• Η Πόλη Ζει
  • Εμείς
  • Γράφουν
  • Επικοινωνία
Η Πόλη Ζει
No Result
View All Result
  • Σύνδεση

Έντυπο που διαβάζεται

Site που δεν βομβαρδίζει

  • Άποψη

    Νικόλας Άσιμος: ένας αναρχικός λαϊκός μουσικός

    Ζήτω η ελευθερία του λόγου!

    Οδηγίες προς ναυτιλομένους

    Ένα εχθρικό κράτος

    Και η Μάνα άπλωνε τα άσπρα

    ©Reuters

    Πολλές κακιές ώρες μαζί

    Φως και σκοτάδι

    Οι φυσικές καταστροφές – Ο φυσικός άνθρωπος

    Να εξηγήσουμε τι συμβαίνει με τους καλλιτέχνες;

    Ποιος θα μας σώσει από τους σώστες;

    Oι πολύπλευρες απαγορεύσεις (και) στο θέατρο

    Αλλάζουν τα φώτα του πολιτισμού

    Αποχαιρετώντας τον Κώστα

    Ένα βιβλίο είναι λίγο πολύ λίγο, διάβασε τέσσερα αν θες να σ’ αγαπώ

    Κάθε 6 Δεκέμβρη, ένα πλάκωμα στο στήθος

    Παγκόσμια Ημέρα ΑμεΑ: μια γιορτή των συνόλων

    Πολυτεχνείο, μία μέρα μετά

  • Χαρτί
    • Όλα
    • Editorial
    • Eδώ θα διαβάσεις ένα σχετικά δύσκολο κείμενο
    • Αλλόκοσμος
    • Ανεξήγητη πόλη
    • Αφιερώματα
    • Διάφορα
    • Έγκλημα στην κουζίνα
    • Η ψυχή της Πόλης
    • Καυστική ποτάσα
    • ΣΟΦΙΟλογίες
    • Στη Διαπασών
    • Συνεντεύξεις
    • Συνέργια Θηλέων
    • Τεύχη
    • Τριήρης Επί Χάρτου Επιπλέουσα
    • Φώντας Λάδης

    Συνέργειες: Μια άλλη μορφή ύπαρξης

    Η Σαρακοστή και πού θα τη γευτούμε

    Τα γράφαμε εμείς | Επιτύμβιο των Κορινθίων πεσόντων στη ναυμαχία της Σαλαμίνας

    Αποκρυφισμός και Έλληνες Πολιτικοί | Αλλόκοσμος

    Τα εις «-άλα» θηλυκά | Η άχρηστη πληροφορία του μήνα | τ.101

    Ο κανών των ανικάνων | Η ψυχή της πόλης

  • Θέμα

    “Ηχογραφώντας το βουητό της πόλης” μαζί με το Fragile

    Παγκόσμιο Κύπελλο και δύσκολες αποφάσεις

    Well-being ή αλλιώς, ο δρόμος προς την ευδαιμονία

    Παιδικότητα και Δημόσιος Χώρος

    Θαλασσάκι μου!

    Παιδί: Ένας ολόκληρος κόσμος

    HYGGE | Η τέχνη του «Ευ Ζην» αλά δανέζικα

    Μπορούμε να το κάνουμε

    Πότε θα πιούμε εκείνον τον καφέ;

    Η σκληρότητα και η ανθρωπιά

    Ένα «Rafale» από την Κύπρο…

    Η “Ελπίδα” πίσω από το τζάμι

    Η επανάσταση του Τουίστ

    Κοινωνικό Κομμωτήριο Δήμου Αθηναίων

  • Μιλήσαμε

    Νίκος Ζούδιαρης, Αλεξάνδρα Γκουντούλια, Αριστείδης Χατζησταύρου | Ένας σεμνός θρίαμβος

    Τζούλη Σούμα, πόσο «Έντα Γκάμπλερ» αισθάνεσαι;

    Γεράσιμος Σκιαδαρέσης: «Θα διαμαρτύρομαι από τη στιγμή που δεν βλέπω τα πράγματα να είναι δίκαια»

    Ο Μανώλης Φάμελλος αναζητά κάποια ροή στην ασυναρτησία του γίγνεσθαι

    Κάτια Σπερελάκη

    Η Κάτια Σπερελάκη βάζει στο μικροσκόπιο «Μικρά Συζυγικά Εγκλήματα»

    Κρατώντας την αναπνοή μας με τους Glass Rebel

    Θεόδωρος Παπακώστας: «Αν δεν έχεις haters δεν υπάρχεις στο διαδίκτυο»

    Χάρης Νικολακάκης: «Οι Εκδόσεις BELL δίνουν τη σημασία που αξίζει στην αισθηματική και ερωτική λογοτεχνία»

    Συραΐνα Κούτρα, γιατί οι πρόβες σου είναι σκέτη καταστροφή;

    Mήπως τελικά δεν είναι θέμα τύχης; | “Πάππας” & “Λούης” – Γραφεία Συνοικεσίων

    Drakopoulos Dating | Oι πετυχημένες γνωριμίες έχουν υπογραφή

    Ο Μάριος Δημητρόπουλος και «Τα Δικά σου Παιδιά»

    Κωνσταντίνος Δρίτσουλας

    Η «Ψυχόπλευση» εξετάζει το τραύμα της κακοποίησης

    Όλγα Δούρου: «Η πολιτική για μένα είναι τρόπος ζωής»

    Για τον Νίκο Χριστόπουλο, τα πιο ωραία είναι τα πίσω μπαλκόνια

  • Βιβλίο
    • Όλα
    • Άνθρωποι του βιβλίου
    • Αφιερώματα στο Βιβλίο
    • Βιβλιοκριτικές
    • Νέες εκδόσεις

    Παρουσίαση βιβλίου στο JukeBox: «Παύλος Σιδηρόπουλος και Σπυριδούλα: Φλου»

    Η Αλεξάνδρα Μητσιάλη ξεκλειδώνει τα μυστικά της παιδικής και νεανικής λογοτεχνίας

    Εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή | Ζητήματα ψυχικής υγείας. Σύγχρονες προσεγγίσεις-απαντήσεις στα αδιέξοδα που δημιουργεί ένα σύστημα που σαπίζει

    Χάρης Νικολακάκης: «Οι Εκδόσεις BELL δίνουν τη σημασία που αξίζει στην αισθηματική και ερωτική λογοτεχνία»

    Θάνος Μικρούτσικος – Κυνηγώντας την ουτοπία | 16 αναγνώσεις του έργου του

    Ο έρωτας μέσα από τα μάτια τεσσάρων συγγραφέων ρομαντικών μυθιστορημάτων των εκδόσεων BELL

    Δηλώστε συμμετοχή με το διήγημά σας στη σειρά «Συνευρέσεις» των Εκδόσεων Λογότυπο

    «Πίστη, ελπίδα και πόνος», των Nick Cave – Seán O΄Hagan | Εκδόσεις Κλειδάριθμος

    «Τρία δεκαοκτώ» του Θράσου Καμινάκη | Eκδόσεις Καστανιώτηs

    Oι προτάσεις της “Σύγχρονης Εποχής” για τα Χριστούγεννα

    Εκδόσεις ΠΕΚ | Τέχνη, ιστορία και φιλοσοφία για τα δώρα των Χριστουγέννων!

    Έρωτας, περιπέτειες και… χημεία! Όλα συνδυάζονται στους νέους τίτλους των εκδόσεων Bell.

