Φθινόπωρο, λοιπόν!
Γυρίσαμε σιγά σιγά από τις διακοπές. Άλλος λίγο, άλλος πολύ, άλλος καθόλου. Σε κάθε περίπτωση, επιστροφή από μιαν ανάπαυλα, από μια νοητή γραμμή που ξεπροβοδίζει την απελθούσα και ανοίγει την αυλαία της ερχόμενης σεζόν (συναρπαστικής; Θα δείξει! Πρέπει να βάλουμε κι εμείς το χεράκι μας γι’ αυτό!) Μια νοητή αλλαγή, λιγότερο «λαμπερή» από την Πρωτοχρονιά, ωστόσο σίγουρα πιο ουσιαστική.
Και κάπου εδώ, και κάπου εδώ κοντά ξεκινάει το αμόκ των τριημέρων. Τι εννοώ; O μέσος κάτοικος της Αθήνας θα πάρει το ημερολόγιο, θα σταμπάρει αργίες και θα σημειώσει με έξαψη ποια τριήμερα προκύπτουν και πότε φεύγει. Σημασία έχει το πότε ΦΕΥΓΕΙ! Έρχεται το τριήμερο και… καραβάνια φυγής προς κάθε κατεύθυνση!
Μήπως επιτέλους πρέπει να αναζητήσουμε την αιτία αυτού του φαινομένου; MΗΠΩΣ, οι όροι ζωής της πόλης είναι τόσο κραυγαλέα δύσκολοι και απάνθρωποι, που επιβάλλουν στους κατοίκους αμόκ εξόδων διαφυγής;
ΜΗΠΩΣ, τσιμέντο, έλλειψη πράσινου, ηχορύπανση, κυκλοφοριακό, προβληματικές συγκοινωνίες, υψηλό κόστος διαμονής και ζωής οδηγούν σε εκρηκτικό κοκτέιλ ασφυξίας;
Ο συντελεστής δόμησης ακόμη και σήμερα είναι εξαιρετικά υψηλός (τσιμέντο παντού και πολύ!), ο συντελεστής κάλυψης επίσης (ανύπαρκτοι κήποι, ανύπαρκτες πρασιές). Ασύλληπτος θόρυβος! Ακόμα και ημέρα Κυριακή μπορεί πια, νομότυπα, ένας εργολάβος να βάλει μπρος το κομπρεσέρ του και να «σε στείλει αδιάβαστο»! Ψυχικό-Μαρούσι, μια ευθεία λίγων χιλιομέτρων, μπορεί να την κάνεις σε μια ώρα! Και σαν να μην έφτανε όλο αυτό, σου φτιάχνουν μια Πόλη (Ελληνικό) μέσα στην Πόλη. Και αν τυχόν ρωτήσεις, πού θα πάνε όλα αυτά τα αυτοκίνητα, σου αναφέρουν μια υπογειοποίηση, άκουσον άκουσον, έκτασης ενός χιλιομέτρου επί της παραλιακής! Το τραμ ακόμη και σήμερα σταματάει στα φανάρια σαν να είναι αυτοκίνητο! Οι λεωφορειολωρίδες δεν λειτουργούν και τα μισά βαγόνια του μετρό το καλοκαίρι είναι χωρίς κλιματισμό! Εξαφάνιση πρασίνου παντού! Το ονομάζουν αστική ανάπλαση! Αφαιρούν δέντρα υψηλής βλάστησης, βάζουν φυτά και δενδρίλια καλλωπισμού και μπόλικο τσιμέντο. Εξαφάνιση δημόσιων χώρων. Έχετε δει μια νέα πλατεία; Ένα νέο αλσάκι; Ένα νέο γηπεδάκι κοινής χρήσης; Όσα ή πολλά από όσα υπάρχουν αφήνονται να ρημάζουν και δεν προστίθεται κανένα νέο. Σου φαίνονται λίγα;
Όσο οι ελίτ αντιλαμβάνονται και παρατηρούν τους απλούς ανθρώπους να είναι απαθείς, παραδομένοι και να μη διαμαρτύρονται για τα καθημερινά τους ζητήματα –για τα οποία (μάλλον) έχουν πειστεί ότι δεν λύνονται– τόσο θα τους αφήνουν στην τύχη τους!
ΜΗΠΩΣ τελικά ο δρόμος, όπως και στα περισσότερα πράγματα στη ζωή, δεν είναι η φυγή αλλά η αντιμετώπισή τους face to face; To επόμενο τριήμερο θα δείξει…