Η αλήθεια είναι ότι οι μεγαλοστομίες για ανθρώπους, που δε γνωρίζεις προσωπικά, είναι περιττές. Υπάρχουν όμως κι εκείνοι για τους οποίους, ενστικτωδώς νιώθεις ότι είναι δοτικοί (αν θεωρήσουμε ότι η χρήση της λέξης “καλοί” είναι υπερβολή). Είναι χαμογελαστοί άνθρωποι, έχουν χιούμορ και, συνήθως, κρύβουν την ευαισθησία τους σ’ ένα πάθος. Αυτές οι μορφές που νομίζεις ότι είναι αποκυήματα του νου. Έναν τέτοιο άνθρωπο είχα τη χαρά να τον δω μικρούλα στο θέατρο της επαρχιακής πόλης που ζούσα.
Πήγαινα από νωρίς στο θέατρο, πολλές ώρες πριν ξεκινήσει η παράσταση, τρύπωνα στα καμαρίνια- μη σας πω ότι έκανα και τα θελήματα. Τον είχα αγαπήσει τόσο πολύ μέσα από τους ρόλους του – βλέπαμε ελληνικές ταινίες φουλ- και τώρα, κάνοντας αυτή την ανασκόπηση, αναβιώνω το συναίσθημα… Της βαθιάς συγκίνησης. Σας λέω αλήθεια… έκλαψα πολύ όταν τον είδα δια ζώσης! Εκείνος με υποδέχτηκε με ένα φωτεινό χαμόγελο, αλησμόνητο. Τότε, στην επαρχία μάς τιμούσαν οι κωμωδοί, οι “κουλτουριάρηδες” ούτε που να μας χέσουν. Μας θυμήθηκαν με τα ΔΗΠΕΘΕ αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση, “φσσσιτ μπόινγκ”!
Και τώρα αλήθεια κλαίω. Και κλαίω και άσχημα. Και με θυμάμαι να κλαίω έτσι για τον Πανούση και γι’ αυτόν. Μετά όμως σκέφτομαι ότι υπάρχουν άνθρωποι που είναι παντοτινοί. Δεν ανήκουν στον χωροχρόνο. “Κααατίνα Σσσαλλλαμάκι.”. Πέρα από την τεράστια γενναιοδωρία με την οποία αντιμετώπισε τους ρόλους του και την επίγεια ζωή, ήταν γαλαντόμος και προς τις γυναίκες. “Ερασιτεχνικά”, αν θέλετε, κι ας κατηγορηθώ, θα τολμήσω να εκφράσω μία προσωπική κρίση.
Ο Κώστας Βουτσάς, όχι από ματαιοδοξία, ούτε από έπαρση ως προς το “απέθαντος”, τίμια, ξεκάθαρα και με αγάπη χάρισε το μεγαλύτερο δώρο σε μία γυναίκα. Παιδί. Όντας ο ίδιος σε μεγάλη ηλικία. Έχοντας ήδη παιδιά. Άνοιξε τις φτερούγες του και έβαλε από κάτω μία γυναίκα, όπως μόνο ένας άνδρας παλαιάς κοπής ήξερε να κάνει. Και τώρα που το σκέφτομαι- εκτός από τα βιολογικά παιδιά του- είχε κι ένα παιδί καρδιάς. Τον Άνθιμο.
“Μαμά, άκου να με φτιάξεις κεφτέδες, μα πολλούς κεφτέδες. Γιατί είμαι στενοχωρημένος. Και κομματάκι χαλβά.”
Ήταν κωμικός ηθοποιός αλλά όταν έπρεπε να κάνει την εναλλαγή δε γινόταν καρικατούρα. Θα ξεχάσω εγώ που χωρίζει τον “Ευτύχη” η Μάρθα Καραγιάννη και τρέχει το δάκρυ κορόμηλο… Τίποτα δε θα ξεχάσουμε !
Κάποιες προσωπικότητες δεν έχουν ηλικία, δεν έχουν φθορά, δεν πεθαίνουν ποτέ. Ο Κώστας Βουτσάς είναι πια διαγαλαξιακός αστέρας! Ήταν ένας σπουδαίος ηθοποιός, ένα πρότυπο υποκριτικού ταλέντου κι απ’ ότι φαίνεται ήταν κι ένας εξαιρετικός άνθρωπος!
* Θα μπορούσα να γράφω μέρες.
Η σκέψη μας ας δίνει δύναμη στους οικείους του.