  • Πολιτισμός
    • Όλα
    • TV & Movies
    • Εικαστικά
    • Θέατρο
    • Μουσική
    • Πίνακες
    • Τα τραγούδια λένε πάντα την αλήθεια

    Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου | Κριτική παράστασης

    Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης 2023 στον ΙΑΝΟ

    Το TEDxMavili Square by Deloitte επιστρέφει δυναμικά για 6η συνεχόμενη χρονιά

    ΙΑΝΟS | Διαγωνισμός Διηγήματος & Διαγωνισμός Φωτογραφίας 2023

    Το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης σε συνεργασία με τον Καρπό παρουσιάζει την ταινία της Μαρίας Λεωνίδα «Το Στοίχημα»

    Ο Μανώλης Φάμελλος αναζητά κάποια ροή στην ασυναρτησία του γίγνεσθαι

    Positively Different Short Film Festival ‘Αντιστάσεις | Resistances x PDSFF23’

    ΟΠΑΝΔΑ | Η Μαίρη Ζυγούρη, ο Βασίλης Σκυλάκος και η Χριστίνα Κάλμπαρη ανοίγουν τη νέα εικαστική περίοδο

    Art-istic OR Art-ificial? To 4o Athens Fashion Film Festival επιστρέφει 14 – 16 Μαρτίου 2023 στο Ωδείο Αθηνών !

    ΜΠΛΕ – BLUE | Ομαδική Εικαστική Έκθεση στον Ελληνογαλλικό Σύνδεσμο

    Κοίταξε πίσω / Look back | Ψηφιακή φωτογραφική έκθεση του Νίκου Ζαφειρόπουλου

    Ναπάλμ Χάσταγκ Φάμιλι. Μια οικογενειακή ιλαροτραγωδία σε κείμενο και σκηνοθεσία Πάνου Κούγια | Κριτική

    «Viva la Muerte» του Γιάννη Παπάζογλου, σε σκηνοθεσία Τάσου Ράπτη στο Θέατρο Βαφείο – Λάκης Καραλής

    Ο Αργύρης Μπακιρτζής τραγουδά Γιώργο Κωστογιώργη

    IANOS | Σεμινάρια | Εικονογράφηση με τον Σβετλίν

  • Έξοδος
    • Όλα
    • Explore Athens
    • Βολτάροντας στην Αθήνα
    • Δρομο-Λόγια
    • Πόλη Αφιέρωμα
    • Πρόταση Εβδομάδας

    Red Lion: Mια παμπ σταθερά σε κίνηση

    Ψητοπωλείο ο Γιώργος: Σαράντα χρόνια γεύση και ποιότητα

    Τι παίζει στο Jukebox;

    Για «ψάρι μεζέ» στην «Αυλή» της πόλης

    Όλα βγάζουν νόημα: Είναι ο Καπετάν Παναγής, είναι μέσα στη Βαρβάκειο και είναι Καθαρά Δευτέρα

    Έρως εστί… σουβλάκι | Μια βόλτα από το πιο ερωτικό σουβλατζίδικο της Καλλιθέας!

    Από το Μετς στο Παγκράτι και τούμπαλιν

    Τσικνοπέμπτη θα σε δω στην «Αυλή» της πόλης

    Γεύσεις στην Αθήνα: Τα μεθυστικά αρώματα του ολόφρεσκου «Πεΐνιρλί Ιωνίας»

    Η μπάρα του «Λογιότατου» (και η Τζένη Βάνου) μας ενώνει όλους

    FRAU: Νύχτες με παλμό, σε αστικό φόντο

    Βολτάροντας (σ)την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς

    Winter spirits με υπογραφή

    Φrίdda με άρωμα κρασιού

    Ατμοσφαιρικά Χριστούγεννα σε στυλ… «de Grèce», στον πεζόδρομο της Ηπίτου

    Booking Hill: Μία ξεχωριστή περίπτωση βιβλιοκαφέ στην πόλη

  • Άνθρωποι
    • Όλα
    • Faces
    • Αθήνα: μία / σε υπέρχρονη κίνηση
    • Άλφα
    • Και όμως συνέβη
    • Κλίκ
    • Σλάλομ
    • Στιγμές
    • Συναντηθήκαμε
    • Σύνθημα
    • Τι 'πες τώρα!

    Οργάνωση στα φορολογικά με την JS Accounting

    Στο καρναβάλι του Μεταξουργείου

    Bonsai – Memories | 11. Eπτά

    Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ – Ο σταρ της ασπρόμαυρης εποχής

    Το παράδοξο της Αχιλλέως

    Bonsai – Memories | 7. Η λύπη

    Ο Γιάννης Αγγελάκας, όπως πάντα, «είχε κέφια»

    Πάνω κάτω η Σοφοκλέους

    Ο Παύλος Παυλίδης και οι Hotel Alaska σε ένα υπαίθριο rock party στην Τεχνόπολη

  • Εκδόσεις Λογότυπο

    Με την πένα του Παντελή Καψή (1880-1963) – Μικρασιατικαί Αναμνήσεις

    Ω, γλυκιά μου ορχιδέα | Αναστασία Τσαγκάρη | Εκδόσεις Λογότυπο

    Σαν Περγαμόντο | Όλγα Κωστούρου | Εκδόσεις Λογότυπο

    Μικρά λατινικά ποιήματα | Νίκος Γ. Μοσχονάς | Εκδόσεις Λογότυπο

    rodos_cover_book

    Ευτό το παραμύτι που είπα ήτο του… | Χρυσάνθη Κόζα | Εκδόσεις Λογότυπο

    1821_book_cover

    1821: Από το καριοφίλι στην πένα | Γιάννη Βλαχογιάννη Μνήμη | Εκδόσεις Λογότυπο

    mesaiwnas-cover

    Ο Μεσαίωνας στα μάτια μας | Chiara Frugoni | Εκδόσεις Λογότυπο

    ekklisakia-parousiasi

    Δώδεκα εκκλησάκια των Αθηνών | Ιωάννης Μ. Μιχαλακόπουλος | Εκδόσεις Λογότυπο

    nestoraskanonas

    Νέστορας Φανάρας – Κανόνας Ερωτικός / Στο Άγιο Όρος | Εκδόσεις Λογότυπο

  • #Breaktime

    Ία-ία-ία, η τζαμπατζαρία!

    Η νουγκατίνα αντεπιτίθεται

    Ο λόγος (και) στις κερκίδες

    Στραβός είν’ ο γιαλός ή στραβά εμείς αρμενίζουμε; | Πλευρώτους

    7 Τραγούδια για την ημέρα του Καψούρη Αγίου Βαλεντίνου

    Ο Δημήτρης Παπαδημητρίου θυμάται την Στέλλα Βλαχογιάννη

    Κλανιά, μαγκιά και γκράφιτι

    Nitro: Μπροστά σε δεύτερη χρεωκοπία;

    Καταργήστε τον Χειμώνα να τελειώνουμε!

    Και το όνομα αυτής «Μπάρμπαρα»

    Ζήτω η Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Βασιλεία

    Πλοϊκό Εξπρές

    Η Σειρά

    Απολογισμός;

    Ποιος θυμάται τον αντικαπνιστικό νόμο;

    Let the creepy Xmas begin

    5 Δρόμοι, φάσματα αισθήσεων

  • Well Being
    • Όλα
    • Shopping
    • Γεύση
    • Κατοικίδια
    • Μαγείρεψε το!
    • Ομορφιά-Περιποίηση
    • Σπίτι
    • Ταξίδια
    • Υγεία

    Μία στάση στο Terra Fresh… ή τρεις;

    «Μουσίτσα μου», Κουκλίτσα μου, Γεμάτη ευωδιά

    H ποιότητα στις πίτες έχει όνομα: MARIE & ANTOINETTE

    Το coaching βοηθά επιχειρηματίες και στελέχη HR να φέρουν τα αποτελέσματα που θέλουν! Δες πώς!

