Οι χωρισμένες γυναίκες
Οι εργαζόμενες, χωρισμένες γυναίκες και μανάδες που γίνονται και πατεράδες.
Οι γυναίκες που χάνουν τον κόσμο κάτω από τα πόδια αλλά βρίσκουν τα πατήματα.
Που κλείνουν την πόρτα και κοιμούνται με το μαχαίρι κάτω από το μαξιλάρι.
Αυτές που με τα παιδιά στην πλάτη προχωράνε στη ζωή.
Που φτάνουν στη δικαιοσύνη για να απαιτήσουν τα αυτονόητα, όχι να επαιτήσουν.
Αυτές που έχουν αναγκαστεί να ζητήσουν βοήθεια και να υποχρεωθούν όχι για τον εαυτό τους αλλά για τα παιδιά τους και έχουν κυνηγηθεί, απορριφθεί, απειληθεί, εκφοβιστεί να υπακούσουν στο χέρι βοηθείας.
Γυναίκες που λένε όχι στην επιβολή, στον έλεγχο τη ζωής τους και των παιδιών τους, που βάζουν όρια και αρνήθηκαν να υποταχθούν.
Αυτές που έμαθαν ποιο χέρι απλώνεται για να τις βοηθήσει να σηκωθούν, ποιο να τις σπρώξει κάτω και ποιο να τους πιάσει τον πισινό. Έμαθαν να μυρίζουν και ν΄ αναγνωρίζουν τον κίνδυνο, να βγάζουν νύχια και δόντια για να επιβιώσουν, έμαθαν να γλύφουν τις πληγές. Έμαθαν να φιλιώνουν με το σκοτάδι, πάλεψαν την μοναξιά και την έκαναν μοναχικότητα, που τόλμησαν να αγαπήσουν ξανά.
Αυτές οι γυναίκες ξέρουν να λένε και να εννοούν το ευχαριστώ, να συγχωρούν αλλά να μην ξεχνούν.
Αυτές τις γυναίκες μην τις οικτίρεις, αξίζουν χίλια μπράβο σε ότι έπραξαν σωστά και σε ότι λάθος. Μην είσαι απέναντι, στήσε χορό μαζί τους στην χαρά τους.
Να τις σέβεσαι να τις εκτιμάς μα και να τις φοβάσαι!!