Αν η πλατεία είναι ένας ξέγνοιαστος χώρος, «ένα αστικό ξέφωτο» ανάμεσα σε χιλιάδες σπίτια, τότε πρόκειται για ένα σημείο της πόλης που είναι επιφορτισμένο με ένα σωρό μνήμες, προσωπικές και συλλογικές.

Στις πλατείες ζούμε και δεν είμαστε απλά περαστικοί, ακόμα κι αν μερικές φορές μοιάζει να είναι έτσι. Η πλατεία είναι γεμάτη «με το νόημα που ‘χει κάτι απ’ τις φωτιές».

Πλατεία· ο ορισμός της στα λεξικά αποδίδεται ως εξής: α) (πολεοδομία) επίπεδος, διαμορφωμένος χώρος μέσα σε κατοικημένη περιοχή που περιβάλλεται από κτίρια ή και δρόμους β) (θέατρο, αρχιτεκτονική) τμήμα του θεάτρου μπροστά από τη σκηνή, όπου κάθονται οι θεατές, διαφορετικό από τα θεωρεία και τον εξώστη.

Εκτός όμως από τους ορισμούς και το μπέρδεμα ανάμεσα στις λέξεις, κάθε έννοια είναι επιφορτισμένη διαφορετικά για τον καθένα από μας. Και σίγουρα η έννοια της «πλατείας» κρύβει πολλά περισσότερα από πολιτικές, κοινωνικές, ετυμολογικές, πολιτιστικές και άλλες αναλύσεις.

Όχι δεν πλατειάζουμε. Ζούμε στις πλατείες. Με όσα πια εμπεριέχει η έννοια «ζωή». Τα παιδιά της πόλης είχαμε και έχουμε τις πλατείες στη συνείδησή μας ως ξέφωτα μέσα στο αστικό στριμωγμένο τοπίο — και τα μικρά και τα μεγάλα παιδιά. Οι ξέγνοιαστες αναμνήσεις των παλαιότερων χρόνων περιλαμβάνουν μια πλατεία, το ίδιο και οι πιο πρόσφατες, όταν χρειάζεσαι ένα διάλειμμα, μια στάση ή όταν απλά δεν έχεις χρήματα για να αράξεις οπουδήποτε αλλού. Ή όταν τα μαγαζιά είναι κλειστά, όπως μας έδειξε η πρόσφατη εμπειρία μας. Είναι ο τόπος εντός της πόλης που κάνει το μάτι σου να ανοίγει κι εσένα να έρχεσαι λίγο πιο κοντά στη φύση, δίνει ποιότητα ζωής. Τοπόσημο κάθε περιοχής, πλάθει την ταυτότητα και και τα χαρακτηριστικά μιας γειτονιάς. Δεν είναι απλώς ένας κενός χώρος ανάμεσα σε ψηλά κτίρια. Είναι ένα σκηνικό όπου εκτυλίσσονται στιγμές ζωής.
Δεν είναι πια η… πλατεία του θεάτρου, αλλά η σκηνή, ο πυρήνας, το πάλκο μιας καθημερινότητας. Με μαγαζιά για τα απαραίτητα ψώνια, με χαρακτηριστικές ταβερνούλες και old time classic καφενέδες, με σημεία για ραντεβού, για ηλιοθεραπεία, για πρώτα ή τελευταία φιλιά. Αν έπρεπε να ζωγραφίσω μια εικόνα που μου έρχεται στο μυαλό, όταν ακούω τη λέξη «πλατεία», θα ήταν ένα παιχνίδι τζένγκα, τη στιγμή που όλα τα τουβλάκια πέφτουν — με την καλή έννοια. Γιατί ωραία και η τάξη, αλλά στιγμές αταξίας –δηλαδή χαλάρωσης στην προκειμένη περίπτωση– είναι όσες μας μένουν στο μυαλό.

Ισχύει όμως αυτό τη σήμερον ημέρα ή οι πλατείες έχουν γίνει αφιλόξενοι, άχρηστοι χώροι που προκαλούν περισσότερο φόβο παρά θαλπωρή, οικειότητα και ασφάλεια; Στα μεγάλα αστικά σκηνικά, μερικές φορές οι πλατείες γίνονται χώροι που καλύτερα να μην τους πλησιάζεις, όταν πέφτει το φως της μέρας. Είναι εκείνα τα μέρη που αφήνουν άφθονο χώρο για μη-τόπο. Κι αν φταίει από μία μεριά η πολιτεία, σίγουρα φταίμε κι εμείς που δεν ομορφαίνουμε με την παρουσία μας και την επιλογή μας να βρεθούμε εκεί τις πιο όμορφες ανοιχτωσιές αυτής της πόλης. Κι αν παρατηρήσεις λίγο την Αθήνα από ψηλά, θα δεις ότι η ομορφιά της έγκειται και στο γεγονός ότι τα ψηλά κτίρια περιβάλλονται από μερικά ανοιχτά σημεία πρασίνου ή έστω μερικές ανάσες ανάμεσα σε τοίχους και τσιμέντα.