    Πας μαγειρεύοντας

    Τα barbershops που δεν αλλάζεις με τίποτα

    Κατευθυνόμαστε νότια για περιποίηση στο Two Clippers barbershop

    Το Flow Hair Art ακολουθεί τη φυσική ροή της κομμωτικής τέχνης και μας ανανεώνει

    To Barberia Atenes «κακομαθαίνει» τον άντρα

    Η γοητεία του άντρα μένει αναλλοίωτη στον χρόνο χάρη στο The Barber Man

    Trending Tags

    • 10 χρόνια ΗΠΖ
    • ΔΙΑΝΟΜΗ
    No Result
    View All Result
    • Άποψη

      Νικόλας Άσιμος: ένας αναρχικός λαϊκός μουσικός

      Ζήτω η ελευθερία του λόγου!

      Οδηγίες προς ναυτιλομένους

      Ένα εχθρικό κράτος

      Και η Μάνα άπλωνε τα άσπρα

      ©Reuters

      Πολλές κακιές ώρες μαζί

      Φως και σκοτάδι

      Οι φυσικές καταστροφές – Ο φυσικός άνθρωπος

      Να εξηγήσουμε τι συμβαίνει με τους καλλιτέχνες;

      Ποιος θα μας σώσει από τους σώστες;

      Oι πολύπλευρες απαγορεύσεις (και) στο θέατρο

      Αλλάζουν τα φώτα του πολιτισμού

      Αποχαιρετώντας τον Κώστα

      Ένα βιβλίο είναι λίγο πολύ λίγο, διάβασε τέσσερα αν θες να σ’ αγαπώ

      Κάθε 6 Δεκέμβρη, ένα πλάκωμα στο στήθος

      Παγκόσμια Ημέρα ΑμεΑ: μια γιορτή των συνόλων

      Πολυτεχνείο, μία μέρα μετά

    • Χαρτί
      • Όλα
      • Editorial
      • Eδώ θα διαβάσεις ένα σχετικά δύσκολο κείμενο
      • Αλλόκοσμος
      • Ανεξήγητη πόλη
      • Αφιερώματα
      • Διάφορα
      • Έγκλημα στην κουζίνα
      • Η ψυχή της Πόλης
      • Καυστική ποτάσα
      • ΣΟΦΙΟλογίες
      • Στη Διαπασών
      • Συνεντεύξεις
      • Συνέργια Θηλέων
      • Τεύχη
      • Τριήρης Επί Χάρτου Επιπλέουσα
      • Φώντας Λάδης

      Συνέργειες: Μια άλλη μορφή ύπαρξης

      Η Σαρακοστή και πού θα τη γευτούμε

      Τα γράφαμε εμείς | Επιτύμβιο των Κορινθίων πεσόντων στη ναυμαχία της Σαλαμίνας

      Αποκρυφισμός και Έλληνες Πολιτικοί | Αλλόκοσμος

      Τα εις «-άλα» θηλυκά | Η άχρηστη πληροφορία του μήνα | τ.101

      Ο κανών των ανικάνων | Η ψυχή της πόλης

    • Θέμα

      “Ηχογραφώντας το βουητό της πόλης” μαζί με το Fragile

      Παγκόσμιο Κύπελλο και δύσκολες αποφάσεις

      Well-being ή αλλιώς, ο δρόμος προς την ευδαιμονία

      Παιδικότητα και Δημόσιος Χώρος

      Θαλασσάκι μου!

      Παιδί: Ένας ολόκληρος κόσμος

      HYGGE | Η τέχνη του «Ευ Ζην» αλά δανέζικα

      Μπορούμε να το κάνουμε

      Πότε θα πιούμε εκείνον τον καφέ;

      Η σκληρότητα και η ανθρωπιά

      Ένα «Rafale» από την Κύπρο…

      Η “Ελπίδα” πίσω από το τζάμι

      Η επανάσταση του Τουίστ

      Κοινωνικό Κομμωτήριο Δήμου Αθηναίων

    • Μιλήσαμε

      Νίκος Ζούδιαρης, Αλεξάνδρα Γκουντούλια, Αριστείδης Χατζησταύρου | Ένας σεμνός θρίαμβος

      Τζούλη Σούμα, πόσο «Έντα Γκάμπλερ» αισθάνεσαι;

      Γεράσιμος Σκιαδαρέσης: «Θα διαμαρτύρομαι από τη στιγμή που δεν βλέπω τα πράγματα να είναι δίκαια»

      Ο Μανώλης Φάμελλος αναζητά κάποια ροή στην ασυναρτησία του γίγνεσθαι

      Κάτια Σπερελάκη

      Η Κάτια Σπερελάκη βάζει στο μικροσκόπιο «Μικρά Συζυγικά Εγκλήματα»

      Κρατώντας την αναπνοή μας με τους Glass Rebel

      Θεόδωρος Παπακώστας: «Αν δεν έχεις haters δεν υπάρχεις στο διαδίκτυο»

      Χάρης Νικολακάκης: «Οι Εκδόσεις BELL δίνουν τη σημασία που αξίζει στην αισθηματική και ερωτική λογοτεχνία»

      Συραΐνα Κούτρα, γιατί οι πρόβες σου είναι σκέτη καταστροφή;

      Mήπως τελικά δεν είναι θέμα τύχης; | “Πάππας” & “Λούης” – Γραφεία Συνοικεσίων

      Drakopoulos Dating | Oι πετυχημένες γνωριμίες έχουν υπογραφή

      Ο Μάριος Δημητρόπουλος και «Τα Δικά σου Παιδιά»

      Κωνσταντίνος Δρίτσουλας

      Η «Ψυχόπλευση» εξετάζει το τραύμα της κακοποίησης

      Όλγα Δούρου: «Η πολιτική για μένα είναι τρόπος ζωής»

      Για τον Νίκο Χριστόπουλο, τα πιο ωραία είναι τα πίσω μπαλκόνια

    • Βιβλίο
      • Όλα
      • Άνθρωποι του βιβλίου
      • Αφιερώματα στο Βιβλίο
      • Βιβλιοκριτικές
      • Νέες εκδόσεις

      Παρουσίαση βιβλίου στο JukeBox: «Παύλος Σιδηρόπουλος και Σπυριδούλα: Φλου»

      Η Αλεξάνδρα Μητσιάλη ξεκλειδώνει τα μυστικά της παιδικής και νεανικής λογοτεχνίας

      Εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή | Ζητήματα ψυχικής υγείας. Σύγχρονες προσεγγίσεις-απαντήσεις στα αδιέξοδα που δημιουργεί ένα σύστημα που σαπίζει

      Χάρης Νικολακάκης: «Οι Εκδόσεις BELL δίνουν τη σημασία που αξίζει στην αισθηματική και ερωτική λογοτεχνία»

      Θάνος Μικρούτσικος – Κυνηγώντας την ουτοπία | 16 αναγνώσεις του έργου του

      Ο έρωτας μέσα από τα μάτια τεσσάρων συγγραφέων ρομαντικών μυθιστορημάτων των εκδόσεων BELL

      Δηλώστε συμμετοχή με το διήγημά σας στη σειρά «Συνευρέσεις» των Εκδόσεων Λογότυπο

      «Πίστη, ελπίδα και πόνος», των Nick Cave – Seán O΄Hagan | Εκδόσεις Κλειδάριθμος

      «Τρία δεκαοκτώ» του Θράσου Καμινάκη | Eκδόσεις Καστανιώτηs

      Oι προτάσεις της “Σύγχρονης Εποχής” για τα Χριστούγεννα

      Εκδόσεις ΠΕΚ | Τέχνη, ιστορία και φιλοσοφία για τα δώρα των Χριστουγέννων!

      Έρωτας, περιπέτειες και… χημεία! Όλα συνδυάζονται στους νέους τίτλους των εκδόσεων Bell.

