David Bowie, ένας μύθος μια πραγματικότητα, μια μουσική ιδιοφυΐα, ένας εκκεντρικός showman μα πάνω απ’ όλα ένας καλός και ανοιχτόμυαλος άνθρωπος.
Τον άκουσα για πρώτη φορά όταν ήμουν παιδί σε ένα σπουδαίο δίσκο του, τον The Rise and Fall of Ziggy Stardust and the Spiders from Mars. Τρελάθηκα, μου άρεσε πολύ η ξεχωριστή μουσική και η εκκεντρικότατη εμφάνιση του. Από εκείνη τη στιγμή άρχισα να παίρνω όλη τη δισκογραφία του, τα μπουφάν μου ήταν γεμάτα με κονκάρδες του. Έλεγα στους φίλους μου για αυτόν. Τότε δεν ήταν τόσο γνωστός στην Ελλάδα, λίγοι τον ακούγαμε.
Κάποιοι από τους φίλους μου που τον άκουγαν ήταν ομοφυλόφιλοι και ο David Bowie ήταν ο ήρωάς τους. Ήταν αυτός που τους έδινε ελευθερία.
Όταν άρχισα να σκέφτομαι ότι θα γίνω μουσικός, ήθελα να κάνω κάτι ξεχωριστό στην μουσική, όπως αυτός. Με το πέρασμα των χρόνων η καταξίωση μέσω των Συνθετικών αλλά και της προσωπικής μου δουλειάς, καθώς και η αγάπη του κόσμου ήταν γεγονός.
Ήρθε και μια άσχημη στιγμή, ένα άσχημο πρωινό όπου μπαίνοντας στο Facebook διάβασα ότι ο αγαπημένος μου μουσικός πέθανε. Σάστισα, τα μάτια μου βούρκωσαν, άρχισα να κλαίω σαν να έχασα έναν πολύ δικό μου άνθρωπο.
David όπου κι αν είσαι σε ευχαριστώ που υπήρξες. Ήσουν και είσαι για μένα ένας μεγάλος δάσκαλος που δεν θα ξεχάσω ποτέ.
