Τέχνη και δημιουργία είναι βασικές και αλληλένδετες έννοιες που συνθέτουν με πολυποίκιλους τρόπους το τελικό αποτέλεσμα που, πολύ γενικά, το ονομάζουμε «έκφραση» ή ακόμα καλύτερα, καλλιτεχνική έκφραση, μιας και το κείμενο αναφέρεται αποκλειστικά σε αυτήν.
Η εγγενής διάθεση και ιδιοσυγκρασία του ανθρωπίνου είδους -πέρα από την επιβίωση- είναι η έκφραση και η δημιουργία. Εμφανίζεται από τα προϊστορικά χρόνια και διαρκώς εξελίσσεται, μαζί με την κοινωνία, και εμπλουτίζεται από αυτήν και τα επιτεύγματά της.
Πλέον υπάρχουν άπειρες τεχνικές και τεχνικά μέσα που λειτουργούν βοηθητικά στο να παραχθεί το επιθυμητό αποτέλεσμα και να ολοκληρωθεί, σχεδόν πάντα, με έναν και μοναδικό τρόπο, η ιδέα, η σκέψη, η σύλληψη, η κατάσταση, η αλήθεια με τελικό αποδέκτη και κριτή, την κοινωνία.
Όπως και οι επιστήμες, έτσι και οι τέχνες είναι αποτέλεσμα χιλιετιών πειραματισμού, μελέτης, καταγραφής, εμπειρίας και κατά συνέπεια διδασκαλίας. Στις μέρες μας κανείς δεν γεννήθηκε γιατρός, πυρηνικός φυσικός, μαθηματικός και ιστορικός, και βέβαια ούτε μουσικός, χορευτής, ηθοποιός, σκηνοθέτης, τραγουδιστής κ.λπ. Όλοι χρειάστηκαν τη μεταφορά της συσσωρευμένης εμπειρίας και τη διδασκαλία, τη σπουδή που πιστοποιεί ότι υπάρχει η γνώση του συγκεκριμένου και μπορεί να δοκιμαστεί και να εξελιχθεί μέσα στην κοινωνία.
Το παράδοξο είναι ότι κάθε τεχνικό επάγγελμα (μάγειρας, μπουφετζής, υδραυλικός, ηλεκτρολόγος, διακοσμητής, κομμωτής, οινολόγος κ.λπ) έχει αναγνώριση σπουδών, και έτσι πρέπει να είναι, ενώ οι καλλιτέχνες που θεωρητικά ανήκουν στα «πνευματικά επαγγέλματα» με ειδικές τεχνικές δεξιότητες αντιμετωπίζονται εκδικητικά και απαξιωτικά.
Ζούμε στην εποχή που όλα είναι στρατευμένα γύρω από το κέρδος και τον ανταγωνισμό που παράγει· δε θα μπορούσε να ξεφύγει ο καλλιτεχνικός χώρος από αυτό, όπως και τίποτα άλλο άλλωστε.
Η διαρκείς υποτίμηση των κρατικών δομών εκπαίδευσης των νέων σπουδαστών φανερώνει και τις προθέσεις των κυβερνώντων, που στόχο έχουν να «κολεγιοποιήσουν» και τον καλλιτεχνικό χώρο εντάσσοντάς τον σε μια λογική πλήρως υποταγμένη στην κερδοφορία του θεάματος.
Έχουμε δει και βιώσει από πρώτο χέρι πώς λειτουργεί η πολιτική που διδάσκεται στα κολέγια: όλο και πιο πολύ απομακρύνεται από τις κοινωνίες και τις ανάγκες των μαζών, όλο και πιο πολύ οι κοινωνίες δεν εκφράζονται από αυτήν.
Όποιος έχει χρήματα θα σπουδάζει, όποιος έχει ταλέντο ας μείνει με το ταλέντο του ως χόμπι. Αυτή είναι η γενική γραμμή που δρομολογείται και θα διαμορφώσει φουρνιές νέων καλλιτεχνών στα πρότυπα των golden boys του επιχειρηματικού κόσμου.
Σχολές και πτυχία ευθυγραμμισμένα με τις αξίες και τις ανάγκες του star system, απομονώνοντας κάθε κοινωνική ευαισθησία και πολιτικό ριζοσπαστισμό που διέπει παραδοσιακά τον καλλιτεχνικό χώρο, τουλάχιστον στην Ελλάδα, και έχει αποδειχθεί πυλώνας για την ιστορία και το ανατρεπτικό φρόνημα ως βασικό χαρακτηριστικό της ταυτότητας του λαού μας.
Είναι ντροπιαστικό για τον καλλιτεχνικό χώρο, το ελληνικό κράτος να μην αναγνωρίζει τους απόφοιτους (π.χ του Εθνικού Θεάτρου) ως πτυχιούχους, ενώ στις χώρες της Ευρώπης αναγνωρίζονται και εντάσσονται στις μεταπτυχιακές σπουδές ανά κλάδο.
Είναι εξοργιστικό να χαρακτηρίζονται Έλληνες καλλιτέχνες παγκόσμιας εμβέλειας και αναγνώρισης ως ανειδίκευτοι. Είναι λυπηρό για το μέλλον και το τεράστιο παρελθόν του τόπου στην καλλιτεχνική έκφραση και δημιουργία, να μη λαμβάνει τον ελάχιστο σεβασμό. Είναι ζήτημα αξιοπρέπειας και τιμής για όλους αυτούς τους καλλιτέχνες που αφήσαν το αποτύπωμά τους, στην πολιτιστική και πολιτισμική μας ταυτότητα.
Σε αυτή τη δύσκολη και σκοτεινή περίοδο που «τίποτα δεν κινείται» βλέπουμε νέους ανθρώπους να κινητοποιούνται και να διεκδικούν το μέλλον τους με τους δικούς τους όρους. Αξίζουν τη στήριξη και υποστήριξή μας στα δίκαια αιτήματά τους.
Οι νέοι Θεοδωράκης, Κατράκης, Χατζιδάκις, Βέγγος, Χορν, Καρέζη, Μινωτής, Μητροπάνος, Καζαντζίδης, Μοσχολιού, Χιώτης, Μπιθικώτσης, Γαλάνη, Αλεξίου, Ξυλούρης, Σιδηρόπουλος, Αγγελάκας, Βάνου, Μπέλλου, Σακελαρίου, Ηλιόπουλος, Πετρολούκας Χαλκιάς, Χατζής, Τσιτσάνης, Βαμβακάρης, Σαββόπουλος, Παπακωνσταντίνου, Εσκενάζι, Βέμπο, Γιαννάτου, ΛΕΞ, Αγγελόπουλος, Βούλγαρης… Και τόσοι ακόμα που ξεχνώ, σίγουρα δε θα βγουν από κάποιο κολέγιο σαν αυτά που οραματίζεται ο κ. Μητσοτάκης και το επιτελείο του.