    • Πολιτισμός
      • Όλα
      • TV & Movies
      • Εικαστικά
      • Θέατρο
      • Μουσική
      • Πίνακες
      • Τα τραγούδια λένε πάντα την αλήθεια

      Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου | Κριτική παράστασης

      Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης 2023 στον ΙΑΝΟ

      Το TEDxMavili Square by Deloitte επιστρέφει δυναμικά για 6η συνεχόμενη χρονιά

      ΙΑΝΟS | Διαγωνισμός Διηγήματος & Διαγωνισμός Φωτογραφίας 2023

      Το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης σε συνεργασία με τον Καρπό παρουσιάζει την ταινία της Μαρίας Λεωνίδα «Το Στοίχημα»

      Ο Μανώλης Φάμελλος αναζητά κάποια ροή στην ασυναρτησία του γίγνεσθαι

      Positively Different Short Film Festival ‘Αντιστάσεις | Resistances x PDSFF23’

      ΟΠΑΝΔΑ | Η Μαίρη Ζυγούρη, ο Βασίλης Σκυλάκος και η Χριστίνα Κάλμπαρη ανοίγουν τη νέα εικαστική περίοδο

      Art-istic OR Art-ificial? To 4o Athens Fashion Film Festival επιστρέφει 14 – 16 Μαρτίου 2023 στο Ωδείο Αθηνών !

      ΜΠΛΕ – BLUE | Ομαδική Εικαστική Έκθεση στον Ελληνογαλλικό Σύνδεσμο

      Κοίταξε πίσω / Look back | Ψηφιακή φωτογραφική έκθεση του Νίκου Ζαφειρόπουλου

      Ναπάλμ Χάσταγκ Φάμιλι. Μια οικογενειακή ιλαροτραγωδία σε κείμενο και σκηνοθεσία Πάνου Κούγια | Κριτική

      «Viva la Muerte» του Γιάννη Παπάζογλου, σε σκηνοθεσία Τάσου Ράπτη στο Θέατρο Βαφείο – Λάκης Καραλής

      Ο Αργύρης Μπακιρτζής τραγουδά Γιώργο Κωστογιώργη

      IANOS | Σεμινάρια | Εικονογράφηση με τον Σβετλίν

    • Έξοδος
      • Όλα
      • Explore Athens
      • Βολτάροντας στην Αθήνα
      • Δρομο-Λόγια
      • Πόλη Αφιέρωμα
      • Πρόταση Εβδομάδας

      Red Lion: Mια παμπ σταθερά σε κίνηση

      Ψητοπωλείο ο Γιώργος: Σαράντα χρόνια γεύση και ποιότητα

      Τι παίζει στο Jukebox;

      Για «ψάρι μεζέ» στην «Αυλή» της πόλης

      Όλα βγάζουν νόημα: Είναι ο Καπετάν Παναγής, είναι μέσα στη Βαρβάκειο και είναι Καθαρά Δευτέρα

      Έρως εστί… σουβλάκι | Μια βόλτα από το πιο ερωτικό σουβλατζίδικο της Καλλιθέας!

      Από το Μετς στο Παγκράτι και τούμπαλιν

      Τσικνοπέμπτη θα σε δω στην «Αυλή» της πόλης

      Γεύσεις στην Αθήνα: Τα μεθυστικά αρώματα του ολόφρεσκου «Πεΐνιρλί Ιωνίας»

      Η μπάρα του «Λογιότατου» (και η Τζένη Βάνου) μας ενώνει όλους

      FRAU: Νύχτες με παλμό, σε αστικό φόντο

      Βολτάροντας (σ)την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς

      Winter spirits με υπογραφή

      Φrίdda με άρωμα κρασιού

      Ατμοσφαιρικά Χριστούγεννα σε στυλ… «de Grèce», στον πεζόδρομο της Ηπίτου

      Booking Hill: Μία ξεχωριστή περίπτωση βιβλιοκαφέ στην πόλη

    • Άνθρωποι
      • Όλα
      • Faces
      • Αθήνα: μία / σε υπέρχρονη κίνηση
      • Άλφα
      • Και όμως συνέβη
      • Κλίκ
      • Σλάλομ
      • Στιγμές
      • Συναντηθήκαμε
      • Σύνθημα
      • Τι 'πες τώρα!

      Οργάνωση στα φορολογικά με την JS Accounting

      Στο καρναβάλι του Μεταξουργείου

      Bonsai – Memories | 11. Eπτά

      Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ – Ο σταρ της ασπρόμαυρης εποχής

      Το παράδοξο της Αχιλλέως

      Bonsai – Memories | 7. Η λύπη

      Ο Γιάννης Αγγελάκας, όπως πάντα, «είχε κέφια»

      Πάνω κάτω η Σοφοκλέους

      Ο Παύλος Παυλίδης και οι Hotel Alaska σε ένα υπαίθριο rock party στην Τεχνόπολη

    • Εκδόσεις Λογότυπο

      Με την πένα του Παντελή Καψή (1880-1963) – Μικρασιατικαί Αναμνήσεις

      Ω, γλυκιά μου ορχιδέα | Αναστασία Τσαγκάρη | Εκδόσεις Λογότυπο

      Σαν Περγαμόντο | Όλγα Κωστούρου | Εκδόσεις Λογότυπο

      Μικρά λατινικά ποιήματα | Νίκος Γ. Μοσχονάς | Εκδόσεις Λογότυπο

      rodos_cover_book

      Ευτό το παραμύτι που είπα ήτο του… | Χρυσάνθη Κόζα | Εκδόσεις Λογότυπο

      1821_book_cover

      1821: Από το καριοφίλι στην πένα | Γιάννη Βλαχογιάννη Μνήμη | Εκδόσεις Λογότυπο

      mesaiwnas-cover

      Ο Μεσαίωνας στα μάτια μας | Chiara Frugoni | Εκδόσεις Λογότυπο

      ekklisakia-parousiasi

      Δώδεκα εκκλησάκια των Αθηνών | Ιωάννης Μ. Μιχαλακόπουλος | Εκδόσεις Λογότυπο

      nestoraskanonas

      Νέστορας Φανάρας – Κανόνας Ερωτικός / Στο Άγιο Όρος | Εκδόσεις Λογότυπο

    • #Breaktime

      Ία-ία-ία, η τζαμπατζαρία!

      Η νουγκατίνα αντεπιτίθεται

      Ο λόγος (και) στις κερκίδες

      Στραβός είν’ ο γιαλός ή στραβά εμείς αρμενίζουμε; | Πλευρώτους

      7 Τραγούδια για την ημέρα του Καψούρη Αγίου Βαλεντίνου

      Ο Δημήτρης Παπαδημητρίου θυμάται την Στέλλα Βλαχογιάννη

      Κλανιά, μαγκιά και γκράφιτι

      Nitro: Μπροστά σε δεύτερη χρεωκοπία;

      Καταργήστε τον Χειμώνα να τελειώνουμε!

      Και το όνομα αυτής «Μπάρμπαρα»

      Ζήτω η Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Βασιλεία

      Πλοϊκό Εξπρές

      Η Σειρά

      Απολογισμός;

      Ποιος θυμάται τον αντικαπνιστικό νόμο;

      Let the creepy Xmas begin

      5 Δρόμοι, φάσματα αισθήσεων

    • Well Being
      • Όλα
      • Shopping
      • Γεύση
      • Κατοικίδια
      • Μαγείρεψε το!
      • Ομορφιά-Περιποίηση
      • Σπίτι
      • Ταξίδια
      • Υγεία

      Μία στάση στο Terra Fresh… ή τρεις;

      «Μουσίτσα μου», Κουκλίτσα μου, Γεμάτη ευωδιά

      H ποιότητα στις πίτες έχει όνομα: MARIE & ANTOINETTE

      Το coaching βοηθά επιχειρηματίες και στελέχη HR να φέρουν τα αποτελέσματα που θέλουν! Δες πώς!

