Πατησίων
Μεταξύ Πλατείας Αμερικής και Καλλιφρονά
Η ωραία μας γειτονιά
Η Πλατεία Αμερικής διάσημη από την προπολεμική ακόμη εποχή
Με περίτεχνο μαρμάρινο συντριβάνι και πλακόστρωση επίσης με μάρμαρα και λίθινες πλάκες
Περιστοιχισμένη με κτήρια ιδιαίτερου αρχιτεκτονικού κάλλους και σημείο αναφοράς της αναπτυσσόμενης αστικής Αθήνας λίγο πριν τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο
Η δίδυμη συνέχεια απλώθηκε στην Καλλιφρονά και στο πειραματικό σχεδιασμό της οδού Καραμανλάκη και Ευπαλίνου με κατάληξη στην παλιά πλατεία (το ίδιο διάσημη) Καλλιγά
Σ αυτό το σημείο γεωγραφικά θα σταθώ επειδή έδω έχω μεγαλώσει και εδώ τα τελευταία χρόνια έχω επιστρέψει
Η τότε γειτονιά των παιδικών χρόνων (1965)αποτελούσε έναν αστικό οικιστικό ιστό με δομή σπουδαίων οικιών προπολεμικά Αρχιτέκτονες σπουδαίοι με αισθητική καλλιτέχνησαν στο τότε τοπίο και απέδωσαν την μορφή για πολλά χρόνια
Σήμερα υφίστανται τα σπαράγματά του τότε κάλλους.
Ξεκαρφώθηκαν οι περίτεχνες οικίες και στην θέση τους τις διαδέχτηκαν θλιβερά τσιμέντα
Λίγο πολύ η καταστροφική πολιτική σε βάρος του αστικού ιστορικού οικισμού είναι γνωστή
Τι ίσως δεν είναι ευρέως γνωστό;;
Το ποιόν το ήθος και τα κύρια χαρακτηριστικά των πολιτών και κατοίκων
Οι τότε εγκατεστημένοι, πολλοί ήδη προπολεμικά κάτοικοι, υπήρξαν αστοί στην πλειοψηφία τους των τότε αποκαλουμένων «καλών επαγγελμάτων»
Στην οδό Καραμανλάκη (μικρός δρόμος κάθετος στην Πατησίων με κατάληξη στην πλατεία Καλλιγά) για παράδειγμα έμεναν πολλοί γιατροί όπου είχαν γίνει φίλοι μεταξύ τους
Ο Τάσος σερβιτόρος τότε στο ζαχαροπλαστείο Σαραφίδη κάθε Κυριακή αναλωνόταν σε περιποίηση του χώρου της πλατείας που του αναλογούσε λέγοντας στην πιτσιρικαρία «παραπέρα η μπάλα, εδώ έχω ετοιμάσει θα ρθούν οι γιατροί»
Παραδίπλα η διάσημη ταβέρνα του Σαμπάνη
Όπου από την Άνοιξη ετοίμαζε τα τραπέζια κάνοντας έναρξη την ημέρα της Αναστάσεως. Εγκαινίαζε το θέρος πάντα τις ημέρες αυτές
Ως έθιμο οι περίοικοι μετά την λειτουργία στον Βυζαντινό Ναό του Αγίου Ανδρέα κατέληγαν στην διάσημη μαγειρίτσα του Σαμπάνη
Γειτονιά καλά οργανωμένη με κατοίκους που γνωρίζονταν μεταξύ τους , με παιδιά που πήγαιναν στα σχολεία της περιοχής των Πατησίων, με ελεύθερους χώρους πολλούς, τότε υπήρχαν πολλά οικόπεδα όπου έπαιζαν τα παιδιά μπάλα, κρυφτό, κυνηγητό, ποδόσφαιρο, αμπάριζα, στα οικόπεδα φύτρωνε άφθονο το χαμομήλι και η απλωμένη μυρωδιά του ήταν γιορτή, με παρτέρια ολάνθιστα στις εισόδους των πολυκατοικιών
Εκείνη η γενιά των κατοίκων σφράγισε με την ευγενική της παρουσία την περιοχή
Με ενδιαφέρον για τον κοινό βίο, με καθημερινή μέριμνα για την γειτονιά για την καλή και άρτια λειτουργία των σχολείων για ζητήματα καθαριότητας και εν γένει της ευρυθμίας της όμορφης «Πλησιότητάς μας» με συνεχή ενασχόληση της πολιτιστικής ζωή μας
Ομολογώ ότι απομακρυνόμενη από την γειτονιά που είχα μεγαλώσει, την ευγένεια μεταξύ των πολιτών της δεν την ξανασυνάντησα με την ίδια αυθεντικότητα και ειλικρίνεια τόσο γενναιόδωρα στις περιοχές που κατοίκησα.
