Γιατί ο παλιός ελληνικός κινηματογράφος είναι τόσο οικείος; Ίσως γιατί εμπνέει άλλοτε σοβαρά (διατριβές, ιστορικές και κοινωνικές αναλύσεις κ.ά.) και άλλοτε «τσιμπολογιέται» με χιούμορ για να κοσμήσει καρέκλες ουζερί και τοίχους καφενείων – την ίδια στιγμή που δεν έχω δει κάποιο πόστερ με τον Χατζηχρήστο σε ένα σπίτι για παράδειγμα. Υπάρχει λοιπόν κάτι το εξωστρεφές, αλλά και κάτι το πολιτισμικά ιστορικό σε αυτό που έχουμε κληρονομήσει.
Φτάνει η εισαγωγή.
Σερφάροντας στο (παλιομοδίτικο πλέον) facebook, ανακάλυψα μια σελίδα με όνομα «Εστιατόριον η Αλικαρνασσός Πλατεία Κουμουνδουρού 35». Έπεσα διάνα. Πρώτον, η πλατεία «Κουμουνδουρού» είναι η αγαπημένη μου, αφού γεννήθηκα εκεί και πρωτόπαιξα μπάλα και αμπάριζα. Δεύτερον, μ’ αρέσει η ανεμελιά των παλιών ελληνικών κωμωδιών. Τρίτον, η ταινία «Πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης» (1963) με τους Θανάση Βέγγο, Μαρίκα Κρεββατά, Γιώργο Γαβριηλίδη, Νίκη Λινάρδου και Γιάννη Βογιατζή διαθέτει μία από τις αγαπημένες σκηνές του ελληνικού κινηματογράφου γενικότερα: ο Βέγγος είναι γκαρσόνι, ο Νίκος Φέρμας πελάτης και η ατάκα «Τίποτα πιο εκλεκτόν;» που ξεστομίζει και προκαλεί νεύρα στον νεοπροσληφθέντα Θανάση μένει χαραγμένη στη μνήμη.
Το εξαιρετικό, όμως, είναι άλλο: ο τρόπος με τον οποίο ένας άνθρωπος συνταιριάζει το διαδίκτυο, τις νέες τεχνολογίες και την επικαιρότητα με την κληρονομιά του ελληνικού κινηματογράφου. Στην πραγματικότητα δημιουργεί κάτι σαν θεατρική σκηνή, με σταθερά πλάνα και, με σουρεαλιστικό τρόπο, αρχίζει να εντάσσει σε αυτό το σκηνικό πρόσωπα σύγχρονα που μοιάζουν αταίριαστα, αλλά δεν είναι. Μαγικά, με ελάχιστο κείμενο όπου χρειάζεται, δημιουργεί μια νέα σύνθεση ευστρόφως απολαυστική. Δεν είναι έργο Τέχνης. Είναι όμως μια δημιουργία που γεννήθηκε από φαντασία και δημιουργεί φαντασία – εξάλλου τα πρόσωπα και οι καταστάσεις που τον εμπνέουν δεν είναι τυχαία. Αγαπημένες στιγμές η χασμουρόμενη Σάττι και ο θεριακλής σύντροφος Κουτσούμπας. Πάντως, δεν έχει σημασία τι έχει στο μυαλό του ο εκάστοτε δημιουργός, αλλά τι γεννά σε μένα που κοιτώ την δημιουργία του.
Κάπως έτσι, πρότεινα μια «συνέντευξη» ή μάλλον μια συζήτηση μέσω facebook με τον δημιουργό της σελίδας και των μονταρισμένων σκηνών και σας την παρουσιάζω.
Τίποτα πιο εκλεκτόν;
Σταύρος, ετών 45, Ξενοδοχοϋπάλληλος
Έχεις βρεθεί στην Πλατεία Κουμουνδούρου;
Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω βρεθεί στην πλατεία Κουμουνδούρου.
Από πού είσαι;
Είμαι μισός από Ηράκλειο και μίσος από Ιθάκη αλλά μεγάλωσα στην εξωτική Ιεράπετρα.
Από πότε ξεκίνησε η σελίδα;
Η σελίδα ξεκίνησε στις 13 Μαρτίου του 2023.
Πες μας την ακριβή στιγμή που γεννήθηκε η ιδέα.
Ήταν μια κρύα νύχτα του Ιούλη, όταν έφτιαξα τον Βέγγο με τον Μίστερ Μιγιάγκι για μια άλλη σελίδα που διατηρώ και τους είδα δίπλα δίπλα. Τότε φαντάστηκα όλο το σκηνικό και λέω για φαντάσου το Εστιατόριον η Αλικαρνασσός να γεμίζει με πολλούς διάσημους πελάτες…
Πώς επιλέγεις τα πρόσωπα;
Βασικά πρέπει να βρίσκω διάσημους να τρώνε. Είτε τυχαία είτε με ψάξιμο.
Υπάρχει κάποιο αρνητικό που σου έχουν πει;
Όλα τα σχόλια είναι καταπληκτικά. Ευχαριστώ τον κόσμο που αλληλοεπιδρά με την σελίδα μου.
Έχεις γνώσεις γραφιστικής;
Είμαι αυτοδίδακτος.
Τι είναι το τρολ για εσένα σήμερα; Είναι τρολ η σελίδα σου;
Η σελίδα δεν είναι τρολ. Εγώ είμαι λίγο.
Πότε είδες για πρώτη φορά το «Πολυτεχνίτης κι ερημοσπίτης»;
Την είχα δει όταν ήμουν μικρός την δεκαετία του ‘80. Και από τότε εκατοντάδες ακόμα φορές.
Έχεις σκεφτεί να συνεχίσεις και με σκηνές από άλλες ταινίες;
Ήδη υπάρχει μια άλλη σελίδα μου Ο Παλιός Σουρεαλιστικός Κινηματογράφος που ασχολείται γενικά με όλες τις ταινίες και όλους τους πρωταγωνιστές, Έλληνες και ξένους.
Τι άλλο έχεις στην καταλογάρα σου;
Συνεχίζουμε ως έχει και βλέπουμε. Αν και δεν με βλέπω να στεριώνω εγώ εδώ μέσα…
