Στυλ είναι μια λέξη που προέρχεται από τη γαλλική γλώσσα και συνήθως τη γράφουμε με ύψιλον. Σημαίνει ιδιαίτερο ύφος, τεχνοτροπία, κάτι που σε καθιστά ξεχωριστό. Υπονοεί μια συμπόρευση -αν όχι ταύτιση- μεταξύ εσωτερικού και εξωτερικού κόσμου. Το στυλ είναι προσωπικό και δεν αντιγράφεται﮲ μ` αυτή τη λογική οι πάντες μπορούν να έχουν στυλ.
Η Αθήνα είναι μια πόλη που οι περισσότεροι κάτοικοί της την αγαπούν. Ξέρουν τα χάλια της κι ωστόσο την υπερασπίζονται. Μιλούν συγκαταβατικά, κάποιες φορές και τρυφερά γι` αυτήν, δίχως να ξεχνάνε λεπτό όμως τα δεινά που τρώνε στη μάπα για χάρη της. Της αναγνωρίζουν ένα συγκεκριμένο πρόσωπο, θα της έδιναν όνομα ακόμα κι αν δεν είχε. Άρα η πόλη αυτή ζει…
Τώρα αν έχει όντως στυλ, αυτό είναι ένα άλλο θέμα. Πολλοί και διαφορετικοί κόσμοι συγκατοικούν εντός της, διαπλέκονται δημιουργικά ή αγνοούν ο ένας τον άλλον. Η Αθήνα είναι γεμάτη ενέργεια ή πιο σωστά, γεμάτη από διαφορετικές ¨ενέργειες¨ που πολλές φορές μοιάζουν εντελώς αταίριαστες και παρόλα αυτά συνυπάρχουν -ας πούμε- ειρηνικά.
Αν «στυλ είναι να ξεχνάς όλα τα στυλ» όπως είχε πει ένας Γάλλος συγγραφέας τότε η Αθήνα βρίσκεται σε καλό δρόμο.
Κανένας εαυτός της δεν καπελώνει ολοκληρωτικά τους υπόλοιπους﮲ η Αθήνα δεν είναι ούτε Λονδίνο, ούτε φαβέλα. Δεν είναι ο αρχαίος εαυτός της (παρ` ότι κάτι ζει κι από αυτόν…) ,ούτε εκείνη η πόλη που τις πρώτες δεκαετίες του Εικοστού Αιώνα έμοιαζε με γραφική κωμόπολη, στα σπλάχνα της οποίας όμως ανέπνεαν και δημιουργούσαν η Κοτοπούλη και ο Ξενόπουλος, ο Ίων Δραγούμης κι ο, νεαρός ακόμα, Λαπαθιώτης.
Τα ίχνη των κόσμων που πέρασαν μπορείς να τα διαβάσεις σε διάφορα σημεία της πόλης ενώ παραπέρα θα δεις κι άλλα, γεννημένα από πραγματικότητες περισσότερο πρόσφατες, ακόμα και κάποια που έρχονται από το μέλλον. Δρώντας όμως μέσα στην ίδια κυψέλη όλοι αυτοί οι κόσμοι αναγκάζονται λόγω ταχύτητας και συγχρωτισμού να λησμονούν ελαφρώς τον εαυτό τους. Εντάξει, ίσως και λόγω αττικού ήλιου ή αιώνιας ελληνικής ελαφρότητας. Να γιατί της Αθήνας της πάει να είναι πολυπολιτισμική. Δύναται να χωρέσει τα πάντα και να τα απαλύνει, έχει μια στόφα που έρχεται από πολύ μακριά και μόνο κακοί πολιτικοί και άσπλαχνα παιχνίδια της Ιστορίας μπορούν να κάνουν τους ανθρώπους της εχθρούς.