Στην ίδια γειτονιά συγκατοικούσαμε και συμπορευόμαστε και με ανθρώπους ιδιαιτέρως φτωχούς
Και δεν υπερβάλλω ουτε τα εξωραϊζω αλλά η ταπείνωση του φτωχού θεωρείτο παράπτωμα μεγάλο και προς κοινή συζήτηση στο οικογενειακό τραπέζι της Κυριακής μιάς οικογένειας της τότε εποχής
Ολο το παραπάνω είναι Γειτονιά άριστα οργανωμένη και με ζήλο υποστηριζόμενη από τα μέλη της και κυρίως με όραμα για προκοπή
Τίνος προκοπή;;
Προκοπή της πόλης και προσωπική ατομική.
Αυτό είναι γειτονιά Η συνεννόηση και η χαρά της κοινής διαβίωσης σ ένα συγκεκριμένο τόπο όπου όλα τα μέλη εργάζονταν και κόπιαζαν από κοινού με έπαθλο την αγωγή του κάλλους και το καλού
Η γειτονιά αποτυπώνεται στην χαρά που γεμίζει μια καλημέρα, στα γέλια των παιδιών στη γλυκειά έκφραση των γυναικών, στην ευγένεια των μελών της που χαίρονται την «εργασία στο βάθεμα του κοινού δεσμού»
Δεσμός άρρηκτα δομημένος στον κοινό τρόπο και πολιτισμό χιλιάδων ετών
Σήμερα η γειτονία αυτή δεν υπάρχει
Η Μετανάστευση έχει απλωθεί σε όλον τον κορμό της πόλης
Οι περισσότεροι παλιοί έχουν ή απομακρυνθεί ή έχουν απέλθει
Οι άνθρωποι δένονται και συνυπάρχουν με κοινά στοιχεία αλλά με προεξάρχουσα προϋπόθεση την κοινή θέληση εάν λειτουργει ως ιστός κοινός η εργασία και η ενδογενής παραγωγή Αυτό δημιουργεί την σύνδεση
Αυτό δεν υπάρχει Η έννοια πολυπολιτισμός είναι έωλη ως προς την ουσία και οι ελθόντες δεν εργάζονται εκ των πραγμάτων
Σήμερα η επαναθεμελίωση της πόλης μας ως Γειτονιά μπορεί να συμβεί με θεμέλια την Μνήμη και την ανάμνηση του ήθους των παλαιοτέρων ανθρώπων εκείνης της εποχής
Είναι μπορετό;;
ΕΙΝΑΙ
Η μνήμη και η α-λήθεια της μέσα από τον λόγο και την ελληνική παιδεία και ενώνουν αλλά και ενεργούν ως προωθητικοί κραδασμοί μεγάλου βεληνεκούς
Να το πράξουμε με γενναία και αγαθή ψυχή
Bonus: Οι προτάσεις της ΗΠΖ για τα αγαπημένα μας μαγαζιά της “γειτονιάς” που έγιναν πλέον κλασικά αθηναϊκά είναι εδώ!