάνουμε τις μεταφυτεύσεις των φυταρίων των κηπευτικών, τα οποία έχουμε ήδη παράξει, στις κατάλληλες αποστάσεις φύτευσης, εξασφαλίζοντας καλό αερισμό, αποφυγή παθογένεσης και δυνατότητα καλλιεργητικής παρέμβασης.

Τί θα λέγατε για πράσινα και νόστιμα παρτέρια με τομάτες, μελιντζάνες, φασόλια, αγγουράκια, πιπεριές, κολοκυθάκια, καρπούζια, φασόλια, μπάμιες, βλήτα; Παραδείγματος χάριν! Επειδή η Φύση ανταποδίδει καλό είναι να έχουμε έτοιμα μεγάλα καλάθια για την συγκομιδή μας: Μαρούλια, κρεμμυδάκια, μαϊντανό, άνηθο, καρόττα και παντζάρια που φυτέψαμε νωρίτερα, πρώιμα αγγούρια και κολοκυθάκια. Παραδείγματος χάριν!

Χρειάζεται μια αποτοξινωτική σαλάτα μετά την διατροφική κραιπάλη του κοκορετσίου – ω, ναί!!! Φραουλίτσες, μούσμουλα, κάποια πρώιμα βερύκοκκα, κερασάκια, αβοκάντο, πορτοκαλάκια Valencia; Ελπίζω να δουλέψαμε σωστά τους προηγούμενους μήνες, ώστε να χρειαζόμαστε πολλά και μεγάλα καλάθια! Από νεράκι, τί θα κάνουμε; Οι ζέστες πλησιάζουν, το αρδευτικό σύστημα πρέπει να ελεγχθεί και να προσδιοριστούν ώρες, συχνότητα και διάρκεια αρδεύσεων.

Πρέπει, όμως, και να ταϊστούν τα αναπτυσσόμενα φυτά, δεν πρέπει; Πεταγόμαστε ως το Κηπάκι και προμηθευόμαστε όλα τα απαραίτητα λιπάσματα καθώς και βιοδιεγέρτες για την εξασφάλιση της ανάπτυξης, τη βελτίωση της καρπόδεσης και τον καλύτερο σχηματισμό καρπών των δέντρων, εξαρτήματα και εργαλεία.

‘Ομοια αυξάνουμε και την συχνότητα άρδευσης και λίπανσης των φυτών εσωτερικού χώρου, με τα ειδικά για αυτά σκευάσματα. Ρωτάμε και στο Κηπάκι – απλούστατο! Απαραιτήτως λαμβάνουμε προστατευτικά ή/και κατασταλτικά μέτρα κατά της παθογένεσης.

Ωίδιο, μελανή κηλίδωση και σκωριάσεις απειλούν τα καλλωπιστικά μας, ενώ κακόβουλα έντομα και ακάρεα – μελίγκρες, τετράνυχοι, αλευρώδεις, βρωμούσες συνιστούν εχθρούς πάντων. Ελέγχουμε και τις τοματιές για Tuta – και λιγότερο για “’κείνα”.

Το Κηπάκι ξέρει να πολεμά με τα κατάλληλα βιολογικά και αποτελεσματικά όπλα! Η σωστή διατροφή συνδυάζεται ανελλιπώς με σωματική άσκηση. Προς τούτο σκαρφαλώνουμε, με προσοχή – δεν επαρκούν οι κλίνες ! – στις κρεβατίνες και στις κληματαριές και ελέγχουμε για ωίδιο και περονόσπορο, αφού κορφολογήσουμε και βλαστολογήσουμε για μπόλικα και ποιοτικά σταφύλια.

Να και τα κληματόφυλλα για τα απαραίτητα ανοιξιάτικα ντολμαδάκια μας! Πολλή δουλειά μας περιμένει τον Μάιο ή – πιό σωστά – πολλές ώρες σωματικής και ψυχικής ευεξίας. Πολλές οι ώρες που θα μας χαϊδέψει ο ήλιος, πολλά τα μύρα που θα μας τυλίξουν.

Μάιος! “…Αρχή, χαραυγή, «ήν δε όρθρου βαθέος…» Άνοιξη – κι Ανάσταση! …Να πιστέψουμε στην ημέρα της ζωής. Ελπίδες, αναμνήσεις δεν αρκούν οι κόποι. Η σκέψη θολώνει το κόκκινο της θυσίας αίμα. Πρέπει το σώμα να σηκωθεί, να πάει με τους άλλους μαζί, να χαρεί την γιορτή, την απλή χαρά, να δεχτεί την πλούσια συμμετοχή, να παραδεχτεί τη χαρά προσιτή. Ανάσταση να χαρεί, λευτεριά ύστερ’ απ’ το πλήθος του πόνου, πίστη, την αγάπη του ανθρώπου.”

Ζ. Καρέλλη – Πεντζίκη (Από τη συλλογή “Της Μοναξιάς και της Έπαρσης”, 1951)