Την άνοιξη του 1948, τόσο στην Αθήνα, όσο και σε άλλες πόλεις, ο κόσμος άρχισε να βλέπει τη Θεοτόκο σε υαλοπίνακες κτιρίων. Στο βαρύ ψυχοκοινωνικό κλίμα του Εμφυλίου, η Παναγία είχε επιστρατευτεί στον «πόλεμο εναντίον των αθέων».

Οι εμφανίσεις και τα οράματα της Παναγίας κυριολεκτικά εξερράγησαν στην αμέσως μεταπολεμική εποχή. Το ίδιο και οι «θαυματουργές ευρέσεις» όσο και τα «θαυματουργά γεγονότα» που σχετίζονταν με την Θεοτόκο. Την Κυριακή 3 Αυγούστου 1947, στη Μητρόπολη της Βέροιας γινόταν η λειτουργία του Εσπερινού με πολυάριθμο εκκλησίασμα όταν, στις 6 μμ, η μεγάλη εικόνα της Παναγίας αποσπάστηκε από το τέμπλο «διέγραψε ήρεμα ημικύκλιον και ετοποθετείτο ορθία μεταξύ των εκκλησιαζομένων» σε μια απόσταση πέντε μέτρων. «Ακριβώς δε το ημικύκλιον το οποίον διέγραψε υπεράνω των κεφαλών των εκκλησιαζομένων ήτο τόσον ώστε να δοθή η ευκαιρία σχεδόν εις όλους να παρακολουθήσουν το καταπληκτικόν εκείνο φαινόμενον». Αναφέρεται ότι η εικόνα έμεινε πολλή ώρα όρθια στο σημείο που «προσγειώθηκε». Το βάρος της εικόνας ήταν πάνω από 40 κιλά. (Βραδυνή 6.8.1947)

Το πρωί της 16^ης Μαρτίου 1948 ο Λαγκαδάς (Θεσσαλονίκη) ανασταστώθηκε όταν «εις τον υελοπίνακα του δημοτικού σχολείου ενεφανίσθη σκιαγραφία της εικόνος της Θεοτόκου κρατούσης τον Χριστόν και εις τον υελοπίνακα της Εκκλησίας η εικών της Αναλήψεως. Οι κάτοικοι θεωρούν το γεγονός ως προιωνίζον την απαλλαγήν εκ του κομμουνιστικού άγους» (Ακρόπολις, 17.3.1948).

Στις 4 Απριλίου, νέο κρούσμα Simulacra σημειώθηκε στη Λάρισα. Στις τζαμαρίες της Διοίκησης Χωροφυλακής Λαρίσης άρχισε να εμφανίζεται η Παναγία με «χρυσοποίκιλτον ιερατικήν στολήν και εις την κεφαλήν της φωτοστέφανον». Χιλιάδες κόσμος από τη Λάρισα και τα γύρω χωριά συνέρρευσε εκεί. Ένα μήνα μετά, το μεσημέρι της 7^ης Μαΐου, «θρησκευτικόν παραλήρημα» θα ξεσπάσει στην Καλαμάτα εξαιτίας της εμφάνισης της εικόνας της Παναγίας σε μια μεγάλη φιάλη που περιείχε λάδι.

Το απόγευμα της 15^ης Μαΐου 1948 σημειώθηκε το πρώτο «κρούσμα» του φαινομένου στην Αθήνα με την εμφάνιση της εικόνας της Παναγίας με το Χριστό στην αγκαλιά, σε ένα τζάμι, στη διασταύρωση των οδών Λιβανίου και Μιχαήλ Βόδα. Την εικόνα είδε πρώτος ένας μικρός που έπαιζε και κατόπιν έντρομος έτρεξε να το πει στη μητέρα του, με αποτέλεσμα να μαζευτεί κόσμος. Οι αστυνομικοί που κατέφθασαν έπλυναν το τζάμι με βενζίνη και χημικά. Όμως η εικόνα, όχι μόνο παρέμεινε αναλλοίωτη, αλλά διακρινόταν και ευκρινέστερα. Και μετά άρχισαν να αναφέρονται παρόμοιες εμφανίσεις στις οδούς Ηπείρου, Λιοσίων και Αριστοτέλους. Οι περιοχές αυτές έγιναν κυριολεκτικά τόποι λαϊκού προσκυνήματος.

