Με αφορμή τον θάνατο του Μad Clip και την διάσταση που πήρε, άρχισαν να ξεδιπλώνονται κάποιες σκέψεις.
Παρευρισκόμενοι-φαν στην κηδεία οι οποίοι μάρσαραν με τις μηχανές τους, τη βρήκαν σαν ευκαιρία για να τραβήξουν σέλφι, πατούσαν πάνω σε μνήματα άλλων μέσα στο νεκροταφείο. Η κηδεία προβλήθηκε σε live stream και τα χυδαία και άσχετα με το συμβάν κόμμεντς πέφτανε βροχή δίπλα από την εικόνα του φέρετρου και της μάνας του που έκλεγε λίγο παραδίπλα. Δεν θα αξιολογήσω εδώ την ποιότητα της κουλτούρας των φαν του madclip και της τραπ μουσικής γενικά γιατί απόψή μου είναι ότι η κουλτούρα του κόσμου σε κάθε εποχή, και πιο συγκεκριμένα των νέων, είναι αποτέλεσμα της εποχής που τους έλαχε να ζήσουν.
Από τη μία λοιπόν έχουμε αυτήν την αντίδραση σε σχέση με τον θάνατο και την κηδεία ενός ανθρώπου και από την άλλη τον οχετό που δεν χάνει ευκαιρία να ρίξει ο καθένας στην είδηση του θανάτου. Όποιος κι αν ήταν ο Mad Clip, οι υβριστικές, ρηχές και ανούσιες συνθηματικές ατάκες του καθενός την στιγμή που ένας άνθρωπος είναι νεκρός, καταμαρτυρούν την μικρότητα. Η άποψη και η κριτική για τον Mad Clip και για την κουλτούρα που υπηρετεί είναι απολύτως σεβαστή αν όχι και αναγκαία, αλλά αυτό είναι κάτι πολύ διαφορετικό από την χολή που χύνεται πάνω από τάφους.
Ζούμε σε μία εποχή που – μαζί με πολλά άλλα – ο θάνατος έχει γίνει θέαμα. Και έτσι έχει σταδιακά χάσει και την πραγματική του, τραγική διάσταση. Οι τελευταίες γενιές δεν έχουν «αναμετρηθεί» με τον θάνατο όπως οι παλαιότερες. Σε προηγούμενες εποχές εξ αιτίας των πολέμων, της φτώχειας, της ανέχειας συμπεριλαμβανόταν συνεχώς ο θάνατος μέσα στη ζωή. Ήταν βίωμα που οι περισσότεροι άνθρωποι με κάποιον τρόπο είχανε μέσα στην καθημερινότητά τους. Οι συνθήκες ήταν τέτοιες που σε αναγκάζανε να δεις τον θάνατο με άλλα μάτια. Όχι μόνο να τον δεις αλλά και να τον μυρίσεις. Τον θάνατο του γείτονα, του συγγενή, του συντρόφου, του εχθρού σου.
Πλέον δεν έχουμε εικόνες «πραγματικού» θανάτου για να μπορούμε να αντιληφθούμε και να κατανοήσουμε την σοβαρότητά του. Ο θάνατος πλέον μετριέται περισσότερο με αριθμούς, συνήθως μοιάζει να συμβαίνει κάπου αλλού, μακριά, ακόμη κι όταν είναι πολύ κοντά μας, είναι εικόνα που αναπαράγεται με περισσή ευκολία στα σόσιαλ. Είναι η εικόνα που έχουν διαμορφώσει σε μεγάλο βαθμό τα βιντεοπαιχνίδια. Είναι μία εύκολη, εύπεπτη εικόνα που όταν έρθει η στιγμή να αναμετρηθείς πραγματικά μαζί της, θα την αντιμετωπίσεις και με την ανάλογη χυδαιότητα, ευκολία, ασυδοσία.