Πλατειά-Ζωντας, ο τόπος της πλατείας δείχνει και τις κοινωνικές, πολιτικές ή πολιτιστικές αλλαγές της κάθε εποχής. Ακριβώς σαν θεατρική παράσταση· με τη διαφορά ότι εκεί βρίσκεις αληθινές φέτες ζωής που αποτελούνται από πραγματικούς και διαφορετικούς ανθρώπους, αληθινές καταστάσεις, μικρές πόλεις μέσα στην πόλη.

Βάρσος 1892

Κασσαβέτη 5, Κηφισιά // Τ.: 210 80 12 472
www.varsos.gr // fb: Βάρσος Κηφισιά 1892
fb: Βάρσος Κηφισιά | ig: @varsos_kifisia_1892

Το ημερολόγιο έγραφε 1892, όταν το γαλακτοπωλείο του Βάρσου άνοιξε στο κέντρο της Αθήνας και πολύ σύντομα έγινε το πιο πολυσύχναστο σημείο της πόλης. Όχι πολλά χρόνια μετά, μεταφέρθηκε στην Κηφισιά. Σήμερα το ημερολόγιο γράφει 2022 και η… αιώνια ιστορία του Βάρσου έχει γραφτεί με χρυσά γράμματα.

Μέχρι και σήμερα απολαμβάνουμε όλα τα διάσημα γλυκά και τις αλμυρές πίτες του Βάρσου, των οποίων η γεύση και η ποιότητα έχουν παραμείνει αναλλοίωτες στο χρόνο. Τώρα που ο καιρός ανοίγει, ο κήπος του Βάρσου με τα δροσερά πλατάνια είναι ό,τι καλύτερο για να απολαύσουμε καφέ, all day brunch, το ξακουστό παγωτό που δημιουργείται από φρέσκο αγελαδινό γάλα χωρίς χρωστικές και τις γρανίτες από φρέσκα φρούτα εποχής. Δοκιμάστε παγωτό καϊμάκι από φρέσκο πρόβειο γάλα, παρφέ σοκολάτα και κρέμα και τα μοναδικά παγωτό Σικάγο, σπέσιαλ Βάρσος, Κασάτο και Βάρκα σπέσιαλ.

Ο Βάρσος είναι το μοναδικό μαγαζί της πόλης που μετράει 130 χρόνια ιστορία. Το όνομά του είναι συνώνυμο των γλυκών απολαύσεων και της ποιότητας που δεν έχει αλλάξει στο ελάχιστο με το πέρασμα του χρόνου.

Σπιτάκι Café Bistro

Αγ. Βασιλείου 13Β, Ν. Ιωνία // Τ.: 210 27 10 164
fb: @Spitakicoffebistro // ig: @spitakicafebistro
spitakicafebistro.gr

Ένας μέρος σαν παιχνίδι. Λεπτομέρειες που δημιουργούν ένα πανέμορφο μωσαϊκό. Όλα ενώνονται από την αγάπη και την προσοχή με την οποία είναι φτιαγμένα — από τα στοιχεία του χώρου μέχρι τα φαγητά, τα cocktails, τα γλυκά και τους καφέδες. Η αυλή θυμίζει νησί, με κουρελούδες, πολύχρωμα τραπεζάκια και λευκά μπαλκονάκια, ενώ ο εσωτερικός χώρος μας μεταφέρει στα ορεινά, με την πέτρα, το ξύλο και τη σόμπα να δίνουν στον χώρο την απαιτούμενη ζεστασιά. Αυτό το cozy σπιτάκι, λοιπόν, μας περιμένει από το πρωί για καφέ και πεντανόστιμο brunch με συνταγές που μένουν αξέχαστες. Καθώς ο ήλιος ψηλώνει, τα πιάτα για τη «μέση» παίρνουν τη θέση στο τραπέζι μας και τα ιδιαίτερα cocktails είναι ο καλύτερος τρόπος για να κλείσει η νύχτα. Όλα είναι χειροποίητα, με δικές του συνταγές και οι πρώτες ύλες διαλεχτές.

Αν δοκιμάσεις αυτό το brunch, θα με θυμηθείς! Open sandwich, ζυμωτό ψωμάκι, αυγόφετες, αλμυρά και γλυκά pancakes, όλα με απίστευτους συνδυασμούς. Στα cocktails μην ξεχάσεις το ομώνυμο «Σπιτάκι» και τη γλυκόξινη «Huanita»