      Πας μαγειρεύοντας

      Τα barbershops που δεν αλλάζεις με τίποτα

      Κατευθυνόμαστε νότια για περιποίηση στο Two Clippers barbershop

      Το Flow Hair Art ακολουθεί τη φυσική ροή της κομμωτικής τέχνης και μας ανανεώνει

      To Barberia Atenes «κακομαθαίνει» τον άντρα

      Η γοητεία του άντρα μένει αναλλοίωτη στον χρόνο χάρη στο The Barber Man

      Trending Tags

      • 10 χρόνια ΗΠΖ
      • ΔΙΑΝΟΜΗ
      No Result
      View All Result
      No Result
      View All Result

      Tα καλύτερα ρεβεγιόν της πόλης (της ζωής μας)

      από ΗΠΖ
      28/12/2018
      στην κατηγορία Διάφορα
      Reading Time: 3 mins read
      Share on FacebookShare on Twitter

      Αν ήσουν ένας σκηνοθέτης δε θα ήταν ωραία ιδέα να έφτιαχνες μια σπονδυλωτή ταινία με ρεβεγιόν; Τελείως διαφορετικές μεταξύ τους προσεγγίσεις. Η ζωή έχει από όλα όπως θα διαβάσετε στις επόμενες σελίδες. πέντε διαφορετικά σενάρια… Κάποιο θυμίζει ταινία του ιταλικού κινηματογράφου.

      Άλλο Αλμοδοβάρ στα όρια του ακατάλληλου. ακόμα και επιστημονική φαντασία με αυτονομοποίηση ιντερνετικών ηρώων. Άλλη σαν εκμυστήρευση από τις σελίδες ημερολογίου ενός κοριτσιού. Τέλος έχουμε και μαύρη ανατρεπτική κωμωδία. Σε ένα ρεβεγιόν όλα μπορούν να συμβούν. Όπως άλλωστε και στην ζωή. Τελικά μήπως παίζουμε σε ταινία και απλώς δεν το ξέρουμε;


      Ωδές και θραύσματα

      M’ αρέσει, μου ταιριάζει η μουντάδα και η σκοτεινιά τούτης της βροχής. Το ακίνητο της ατμόσφαιρας. Τα πουλιά στις εσοχές. Ο καθρέφτης του νερού. Οι νοτισμένες επιφάνειες. Οι μυρωδιές. Τα χρώματα του αμπέλωπα. Μελώνω. Θέλω να μ’ αγκαλιάσω και να με χορέψω. Όψιμος Τζην Κέλλυ. Στη βροχή. Στη βροχή; Ναι στη βροχή, με τις σταγόνες της να γίνονται ένα τα δάκρυά μου. Κλαίω αλλά τι νόημα έχει; Ποιός το ξέρει;

      Κανείς, ούτε και συ…. που αποστέργεις τη βροχή… Με βοηθάει όμως να είμαι αλλού. Σε κείνες τις μέρες τις γιορτινές, τις χαρούμενες, τις χριστουγεννιάτικες, σαν αυτές που έρχονται κάθε χρόνο τέτοια εποχή πάλι και πάλι και πάλι. Λες και τους χρωστάω και έρχονται κάθε χρόνο για τα δανεικά. Σχεδόν πάντα με τη βροχή τους. 

      Κλωθογυρίζω σε κείνα τα δικά μας ρεβεγιόν με όλη την οικογένεια παρούσα. Μαζί. Σπίτι σου. Απαγορεύονται οι απουσίες, βλέπεις ήταν νωρίς για να αρχίσουμε να μετράμε απώλειες. Βρέχει.. Όμορφα είναι. Βράδυ παραμονής… Όλα έτοιμα. Ευχές, κάλαντα, φώτα. Ζέστη και ανθρώπινη επαφή. Χαμόγελα, αγκαλιές, και…. με χτύπησαν τα τακούνια… άναψε τα κεριά.. που είναι το τριγωνάκι;

      Ήμουνα φέτος καλό παιδί; Αργεί ο Αη Βασίλης;… μαμάάάά… δεν ακούτε το κουδούνι;… καλώς τους, χρόνια πολλά……. Μοσχοβολούν οι ευχές αγάπη και αλήθεια. Δώρα και φιόγκοι πολύχρωμοι κάτω απ’ το δέντρο… μπαλόνια… φύγετε από κει, δεν ήρθε η ώρα… θα τα πάρει πίσω ο αη Βασίλης… ας τολμούσε… παιδιά ανυπόμονα και βιαστικά, εμείς πάμε πίσω; Κείνα τα χαμόγελα, κείνες οι ευχές, κείνες οι παρουσίες ακιδογράφημα στη μνήμη. Ελάτε, ώρα για τα δώρα!!!!

      Σμήνος τα μικρά μας με απλωμένα χεράκια, πρώτα το δικό μου, εγώ είμαι πιο μεγάλος, εσύ το πήρες πρώτος πέρσι. Στράφι το εντυπωσιακό περιτύλιγμα, δεκάδες τα καρούλια κορδέλας, απ’ τα χαράματα να στολίζω τα κουτιά.. Προηγούνται οι παππούδες, οι γονείς και θείοι, αχ αυτό που ήθελα… πως μ΄ αρέσει… σου πάει υπέροχα… δεν το ανοίγω να μη χαλάσω το αμπαλάζ… και του χρόνου… το χρώμα μου…

      Ευχές, πάντα ίδιες, ….υγεία, καλή πρόοδο στα παιδιά, και του χρόνου και σεις με ένα μωράκι…. Πραγματικότητα η ευχή. Βυζασταρούδι το μωρό τις επόμενες γιορτές. Βρέχει ακόμη. Τι πειράζει; Τραπέζι γιορτινό, ευωδιάζει χαρά, παρουσίες, χαμόγελα. Κάθε χρόνο, για πολλά χρόνια.

      Ανοίξτε την πόρτα να μπει ο καινούργιος χρόνος!!! Ποδαρικό από τα βλαστάρια μας!!! Παιδομάνι στην εξώπορτα, χοχλαστές φατσούλες, δεν τον είδαμε, πως μπήκε; που είναι; Μένουν αναπάντητες οι ερωτήσεις μέσα στη χαρά. Του χρόνου πάλι θα ξαναεκφραστούν με άλλη βαρύτητα. Να ψάλουμε τα κάλαντα, πριν το δείπνο!! Όρθιοι προς τιμήν της νεογέννητης χρονιάς.

      Νοστιμιές μοσχομυρίζουν, πιατέλες γεμάτες καλούδια, βαλσάκι στροβιλιστό, παιδιά μην τσακώνεστε, σταμάτα να τρως!, να τσουγκρίσουμε για την καλή χρονιά, ώρα για ευωδιαστή βασιλόπιτα, όσα παιδιά τόσα φλουριά- οικογενειακή παράδοση, χειροποίητα γλυκά, όχι άλλο θα πονέσει η κοιλίτσα σου, τα τυριά στο ψυγείο μη χαλάσουν…

      Χαρτάκι, για το καλό, μην κλέβεις, πάλι εσύ τη μάνα; Τα κέρδη στα παιδιά. Ξημερώνει γλυκά, από τώρα θα φύγουμε; γκρινιάζουν νυσταγμένα ματάκια, καληνύχτα, Καλές Γιορτές και του χρόνου πάλι μαζί, όλοι εδώ, χρόνια πολλά… θα τα πούμε σε λίγες ώρες. Νοτερές νύχτες μαγικές, η Γέννηση, η Πρωτοχρονιά, κάντιο η ψυχή. Καιροί επαναλαμβανόμενοι, ίδιοι, λαμπεροί, λίγες ρυτίδες μόνο έφερνε ο Αη Βασιλάκης και βροχή. Σχεδόν πάντα διάβροχος ο ερχομός του. 