Την επόμενη μέρα, 16 Μαΐου, οι εμφανίσεις πολλαπλασιάστηκαν. Υπόψη ότι η ημέρα ήταν Κυριακή και περισσότερος κόσμος κυκλοφορούσε στους δρόμους εξαιτίας της αργίας. Στην οδό Πανεπιστημίου μπροστά από το εστιατόριο Πάνθεον, σχηματίστηκε ουρά μπροστά από μια «εικόνα» εξαιρετικά ζωηρή και έντονη. Οι μάρτυρες έβλεπαν τη Θεοτόκο να δέχεται το αρχαγγελικό κρίνο. Στο ξενοδοχείο Εξέλσιορ στην Ομόνοια ο κόσμος είδε έναν άγιο με φεγγοβόλο φωτοστέφανο χρώματος πορτοκαλί και το χέρι προτεταμένο σαν σε ευλογία. Χρωματιστές γραμμές σχημάτιζαν την εικόνα της Αποκαθήλωσης σε ένα ημιυπόγειο επί της οδού Αγίου Μελετίου, κοντά στο θέατρο Καπιτόλ. Άλλες εικόνες εμφανίστηκαν στην Κυψέλη: στη Φωκίωνος Νέγρη (Κυψέλη) δίπλα στο Μέντια Λουζ, σε κουρείο της πλατείας Αμερικής, στην οδό Σπάρτης και στην οδό Λευκωσίας αλλά και σε δυο σπίτια στα Πετράλωνα και στη Νέα Ιωνία. Επίσης σε τζαμαρίες του 3^ου ορόφου του Επιτελείου της Αεροπορίας στην οδό Σταδίου, όταν πλήθη παρατήρησαν μεγάλες κηλίδες που σχημάτιζαν «σκιαγραφία προσώπων». Ακολούθησαν εμφανίσεις στις οδούς Αγορακρίτου, Μιχαήλ Βόδα, Αριστομένους, Παρρασίου και Δεριγνύ.

Τη Δευτέρα 17 Μαΐου από τα ξημερώματα σχηματίστηκαν ουρές όχι σε κάθε συνοικία, αλλά ουσιαστικά σε κάθε τετράγωνο! «Χιλιάδες Αθηναίων, μέγα μέρος του τεραστίου πληθυσμού της πόλεως και των περιχώρων, συνεκεντρώθη εις πυκνοτάτους ομίλους και ητένιζε με δέος, κατάπληξιν και βαθυτάτην συγκίνησιν το περίεργον φαινόμενον». (Βραδυνή, 17.5.1948). Μακριά από το κέντρο, στις αθηναϊκές συνοικίες, «ο συναγερμός έχει πάρει διαστάσεις ομαδικής ψυχώσεως». (Ακρόπολις 18.5.1948). Προσέξτε εδώ τη λέξη «συναγερμός» -κάτι που έχει ιδιαίτερη σημασία σε ένα πληθυσμό που ζούσε υπό το κράτος της διαρκούς εγρήγορσης και του φόβου μετά από δεινά οκτώ ετών.

Παρότι οι εικόνες που έβλεπαν οι Αθηναίοι ήταν ποικίλες με κοινό παρονομαστή τις θρησκευτικές μορφές, η Παναγία υπήρχε και ως Simulacrum αλλά και ως κοινός παρονομαστής. Αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον, αν δούμε τη γενικότερη παρουσία της Θεοτόκου στο πλαίσιο του Εμφυλίου Πολέμου. Είναι σημαδιακό επίσης σε ό,τι αφορά το ψυχοκοινωνικό υπόβαθρο πως τη μέρα που ξέσπασε το κύμα εμφανίσεων στην Αθήνα (15 Μαΐου 1948), ξέσπασε και ο πρώτος Αραβοϊσραηλινός πόλεμος όταν οι δυνάμεις Αιγύπτου, Συρίας, Ιορδανίας, Λιβάνου και Ιράκ εισέβαλλαν στο κράτος του Ισραήλ, η δημιουργία του οποίου είχε ανακηρυχθεί μόλις την προηγουμένη μέρα. Ο πόλεμος θεωρήθηκε από πολλούς ως η αιτία των φαινομένων: η Παναγία είχε εκτοπιστεί από τους Αγίους Τόπους. «Εν πάση περιπτώσει είνε γεγονός ότι τα φαινόμενα των υαλοπινάκων οσονδήποτε ανεξήγητα και αν είναι, περιβάλλονται με ένα μυστήριο στο οποίο δύσκολα κανείς μπορεί να δώση μια εξήγησι. Αίφνης, πώς συμβαίνει να παρουσιασθούν τώρα και να μη γίνουν αντιληπτά επί τόσα χρόνια;» (Ακρόπολις 18.5.1948).

Ο περίφημος Άγγελος Τανάγρας, πρωτοπόρος της παραψυχολογικής έρευνας στην Ελλάδα, αποφάνθηκε ότι οι τζαμαρίες πάνω στις οποίες γίνονταν αντιληπτές οι μορφές είχαν κατασκευαστεί από κακής ποιότητας γυαλί. Έτσι διέθεταν ανεπαίσθητες ανωμαλίες που προκαλούσαν ιριδισμούς οι οποίοι εκλαμβάνονταν ως εικόνες αγίων. Η Εταιρεία Ψυχικών Ερευνών εξέδωσε επίσημη ανακοίνωση σύμφωνα με την οποία τα φαινόμενα ήταν αποτελέσματα φαντασίας και ομαδικής υποβολής.