Αυτήν την περίοδο μιλήσαμε με πάρα πολλούς ανθρώπους, φίλους, γνωστούς και αγνώστους. Το ερωτηματολόγιο της ΗΠΖ ήρθε να καλύψει μία ανάγκη και δική μας και πολλών, που ήθελαν να απαντήσουν.

Ασταθές μέλλον

Νικολέττα Διαμαντάκου / Υπεύθυνη του πολιτικού γραφείου της “κοινωνίας αξιών”, μέλος του Αθηναϊκού Καλλιτεχνικού Δικτύου και υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων του φεστιβάλ Το Μικρό Παρίσι των Αθηνών

Εδώ και τρεις μήνες, ο σύγχρονος κόσμος βολοδέρνει στη δίνη μιας τρικυμίας που την είπαμε υγειονομική κρίση. Ακόμα κι αν τo φαινόμενο έχει καταλαγιάσει, τίποτα δεν δείχνει πως έχει τελειώσει, δεχόμαστε ακόμα τα απόνερα της. Αν δεχτούμε ότι η κρίση ορίζεται σαν μια περίοδος ανωμαλίας που κρύβει κινδύνους και δυσχέρειες, αλλά και επιπρόσθετα καθορίζει ένα σημείο καμπής στην εξέλιξη κάποιου γεγονότος και οδηγεί στην επιδείνωση καταστάσεων που μέχρι σήμερα θεωρούσαμε φυσιολογικές, τότε…

…μέσα από όλα όσα βιώσαμε και πέρα από την έκπληξη που μας προκάλεσε το γεγονός αυτό καθεαυτό, αισθανθήκαμε πως χάσαμε τον έλεγχο της ζωής μας ενώ βομβαρδιστήκαμε και συνεχίζουμε να βομβαρδιζόμαστε με μεγάλο όγκο εξειδικευμένων πληροφοριών, τις οποίες, στο μεγαλύτερο βαθμό, δεν μπορούμε να κατανοήσουμε κι έτσι τα γεγονότα κλιμακώθηκαν ερήμην μας.

Παρόμοιες καταστάσεις κάνουν τον άνθρωπο να χάνει τον προσανατολισμό του και γίνεται εύκολα αντικείμενο εκμετάλλευσης. Ο φόβος και οι ενοχές είναι τα υλικά που μπορούν βάλουν τα θεμέλια μιας νέας πραγματικότητας και, εύκολα πια, να τον κάνουν ανεκτικό ή και απαθή, πιστεύοντας ότι αν δεν δεχτεί όσα αλλάζουν στη ζωή, τον περιμένει το χειρότερο.

Ας προσπαθήσουμε να δούμε πώς θα είναι ο κόσμος μετά τον ιό…
Πώς θα μπορέσουμε να επιστρέψουμε στη ζωή μας; Κανονικά, θα απαντήσει κάποιος.

Όμως τι σημαίνει κανονικά; Τι είναι αυτό που μέχρι σήμερα όριζε την κανονικότητα και πόσο έχει αλλάξει; Αρκεί κανείς να δει τον τρόπο που οι άνθρωποι συμπεριφέρονται και αντιμετωπίζουν ακόμα και τους πιο κοντινούς τους για να καταλάβει πως τίποτα δεν είναι πια ίδιο. Νομίζω πως ζούμε την προσομοίωση μιας νέας πραγματικότητας και το ερώτημα δεν είναι αν θα επιστρέψουμε σε όλα όσα μέχρι τώρα γνωρίζαμε, αλλά αν όσα ζήσαμε, μας έδωσαν την ευκαιρία να δούμε μέσα μας και γύρω μας.

Το μέλλον κρύβει αστάθεια και η κοινωνική απομάκρυνση που φαντάζει ως η νέα πραγματικότητα, μας κάνει ευάλωτους. Γι’ αυτό είναι ανάγκη να είμαστε σε επιφυλακή. Οι μνήμες από τις μέρες εγκλεισμού μας ας λειτουργήσουν σαν αντίδοτο στο ζοφερό παρόν για να μας ανοίξουν ένα παράθυρο στο μέλλον που μπορεί να γίνει καλύτερο, χωρίς όμως αυτό να το θεωρούμε δεδομένο.

Δεν ξέρω αν τα πράγματα θα πάνε προς το χειρότερο από εδώ και πέρα. Αυτό που ξέρω είναι πως πρέπει να αντισταθούμε και να παλέψουμε για το καλύτερο κι αυτό δεν θα είναι εύκολο. Γι’ αυτό θα κλείσω με την προτροπή του ποιητή : “Μην αμελήσετε. Πάρτε μαζί σας νερό το μέλλον μας θα έχει πολύ ξηρασία” (Μιχάλης Κατσαρός)

Η γνώμη μας

Ένα χαρακτηριστικό των ανθρώπων γενικά είναι ο σχεδιασμός. Τα λεγόμενα plan A, B, C και ωμέγα… Όλα αυτά, εδώ και πολύ καιρό, τρεμοπαίζουν μέσα σε ένα περιβάλλον εξαιρετικά αβέβαιο και ευμετάβλητο. Μην ξεχνούμε την δεκαετή οικονομική κρίση που ακριβώς ακύρωσε τη δυνατότητα προγραμματισμού και σχεδιασμού.

Κάποτε μία οικογένεια, μία επιχείρηση, ένα άτομο μπορεί να έβαζε στόχους και να κινείτο αναλόγως. Η πανδημία μεγέθυνε την αβεβαιότητα όχι για το κάπως μακρινό μέλλον, αλλά μέχρι και για την επόμενη εβδομάδα.

Μπαίνουμε σε μία φάση που παράγονται νέες πρακτικές, αντιλήψεις. Το πώς θα χωνευτούν, το πώς θα καθορίσουν την κίνηση και τα μυαλά των ανθρώπων είναι ένα εξαιρετικό ζήτημα πάνω στο οποίο θα αντιπαρατεθούν σχολές σκέψης, πολιτικές και ιδεολογίες.

Πλατφόρμα: https://kwiksurveys.com/
Διάρκεια: 28 Απριλίου – 8 Μαΐου 2020 | Πλήθος απαντήσεων: 1410
• Ποσοστό Συμμετοχής Ανδρών / Γυναικών*: 40% / 60%
• Συμμετοχή ανά Ηλικιακή κατηγοριοποίηση*: 18-24: 8%, 25-35: 19%, 36-49: 35%, 50-65: 34%, 65 και άνω: 6%
• Οικογενειακή Κατάσταση*: Μόνος/η: 30%, Δύο άτομα: 24%, Με παιδιά (1): 16%, Με παιδιά (2) 19%, Με παιδιά (3+): 4%, Άλλο: 7%
• Οικονομική κατάσταση*: Κακή: 16%, Μέτρια: 67%, Καλή: 18%
• Τετραγωνικά μέτρα χώρου διαμονής κατά την καραντίνα*: έως 50 τμ. 13%, 51-70 τμ. 19%, 71-100 τμ. 40%, 101 τμ. και άνω: 28%
• Εργασία κατά την περίοδο της καραντίνας*: καθόλου: 38%, εκ περιτροπής: 11%, τηλε-εργασία: 24%, κανονικά: 16%, άνεργος-η: 10%
• Τόπος Διαμονής*: Αθήνα: 76%, Επαρχία: 21%, Εξωτερικό: 4%

*Λόγω αυτόματης στρογγυλοποίησης από την πλατφόρμα, ενδέχεται το σύνολο να είναι από 98-102%