Ο ήλιος καίει, η αμμουδιά καίει το κάθισμα του αυτοκινήτου καίει, το κινητό σου καίει. Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να καείς και εσύ!

Και δε λέω, ωραίο το μαύρισμα, και τι ωραία αντίθεση που κάνει με το φωσφοριζέ μαγιό σου! Όμως μέχρι να γίνεις σοκολατένιος-α τριγυρνάς στο σπίτι με γιαούρτια στη μάπα και στο σώμα. Χαπακώνεσαι με παυσίπονα γιατί το κεφάλι σου πονάει. Και πώς να μην σε πονέσει δηλαδή; Αλλά δεν σταματάς! Την επόμενη μέρα κιόλας λαδώνεσαι, φτιάχνεσαι και κάθεσαι πάλι για ώρες ατελείωτες στον ήλιο. Ζητάς να σου αλείψουν την πλάτη με αντηλιακό με δείκτη προστασίας 2, που προφανώς ουδεμία προστασία δεν προσφέρει, απλά γυαλίζεις.

Φοβερό! Μέθοδος φλερτ και ερωτισμού σού λέει. Στη συνέχεια κάνεις μια βουτιά στα γρήγορα, για να μη χάσεις και χρόνο από το σοκολατένιο σου μαύρισμα. Πολλές φορές δεν βουτάς καν, σε ενοχλούν τ’ αλάτια. Συνεχίζεις ακάθεκτος να λιάζεσαι, με τα πετραδάκια να κολλάνε παντού πάνω σου από το πολύ το λάδι. Α! και τώρα η στιγμή της αποθέωσης. Κάνεις οποιοδήποτε κομμάτι ύφασμα του μαγιό σου στην άκρη για να μη χαλάσεις τη βραδινή σου εμφάνιση. Γιατί η τελειότητα θέλει θυσίες!

Ε λοιπόν όλο αυτό με τρελαίνει, όλος αυτός ο επιπλέον κόπος και ιδρώτας με κουράζει! Προτιμώ τις παραλίες με τους ίσκιους των δέντρων και των βράχων. Εκείνες που εν πάση περιπτώσει μπορείς σαν άνθρωπος να απολαμβάνεις το μπάνιο σου. Κι εν τέλει ας κάνεις τη διαφορά με την ασπρίλα σου και όχι με την μαυρίλα σου. Τι ρατσισμός! Η διαφορά είναι στην απόλαυση! Εκεί που δεν χρειάζεσαι κρέμες και γιαούρτια για τα καψίματα, αλλά μονάχα ένα δροσερό μπανάκι για να φύγουν τα αλάτια και να φας όλο όρεξη το γεύμα σου.

Υ.Γ.: Δεν μιλάω καν γι’ αυτούς που τρέχουν ένα μήνα πριν το καλοκαίρι και κλείνονται σε πλαστικά κουβούκλια για να μαυρίσουν. Αυτοί δεν ξεχωρίζουν καν το βράδυ!