Αξίωμα Α: Προτεραιότητα έναντι όλων [δηλαδή αν χρειαστεί και σε βάρος όλων] έχει αποκλειστικά η διασφάλιση των δικαιωμάτων των παιδιών
(ευνόητο, αλλά στην πράξη, τόσο μη αυτονόητο εδώ).
Αξίωμα Β: Το εγώ, η αίσθηση δικαιωματισμού, ο εξουσιασμός, τα “νομιμοποιητικά” συναισθήματα-νιώθω ότι.. [άρα και η διαίσθηση], δεν έχουν φύλο.
Αξίωμα Γ: Δεν υπάρχουν αριστερά, κεντρώα ή δεξιά δικαιώματα.
Υπάρχει είτε ο βολικός [🐑] είτε ο ανηφορικός δρόμος [υψηλή συνειδητότητα, διαρκής αυτοαλλοίωση, ευθυκρισία, γενναίες υπερβάσεις, πρώτα ατομικές και μετέπειτα συλλογικές].
Αξίωμα Δ: Οι νόμοι στο παρόν σύστημα έχουν στηθεί ώστε να εκτελούν τις βουλές του εκάστοτε [πλειοψηφικού] όχλου, κόβοντας παράλληλα χρήμα. Είναι δυστυχώς το μόνο διαθέσιμο [όσο και βαθιά ελαττωματικό] εργαλείο [μέχρι να φτιαχτεί ένα καλύτερο] για να μην επιβάλλεται πάντα ο/ή πιο ισχυρός/ισχυρή.
Όπως υπάρχουν Κρέοντες και Μήδειες, υπάρχουν Κρέουσες και Μήδειοι.
[Το πόσοι/πόσες είναι δευτερεύων γιατί ένας/μια αρκεί για να παράξει περιπτωσιακό αποτροπιασμό].
Πολλά μπορώ να συζητήσω, το ότι/να εργαλειοποιούνται παιδιά ποτέ.
Πολλά μπορώ να γίνω, θύμα ποτέ.
Γι Αυτό, “ …. Οὐδ᾽ αἰσχύνομαι ἔχουσ᾽ ἄπιστον τήνδ᾽ ἀναρχίαν πόλει”.
. Έφυγες, ή βασικά σε έφυγε.
. Πόσα τραύματα, σχεδιασμένα για να με τσακίσουν [μέσω εσού] θα χρειαστούν μέχρι να γίνω άτρωτος? [κοντά είμαι].
. Βιαζόμουν να στα δείξω ολα γιατί διαισθανόμουν το φευγιό να πλησιάζει.
Δεν πρόλαβα βέβαια αλλά και δε σταμάτησα [σιγά μη σταματήσω, χα!, Αού x3].
. Ακόμη, συχνά προσπαθώ να καταλάβω ότι/αν έφυγες ή/και/αν ποτέ θα γυρίσεις
[οι χώροι αυτοί δε με χωρούν].
. Η Αθήνα σε ζητάει όπως και εγώ [έχουμε και οι δύο ένα μόνιμο θέμα/μειδίαμα με χαμένες? κόρες και κούρους].
Αξίωμα Ε: Το μόνο δόγμα είναι ότι πρέπει να σκοτώσουμε όλα ανεξαιρέτως τα δόγματα [και τα στερεότυπα] με τον κομφορμισμό και τα εγώ μας πρώτα.
Και να μην προσπαθήσουμε να τα αντικαταστήσουμε.
Ώστε να μην έχουν την εξουσία-δυνατότητα να γίνονται φανατισμένα κτήνοι [με όποιο τρόπο] απέναντι στα παιδιά τους*, ποτέ ξανά.
*Ώστε κανείς να μην ανήκει σε κανέναν.
Άλλον δρόμο προς το φώς δεν έχω δει.
Υ.Γ.1 Μου λείπεις, είμαι καλά. [Περισσότερο από όλα μου λείπει το σχήμα μας].
Υ.Γ.2 Συνοδευτικά:
https://ipolizei.gr/fatherland-h-mpampas-einai/
https://ipolizei.gr/ena-ekkremes-kryfto-ayis-zita/
Υ.Γ.3 Και της Ι.Κ.Ζ, του/της κάθε Ι.Κ.Ζ, όπου.