      Κι ήρθε Χρονιά δυσβάσταχτη με την ζωντανή απουσία σου. Συμβάν βίαιο. Άφευκτη επιλογή, χωρίς αλτερνατίβα. Σε άλλα μέρη μακρινά, χιλιόμετρα πολλά να γράφει το κοντέρ για να σε δω. Απόσταση. Μισώ τις αποστάσεις, παρεμβάλλονται και αφαιρούν μικρές στιγμές καθημερινότητας. Τίποτα πια δεν είναι το ίδιο. Εσύ εκεί και γω εδώ. Μικροί ερχομοί . Δέματα πάνε κι έρχονται.

      Τηλέφωνα, φωτογραφίες πως μεγάλωσε το παιδί, πάει σχολείο πιά… μπουσούλησε ο μικρός;, πέθανε η θεία, δεν έχουμε πολύ λάδι φέτος, να σου στείλω μέλι; κλαδεύτηκαν τα δέντρα… Καιρός άσπλαχνος.. κάθυγρος τέτοιες μέρες. Λατρεμένος και ευεργετικός υετός για να ηρεμήσει τον πελελό νου. Δεν θα έρθουμε τα Χριστούγεννα… τα παιδιά… οι δουλειές.. ο καιρός.. πάντα ο καιρός εμπόδιο στις σχέσεις. 

      Λόγια σταχτιά και μουσική παράπονο. Θραύσματα μνήμης από άλλες εποχές… Λυγμοί για κείνα που δεν έχουν πισωγύρισμα… Να ξανασάνει ο νους και να ξορκίσει τους δαίμονες του… Ξεπλένει τα δάκρυα η βροχή κι ας την εχθρεύεσαι… Ο Τζην Κέλλυ έχει οσφυαλγία και δυσκολεύεται…

      Σπιλιάδα, όλα ξεκάθαρα πια! Ευχές για αυτά που θα’ ρθούν. Χρόνια Πολλά, Χρόνια Γερά, Χρόνια Πολύτιμα. Χρόνια Μοναδικά, Χρόνια Γελαστά και Χαρούμενα. Να είσαι καλά και ας είσαι κατάμακρα. 
      Σ΄ αγαπάω και μου λείπεις. Εγώ.
      ​
      ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ


      Τα Χριστούγεννα του Dyno

      O Dyno είναι ο φίλος μας ο δεινοσαυράκος. Αυτός που εμφανίζεται σε μικρογραφία όταν έχει διακοπή το σήμα του διαδικτύου. Ο Dyno δεν σταματά να εργάζεται ποτέ, ούτε μέρα ούτε νύχτα. Δεν γνωρίζει ωράριο, σύνορα, δεν μιλάει ελληνικά και σίγουρα δεν έχει φίλους. Ούτε και σχέση. Είναι δοσμένος στη δουλειά του, στην αποστολή του.

      Το μεγάλο παράπονό του είναι αυτό παρ’ όλα αυτά. . . Ο δύστυχος ο Dyno είναι αναγκασμένος να είναι εκεί πάντα και παντού. Για σένα, για μένα, για όλους, αλλά ποτέ, ποτέ όμως, για τον ίδιο. Όχι τώρα, χρόνια τώρα.

      Ο δύσμοιρος ο Dyno πολύ θα ήθελε κι αυτός να αποκτήσει η ζωή του λίγο χρώμα. Να γευτεί για μια στιγμή, μια τόση δα μικρή στιγμή, το πως είναι να περνάει κανείς χρόνο με τον εαυτό του. Πως είναι να διασκεδάζει με φίλους ή ακόμα καλύτερα να έχει μια ερωτική σχέση.

      “Ψιλά γράμματα” σκέφτεται κάθε φορά για όλα αυτά. “Όλα αυτά δεν υπάρχουν, είναι μόνο στη φαντασία μου”. Και συνεχίζει πιστός, ακούραστος την εργασία του.

      Μια μέρα λοιπόν, μια μέρα διαφορετική, εκεί στο σεργιάνι στο χάος του διαδικτύου, αφοσιωμένος στο να εμφανίζεται μόνο εκεί που πρέπει, οσμίστηκε κάτι. Κάτι εντελώς διαφορετικό από τα συνηθισμένα μέχρι τώρα γι’ αυτόν. Ήταν ένα ξεχωριστό άρωμα, πρωτόγνωρο για εκείνον. Τον έκανε να νιώσει για πρώτη φορά ευάλωτος. Ευάλωτος μα ευτυχισμένος. Κάτι έσπαγε την ηρεμία, ανατάρασσε τη σκέψη και ταρακουνούσε την καρδιά του φίλου μας. Ναι!…

      Δεν διέκρινε όμως κάτι και για αυτό κράτησε στη μνήμη του αυτή την υπέροχη αίσθηση και συνέχισε, προβληματισμένος και αποδιοργανωμένος την δύσκολη δουλειά του. Οι μέρες περνούσαν, το ερωτηματικό μεγάλωνε καθώς και η θέληση του να βάλει ένα τέλος στο λαβύρινθο αυτό της σκέψης του. Ήθελε τώρα με όλη του την καρδιά, να λύσει αυτό το μυστήριο που δεν ήξερε πια αν ήταν αποκύημα της φαντασίας του, ή πραγματικότητα.

      Ένα βράδυ λοιπόν μετά από κάμποσα, ώρα Ελλάδας περασμένη, ο Dyno αποκαμωμένος, απογοητευμένος και βαρύς, άκουσε από μια απρόσμενη κοιλάδα του διαδικτύου μια φωνή. Μια χαρούμενη φωνή, γυναικεία, που μόνο στο άκουσμά της ο φανταστικός φίλος μας ανατρίχιασε.

      Κρύος ιδρώτας άρχισε να τον λούζει και το κεφάλι του κόντευε να σπάσει. “ Ή τώρα ή ποτέ “ σκέφτηκε, και γεμάτος περιέργεια μα και θαυμασμό που κάτι επιτέλους έσπαγε τα δεδομένα της ζωής του, όρμησε προς το μέρος της γλυκιάς αυτής, ονειρικής φωνής.
      “ Έ Dyno, εδώ είμαι! “ ακούστηκε….

      Ήταν μια υπέροχη, θαυμάσια δεινοσαυρίνα. Τον περίμενε καρτερικά να φτάσει κοντά της… Όταν πια αντάμωσαν για πρώτη φορά η ζωή τους άλλαξε νόημα μέσα σε μισό δευτερόλεπτο. Αγκαλιάστηκαν και φιλήθηκαν, ξανά και ξανά, όλο το βράδυ με ανείπωτο πάθος!

      Αυτή ήταν η βραδιά των Χριστουγέννων του Dyno και της Νίνας της δεινοσαυρίνας.

      ΘΟΔΩΡΗΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΙΩΤΗΣ


      Το μουσικό κουτί

      Oι Πρωτοχρονιές μας ήταν πάντα οικογενειακή υπόθεση. Δύο κόρες έχει ο πατέρας μου, μας ήθελε πάντα κοντά μου. Και τη βγάζαμε η αδερφή μου και εγώ με τις πιτζάμες να βλέπουμε Το ταγκό των Χριστουγέννων οκλαδόν στο καλό το χαλί που έστρωνε η μάνα μου για τέτοιες περιστάσεις στο σαλόνι. Ξέρεις, αυτό με τους κόμπους.

