Πάω τράπεζα. Η ταμίας,θεά!
Αν δεν ήταν υπάλληλος Τραπέζης, θα μπορούσε να ήταν world famous pornstar! Εύκολα όμως. Διαθέτει δια γυμνού οφθαλμού, όλα τα τυπικά και ουσιαστικά προσόντα. Εκπέμπει γοητεία και έντονη σεξουαλικότητα. Είναι όμως και σοβαρή. Κάνει άψογα τη δουλειά της, χωρίς πολλά-πολλά με τον κόσμο. Τρώω κόλλημα μαζί της από το πρώτο λεπτό. Βάζω το μυαλό να δουλέψει.
Εν τω μεταξύ περιμένω στην ουρά με το χαρτάκι. Σκέφτομαι τι ατάκα να πω, για να κάνω εντύπωση. Το “είσαι κούκλα!” μου φαίνεται φτηνιάρικο. Την παρατηρώ από το πλάι διακριτικά. Πρέπει να σκεφτώ κάτι πρωτότυπο, χαριτωμένο και συμπερασματικό.
Θα επιστρατεύσω όλη μου την γοητεία και ή θα την εντυπωσιάσω με δυο έξυπνες κουβέντες ή θα κωλώσω, δεν θα πω τίποτα, θα με εξυπηρετήσει τυπικά και θα φύγω μ’ ένα ωραίο ευγενικό ευχαριστώ όπως ο προηγούμενος και ο επόμενος πελάτης.
Αλλά όταν μ’ αρέσει κάτι τόσο πολύ, κομπλάρω. Κολλάει το μυαλό μου. Είμαι σίγουρος ότι μετά, κατόπιν εορτής θα μου έρθει η φοβερή ατάκα. Όταν θα έχω γυρίσει σπίτι και θα πίνω χαλαρά το καφεδάκι μου. Έτσι ήμουν πάντα. Υπό πίεση δεν λειτουργώ. Θέλω το χρόνο μου. Η αντίστροφη μέτρηση με αγχώνει. Και σε δέκα νούμερα, δηλαδή το πολύ σε ένα τεταρτάκι, έρχεται η σειρά μου. Θα είμαστε face to face με τη θεά.
Σε απόσταση αναπνοής. Θα την κοιτάξω βαθιά στα μάτια. Θα επιστρατεύσω όλη μου την γοητεία και ή θα την εντυπωσιάσω με δυο έξυπνες κουβέντες ή θα κωλώσω, δεν θα πω τίποτα, θα με εξυπηρετήσει τυπικά και θα φύγω μ’ ένα ωραίο ευγενικό ευχαριστώ όπως ο προηγούμενος και ο επόμενος πελάτης.
Αρχίζω να αγχώνομαι. Ρίχνω μια λοξή ματιά στο ταμπλό. Το 68 εξυπηρετείται. Σε τέσσερα νούμερα έρχεται ο αριθμός 72 που κρατάω. Να κάνω το αυτονόητο πονηρό υπονοούμενο; 72=69+3. Μπα, ίσως παραείναι πρόστυχο για πρώτη επαφή. Ίσως και όχι όμως. Είναι απίστευτα σέξι. Εκπέμπει ένα πρωτόγονο ερωτισμό. Καλύτερα να μην την κοιτάω. Όσο την βλέπω τόσο τα χάνω…
Ο χρόνος κυλάει σαν νερό. Και ξαφνικά έρχεται η σειρά μου.
Παίρνω μιά βαθιά ανάσα. Φοράω το καλό μου, αινιγματικό, σαγηνευτικό χαμόγελο.
