Mπαμπάς είναι,

Nα κάνεις κούνια με την τετράχρονη κόρη σου παίζοντας το dance me to the end of love στο speaker του κινητού [με κάθε άλλη πιθανή σημασία στη γη να αυτοακυρώνεται απολαυστικά, like it should]

Nα θέλεις και να μπορείς να βλέπεις σε αυτή, όλη την ορμή και το δυναμικό της ανθρωπότητας [να εκπληρώνεται every single fucking minute]

Nα της δείχνεις χωρίς φόβο, λευκά ψέματα ή υπεκφυγές, πως ο κόσμος δεν είναι παρά ένα σύνολο φαντασιακών που μπάζει, άρα μη δεδομένος.

Nα φτιάχνεις τέτοιους ικανούς χώρους, ώστε μέσα τους να βιώσει πως μπορεί να τον αλλάξει [;vστε εάν θελήσει κάποτε, να τολμήσει να το κάνει].

Όταν πονάς, όταν δυσκολεύεσαι, να μην της το κρύβεις

[να μην της κρύβεις τίποτα].

Να φροντίζεις ευλαβικά τις πρώτες της φορές

[και να τις χαράσσεις για πάντα μέσα σου].

Να μην παραιτείσαι, να μην εκχωρείς, να μην εκπίπτεις

[ώστε να έχει και εκείνη την απτή επιλογή μεγαλώνοντας να κάνει το ίδιο].

Να φτιάχνεις τρόπους ώστε να μην αποδέχεσαι αυτά που δε θες να αποδεχτείς

[ειδικά όταν δεν υπάρχουν τρόποι].

Να φτιάχνεις νέα υπερβατικά εδώ όταν τα εδώ του φυσικού χώρου αίρονται.

Να της δείχνεις πως κανένας αγώνας δε χάνεται, δεν τελειώνει, αν δεν τον παρατήσεις ο ίδιος.

Να γίνεσαι για αυτή πεδίο αναφοράς με μοναδικό στόχο, να μάθει πώς να αμφισβητεί ,αρχίζοντας από εσένα, κάθε σύμβολο και δόγμα.

Για να μπορέσει ελεύθερα να αρχίσει να συνθέτει τις δικές της αλήθειες. Για να μη χρειαστεί καμία έγκριση από κανέναν.

Να την περπατάς στους [ετυμολογικούς και όχι μόνο] κρυστάλλινους γαλαξίες της ελληνικής γλώσσας, και στις υπαρξιακές ερωτήσεις που αυτοί κωδικοποιούν.

Να την περπατάς σε αυτή την πόλη, που κάποτε ήταν η μήτρα [άρα θα είναι και για πάντα], παρατηρώντας πώς αυτή γίνεται αντηχούσα ύλη, έρευνες παγκόσμιων γειτόνων, πράξη.

Μπαμπάς δεν είναι υποχρέωση, δεν είναι βάρος, δεν είναι ευθύνη

[είναι όρκος προσφοράς γεμάτος χαρά, o οποίος αρχίζει και τελειώνει σε σένα].

Δεν είναι ιδιότητα, δεν είναι ρόλος, είναι κάτι μεγάλο, σχεδόν ακατόρθωτο

[και ταυτόχρονα τόσο κατορθώσιμο κάθε στιγμή].

Είναι εξέγερση. Είναι και δική σου εξέγερση, απέναντι στις ατέλειες και βεβαιότητές σου [το να μπορείς μεθοδικά να τις εξελίσσεις για να συμβαδίσεις μαζί της, είναι μονόδρομος].

Είναι να φτιάχνεις.

Είναι να γίνεσαι τρωτή και ταυτόχρονα αήττητη ιδέα, τόπος ήρεμος, σταθερός και ανοιχτός.

Μπαμπάς είναι…

To bring you my love Ι.Κ.Ζ..

Υ.Γ. to self:

Kαι όμως είμαι ακόμη εδώ. I’m still me. Ακόμη και σε αυτό το στραπατσαρισμένο έτσι, είμαι ακόμη μπαμπάς.

Ξυρίζω το κεφάλι μου συχνά, ώστε να ακροβατώ καλύτερα ανάμεσα στην τύχη και την ατυχία. Συνεχίζω να φροντίζω την τρυφερότητα μου, να ζωγραφίζω, να γράφω, να περπατάω, να μου λείπει.

Γιατί μπαμπάς είναι [πάνω απ΄ όλα ίσως] να μη σταματάς να προσπαθείς, είτε χρειάζεται είτε όχι. [πάντα χρειάζεται].