      Σε αυτή τη στάση να τρώμε παϊδάκια με τζατζίκι όλο το βράδυ και να γελάμε με τον παππού που τον έφερνε η μάνα μου κάθε χρόνο με το ζόρι και άρχιζε να γκρινιάζει ότι θέλει να πάει σπίτι του να κοιμηθεί από τις δέκα. Και στις δώδεκα και ένα να κόβουμε τη βασιλόπιττα σε τέσσερα μεγάλα κομμάτια- του Χριστού δεν κόψαμε ποτέ στο σπίτι μας και ο παππούς ποτέ του δεν έμεινε ως τις δώδεκα. Αγωνία για το φλουρί ποτέ δεν υπήρξε, 24 Πρωτοχρονιές έχω κάνει σε αυτό το σπίτι, 24 φλουριά έχει κερδίσει ο πατέρας μου!

      Η καλύτερη όμως που μπορώ να θυμηθώ ήταν εκείνη του 2000. Εγώ ήμουν δέκα χρονών και η αδερφή μου δεν είχε πατήσει ακόμα τα πέντε. Είχαμε ακόμα το παλιό δέντρο, ένα μικρό ξεπουπουλιασμένο δέντρο που είχε αγοράσει η μαμά μου τον πρώτο χρόνο του γάμου τους. Το στολίζαμε με τη μαμά μου με πολύ ενθουσιασμό κάθε χρόνο, είχαμε από εκείνα τα στολίδια που ήταν άλλα τ’ άλλων, πριν αγοράσουμε σετ και γίνουν όλα ίδια.

      Η αδερφή μου μας παρατηρούσε πάντα αμέτοχη και όταν τελειώναμε πήγαινε και το σουλούπωνε, τα έβαζε σε τάξη, τα μικρά στα πάνω κλαδιά τα μεγάλα χαμηλά. Είναι μια συνήθεια που τη διατηρεί ακόμα αυτή. Και ύστερα βάζαμε μπόλικο μπαμπάκι στα κλαδιά για να είναι χιονισμένο το δέντρο μας και η μαμά μου έβαζε μικρές σοκολατένιες ομπρέλες στα κλαδιά για να τις φάμε στην αλλαγή του χρόνου. 

      Στις οχτώ ακριβώς χτύπησε το κουδούνι ο παππούς, ήταν η πρώτη πρωτοχρονιά για μας μαζί του και για εκείνον χωρίς τη γιαγιά. Μου έδωσε στα χέρια ένα κουτί ζεστούς λουκουμάδες με καρύδι και μέλι, τους πιο νόστιμους που έχω φάει ποτέ. «Πες στη μάνα σου να τους φάτε τώρα που είναι ζεστοί», μου είπε και πήρε τη θέση του δίπλα στο τζάκι.

      Δεν ήταν τύπος της αγκαλιάς και των φιλιών ο παππούς και εγώ δεν υπήρξα ποτέ του παρακαλετού. Πήρα το κουτί και ανέβηκα σοβαρή τη σκάλα, την ίδια ώρα που η αδερφή μου- που είναι της αγκαλιάς και του φιλιού και ενίοτε και του παρακαλετού δηλαδή- κατέβαινε τρέχοντας και φωνάζοντας «παππού παππού». Πίσω της ο μπαμπάς, που πάντα έσπευδε να κουβεντιάσει με τον Λουί. Έτσι τον έλεγε χαϊδευτικά, ποτέ μπροστά του όμως, μπροστά του πάντα Ηλία.

      Δεν το θέλησε ποτέ για γαμπρό του ο παππούς και στις αρχές του γάμου τους έκανε ότι μπορούσε για να τους χωρίσει. Του μιλούσε πάντα με ένα θυμό και ο πατέρας μου το δεχόταν πάντα σαν να είχε δίκιο για ό,τι και να ήταν που τον κατηγορούσε. 

      Μέχρι τις έντεκα που βγήκαν τα παϊδάκια από το φούρνο ο πατέρας μου και εγώ είχαμε λιμοκτονήσει. Η μικρή, γονατιστή δίπλα στην καρέκλα της μαμάς έτρωγε κάστανα και δεν έδωσε την παραμικρή σημασία. Ο Λουί από την άλλη, δυο φέτες ψωμί με λάδι και ρίγανη -συνήθεια που του είχε μείνει από το καφενείο- και ύστερα σπίτι του. «Ρε πατέρα θα σε βρει ο καινούργιος χρόνος να κοιμάσαι, δεν είναι σωστό» επέμενε η μάνα μου αλλά εκείνος δεν σήκωνε κουβέντα. Και η επιμονή του τόσα χρόνια να φεύγει πάντα πριν την αλλαγή με κάνει να πιστεύω ότι ίσως ήθελε να τον βρίσκει ο χρόνος στο κρεβάτι του, κοντά στη γιαγιά..

      Τα μεσάνυχτα ακριβώς σηκώθηκε η μητέρα και έκλεισε τα φώτα. Το ρεβεγιόν οικογενειακό αλλά το εφέ εφέ! Και όταν τα άνοιξε, μαγικά τα δώρα μας ήταν κάτω από το δέντρο. Πώς το κατάφερναν αυτό τόσο χρόνια ποτέ μου δεν θα το καταλάβω. Μάλιστα στην τρίτη λυκείου είχαν εμφανίσει ένα ολόκληρο στερεοφωνικό από το πουθενά.

      Το δώρο μου εκείνη τη χρονιά δεν το θυμάμαι, θυμάμαι όμως πρόχειρα τυλιγμένο σε ένα λευκό τσιγαρόχαρτο ένα πορσελάνινο μουσικό κουτί. Δύο αρκουδάκια αγκαλιασμένα πάνω σε μια μικρή καρδιά που όταν το κούρδιζες γυρνούσε και έπαιζε μουσική. «Αυτό είναι από το μπαμπά, σου το πήρε όταν ήμασταν στην Αθήνα, επειδή σε αφήσαμε μόνη σου για τόσο καιρό», αυτό είπε μόνο η μάνα μου και ύστερα συνεχίσαμε το παιχνίδι.

      Εκείνη ήταν η χρονιά που ο πατέρας μου πέρασε την πρώτη κρίση της αρρώστιας του. Δεν είμαι σίγουρη γιατί μου το πήρε, όμως στα μάτια μου εκείνο το μουσικό κουτί ήταν μια υπόσχεση ότι όλα θα πάνε καλά. 

      Φέτος, από το μακρινό και πάντα κρύο Μάντσεστερ, σκέφτομαι τον πατέρα μου και πως κράτησε την υπόσχεση του. Και επιτέλους καταλαβαίνω και το θυμό του Λουί που τώρα πια έχει γίνει στοργή, αποδοχή και σεβασμός. Και ξέρω πως όσο οι αρκούδες χορεύουν το χορό τους και η μουσική παίζει όλα θα πάνε καλά….                                                                                                                                       

      ​ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΘΕΟΔΩΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ


      Ερωτική πρωτοχρονιά 1986

      Mόλις είχα χωρίσει. Μάζευα τα κομμάτια μου και προσπαθούσα να συνέλθω. Έπεσα με τα μούτρα στη δουλειά για να ξεχαστώ. Το τηλέφωνο δεν κτύπαγε. Ο κόσμος έφευγε διακοπές και ‘γω εμένα εγκλωβισμένος στη Κυψέλη. Στα μπαράκια χαμός. Το ποτό δε βοηθούσε. Αντίθετα επιδείνωνε τη κατάσταση μου.

      Τελικά ένα κουδούνισμα έφερε τη λύτρωση. Πρόσκληση σε πάρτι παραμονή πρωτοχρονιάς.

      Ευκαιρία για έξοδο. Βαριά καρδιά, πρώτη φορά ασυνόδευτος μετά από χρόνια.

      Έβγαλα από τη ντουλάπα το κοστούμι, το μόνο που είχα και το δοκίμασα. Πάλι καλά που όταν παντρεύτηκα, αγόρασα κοστούμι καθημερινής χρήσης, κι έτσι δεν θα έμπαινα σε έξοδα για το ρεβεγιόν. Κιλά μάλλον είχα χάσει λόγω χωρισμού, όποτε μου ερχόταν κουτί.

