Έχω μια φίλη που τη λέμε γλειφιτζούρι. Γιατί είναι σαν από άλλο πλανήτη. Στάζει γλύκα, όλο χαμογελάει, όλα τα βλέπει θετικά και όλοι γύρω της είναι καλοί και άγιοι. Μιλάει σε όλον τον κόσμο, είναι όλο αγκαλιές και όλο γλυκόλογα! Η χαρά της ζωής! Κάποιοι θα την έλεγαν αλαφροϊσκιωτη, εγώ όμως τη θαυμάζω και τη λέω γλειφιτζούρι γιατί είναι ψυχούλα.

Ένας λοιπόν τη σταμάτησε στο δρόμο και της είπε:

ΝΕΑΡΟΣ: Ξέρεις είσαι σαν τη μικρή Ολλανδέζα!

ΓΛΕΙΦΙΤΖΟΥΡΙ: ΑΑΑΑΑΧ! Σ’ευχαριστώ!

ΝΕΑΡΟΣ: Ξέρεις θα ήθελα πολύ να κάνω σχέση, να βρω μια σοβαρή κοπέλα, αλλά… δεν έχω και δουλειά… είμαι άνεργος! (μέχρι εκείνη την ώρα γλυκύτατος)

ΓΛΕΙΦΙΤΖΟΥΡΙ: Α, μην στεναχωριέσαι! Κανένας δεν χάνεται! Θετική σκέψη θέλει! Και εσύ μια χαρά παιδί είσαι, ικανός φαίνεσαι, θα βρεις και δουλειά και μια καλή κοπέλα!

ΝΕΑΡΟΣ: Εσένα!

ΓΛΕΙΦΙΤΖΟΥΡΙ: Μα εγώ δεν μπορώ! Έχω σχέση!

ΝΕΑΡΟΣ: (αφού το μάτι αρχίζει να γυαλίζει με την -τόση ώρα κρυφή- γυαλάδα του τρελού) Το ‘ξερα! Το ’ξερα!! Όλες σ’αυτήν την πόλη καμμένες είστε! Ούστ!

ΗΘΙΚΟ ΔΙΔΑΓΜΑ 1: Μην κάνετε τα μαλλιά σας πλεξούδες γιατί όλοι οι γεννηθέντες της δεκαετίας του ’80 θα λένε ότι τους θυμίζετε τη μικρή Ολλανδέζα.

ΗΘΙΚΟ ΔΙΔΑΓΜΑ 2: Μας ψεκάζουν, είναι βέβαιο και αποδεδειγμένο πια.

ΗΘΙΚΟ ΔΙΔΑΓΜΑ 3: Τι έλεγα σε άλλη ιστορία για τα Ζάναξ; Κολλάνε παντού.