Φέτος γράφτηκαν πολλά για τα θερινά, τη μάχη ταμείου για το «Barbie» και «Oppenheimer», τα καλοκαιρινά φεστιβάλ κινηματογράφου με νέες, φρέσκιες ταινίες.

Πώς ήταν όμως οι προβολές παλιών και καινούργιων έργων στις καλοκαιρινές αίθουσες; Η φράση «το μέσο είναι το μήνυμα» αποκτά άλλη σημασία όταν μιλάμε για τη διαδικασία θέασης μιας κινηματογραφικής ταινίας. Κι εδώ θα βρείτε τη δική μου εμπειρία σε, γνωστά και μη, θερινά (συν ένα φεστιβάλ).

Cine Μαριλένα – Indiana Jones

Μπαίνοντας μέσα στον χώρο του cine Μαριλένα, το πρώτο πράγμα που τραβάει την προσοχή είναι η μεγάλη, επιβλητική, ανθοστολισμένη οθόνη από αναρριχητικά ροζ λουλούδια. Έπειτα βέβαια στο πιο ψηλό σημείο μας ξενίζει λίγο η μόνιμη τοποθέτηση διαφημιστικού, αλλά ας μην σταθούμε εκεί. Η προσέλευση του κόσμου ήταν αθρόα και φαινόταν πως πολλοί διάλεγαν την προβολή ταινίας (όλων τον ηλικιών) ως ένα είδος οικογενειακής εξόδου. Δροσιά, παρέες νοσταλγών των ταινιών του Indiana Jones, η κλασική μυρωδιά του pop corn που σου σπάει τη μύτη – η σαγήνη του θερινού μαρτυρά πως το μέσο ίσως συνιστά ένα μήνυμα από μόνο του.

Athens Open Air Film Festival στην πλατεία Κοτζιά – Bruce Lee, Enter the Dragon

Ημέρα καύσωνα νούμερο 3. Η τρίτη μέρα του πρώτου καύσωνα ήταν και η πιο βασανιστική! Απτόητη εγώ, με τη συνοδεία επίσης απτόητου φίλου, παρευρεθήκαμε στην προβολή μιας από τις πιο Cult ταινίες των ’80s, διοργανωμένη μάλιστα την ημέρα της επετείου του θανάτου του πρωταγωνιστή. Όλα ήταν στημένα από νωρίς από εθελοντές του φεστιβάλ και ο κόσμος ήδη ξεκίνησε να πιάνει θέσεις από νωρίς. Την ώρα που τα πουλιά μαζεύονταν στις φωλιές τους, καλώντας το ένα το άλλο, προμηνύοντας τη νύχτα, η ταινία ξεκίνησε. Η παροχή δωρεάν μπύρας από χορηγό του φεστιβάλ ήταν σωτήρια και παρά τις προειδοποιήσεις για την πιο ζεστή μέρα του χρόνου, όλες οι διαθέσιμες θέσεις καλύφθηκαν.

Cinemarian – Viaccia

Άλλη μια ζεστή νύχτα, όχι τόσο όσο η προηγούμενη. Η συμφοιτήτρια και φίλη που ακύρωσε λόγω καύσωνα, «επανόρθωσε» με τη συνοδεία της σε μία από τις παλαιότερες ταινίες της Claudia Cardinale. Σαν μυστική μάζωξη, η προβολή στην ταράτσα του Cinemarian, ήταν μια μικρή, διακριτική όαση ανάμεσα στα ψηλά κτίρια που περιέβαλαν την οθόνη, ταυτόχρονα όμως σε απόλυτη αρμονία με το αστικό τοπίο. Λίγες και εκλεκτές θέσεις για τους θεατές, που παρόλα αυτά και πάλι γέμισαν τον χώρο, για μια ταινία που πραγματευόταν τις ανθρώπινες σχέσεις μέσα στις δυσκολίες της παλιάς εποχής, οι οποίες βέβαια είναι διαχρονικές. Άλλα πλαίσια, παρόμοια όμως προβλήματα.

ΒΟΞ – L’aventura

Ανεβαίνουμε τις σκαλίτσες και βλέπουμε ένα μήνυμα που όλους μας ενώνει: «Η ζωή είναι σινεμά, μωρό μου». Τι νομίζατε; Πολλές οι συμπτώσεις! Περιμένοντας την έναρξη της ταινίας, βλέπω σε ειδοποίηση στο κινητό μου πως σήμερα γιορτάζουμε την «Παγκόσμια Ημέρα Φιλίας». Περίεργη μέρα να δείξεις μία ταινία στην οποία η πρωταγωνίστρια, παραδομένη στα συναισθήματά της, έπειτα από πολύ επιμονή του πρωταγωνιστή/αρραβωνιαστικού της αγνοούμενης φίλης της, συνάπτει σχέση μαζί του, και η πραγματικότητα την προδίδει εκ νέου. Σύμπτωση; Σίγουρα, όταν μιλάμε για τη φωτογραφία στην οποία η πρωταγωνίστρια ψάχνει την «Άννα» στο ολόγιομο φεγγάρι.

Cine Κορησσία – Barbie

Από ότι έμαθα από γνωστές «θαμώνισσες», το θερινό cinema της Τζιας κάποτε λειτουργούσε σε ένα επιβλητικό σημείο με προβολές στον βράχο(;!), ωστόσο εμείς παρακολουθήσαμε την καινούργια ταινία «Barbie» σε έναν μεγάλο χώρο λίγο πιο πάνω από την Κορησσία. Μια μικρή ανησυχία την περάσαμε, καθώς η προβολή ξεκίνησε ενώ δεν είχε πέσει τελείως ο ήλιος, με αποτέλεσμα τα χρώματα να φαίνονται λίγο θολά. Ευτυχώς, αυτό κράτησε σχεδόν όσο τα «προσεχώς» και μετά έφτιαξε η κατάσταση. Το είδα με το έτερον ήμισυ. Είμαστε ακόμα μαζί.

Έπειτα απ’ όλα αυτά αναλογίζομαι τι κάνει τον κόσμο το καλοκαίρι να θέλει να πηγαίνει περισσότερο για ταινίες στα θερινά, ενώ τον χειμώνα να παρατηρείται έντονη μείωση επισκεψιμότητας; Είναι η γοητεία του θερινού ή οι συνθήκες που το κάνουν πιο εύκολο; To be continued…