      Άσπρο πουκάμισο, ασημί γραβάτα και πρωτοχρονιάτικος γαμπρός, έβαλα πλώρη για το πάρτι.
      Το σπίτι ένα διώροφο της “κοσμικής” αριστεράς. Τέλειος διάκοσμος, αρχιτεκτονιμένοι χώροι, δρύινες πόρτες και οι σύντροφοι της δικτατορίας, ΠΑΣΟΚ πλέον, μοίραζαν χειραψίες ευδαιμονίας .

      Άρχισα να χαιρετώ με πλαστό χαμόγελο όσους είχα να συναντήσω από το ‘74. Κάποια στιγμή σβήσανε τα φώτα, καλή Χρονιά, σαμπάνιες και άρχισε ο χορός. Παντού ζευγάρια, βρέθηκα να χορεύω μόνος στη μέση του σαλονιού. Κουράστηκα, και μετά από λίγο χώθηκα στη πρώτη πολυθρόνα που βρήκα μπροστά μου.

      Το κρασί κόκκινο, από τα πρώτα του Μπουτάρη, με κτύπησε κατακούτελα. Ζαλίστηκα αλλά μου άρεσε. Το βλέμμα μου θόλωσε ελαφρά και όπως ήμουνα ακροβολισμένος άρχισα να περιεργάζομαι τους καλεσμένους.
      Την είδα δίπλα στο χριστουγεννιάτικο Δένδρο, κρατούσε ένα ποτήρι κόκκινο κρασί σα το δικό μου και συνομιλούσε με την ιδιοκτήτρια. Τα βλέμματα μας διασταυρώθηκαν για μια στιγμή. Τη θυμόμουν από τη κηδεία του Μήτσου Παρτσαλίδη. Κρατούσε ένα στεφάνι με έγχρωμη κορδέλα, δε θυμάμαι πια από ποιο σύλλογο, από ποιο κόμμα, θυμάμαι μόνο ότι μου είχε κάνει εντύπωση.

      Είχε καστανά ίσια μαλλιά, εκφραστικά μάτια και πολλά υποσχόμενα χείλια. Αδύνατη, φορούσε ένα μαύρο εφαρμοστό φόρεμα και μαύρες γόβες. Το σώμα της διαγραφόταν ανάγλυφο κάτω απ’ το ρούχο. Ένιωσα ένα σκίρτημα.

      Περίμενα να τελειώσει το ποτό της. Σηκώθηκα και προσφέρθηκα να γεμίσω το ποτήρι της. Με υποδέχτηκε με ένα πλατύ χαμόγελο. Τσουγκρίσαμε και πιάσαμε κουβέντα περί ανέμων και υδάτων. Ήταν και αυτή ομοιοπαθής. Παντρεμένη χωρισμένη με παιδί. Μάλλον ήξερε κάποια σκόρπια τμήματα του βιογραφικού μου, γιατί είχε μια σχετική άνεση, σα να γνωριζόμαστε από καιρό .

      Χορέψαμε λίγο μαζί, την έπιασα από τη μέση και δεν αντέδρασε. Περάσαμε κάποιες στιγμές αμηχανίας. Είχαμε εξαντλήσει τη θεματολογία της πρώτης γνωριμίας .
      -Πάμε να φύγουμε, να πιούμε κάνα ποτό;
      Δεν έφερε αντίρρηση και κατευθυνθήκαμε παρέα στο υπνοδωμάτιο με τα παλτά απλωμένα στο κρεβάτι.

      Στη Τρίτης Σεπτεμβρίου, σε όροφο, λειτουργούσε τότε ένα ροκ μπαρ. Βρήκαμε δυο σκαμπό στη μπάρα και παραγγείλαμε ουίσκι. Η συζήτηση είχε σταματήσει. Έσκυψα και πλησίασα τα χείλη της. Σα να το περίμενε. Κολλήσαμε, τρυφερά στην αρχή, διερευνητικά κάπως, μέχρι που οι γλώσσες μας σμίξανε σε ένα τρελό χορό. 

      Πήραμε μιαν ανάσα, κοιταχτήκαμε και παραγγείλαμε μια δεύτερη παρτίδα ουίσκι. Το κρασί με το ουίσκι μαζί με την αφαγία είχε αρχίσει να μου μυρμηγκιάζει τα πόδια. Προσπάθησα να συνέλθω με κάτι καροτάκια συνοδευτικά, αλλά δεν με άφησε. Άρχισε να μ’ αγκαλιάζει και να με δαγκώνει.

      Πάμε να φύγουμε, μου ψιθύρισε. Την ώρα που σηκωθήκαμε ο μπάρμαν κέρασε δυο σφηνάκια. Τα ήπιαμε μονορούφι μέχρι που μας τα ξαναγέμισε.

      Είχα ήδη γίνει τύφλα. Κατεβήκαμε στο ισόγειο κουτρουβαλώντας και σταματήσαμε το πρώτο ταξί που βρήκαμε μπροστά μας. Έδωσε τη διεύθυνση στον οδηγό και συνεχίσαμε να φιλιόμαστε στο πίσω κάθισμα.
      Μας άφησε σε ένα στενό στη Πλάκα μπροστά από ένα γωνιακό νεοκλασικό ανάκτορο. Έτσι μου φάνηκε μέσα στη σούρα μου.

      Ξεκλείδωσε τη πόρτα και άναψε τα φώτα. Μια ξύλινη μαύρη λακαριστή σκάλα οδηγούσε στο πρώτον όροφο. Τα πόδια μου ασήκωτα. Κρατήθηκα από τη κουπαστή χαζεύοντας μιαν ενετική ταπισερί με ιππότες που κρεμόταν στον τοίχο. Έφτασα στο κεφαλόσκαλο αγκομαχώντας. Προσπάθησα να μη το δείξω.

      Βρέθηκα σ’ ένα μεγάλο χωλ με γύρω γύρω πόρτες. Η κόκκινη πόρτα αριστερά, η μπλε δεξιά. Το δωμάτιο πράσινο σκούρο. Στο βάθος μια μαύρη πόρτα και πίσω απ αυτή άλλος διάδρομος που οδηγούσε μάλλον σε υπνοδωμάτιο κόκκινο της φωτιάς. Τα χρώματα άρχισαν σιγά σιγά να μου χρωματίζουν το μυαλό.
      Κάποια στιγμή την έχασα ανάμεσα στα έγχρωμα δωμάτια και στις πόρτες, μέχρι που την είδα να περνάει φουριόζα μ’ ένα μαύρο δαντελένιο νεγκλιζέ. Το να φτάσω μέχρι το κρεβάτι φάνταζε εκείνη την ώρα σαν ανάβαση στον Όλυμπο.

      Συγκεντρώθηκα, τη φέρμαρα με όση δύναμη μου είχε μείνει και κόλλησα τη πλάτη της στη μαύρη κάσα της πόρτας. Κατέβασα τις μπρατέλες και άρχισα να φιλάω αχόρταγα ένα υπέροχο αγαλμάτινο μπούστο που γλίστρησε μέσα από το μεταξένιο νυχτικό. Γονάτισε και με πήρε στο στόμα. Κυλιστήκαμε στο πάτωμα σ’ έναν έρωτα τρελό, ατελείωτο. Ένιωθα το κορμί της να τρέμει την ώρα που με έλουζε με ένα ακατανόμαστο υβρεολόγιο. Η αρχόντισσα και ο αλήτης. Η αρχόντισσα έγινε ξαφνικά αλήτης και προσπαθούσα να τη δαμάσω. Την ώρα που βάρυνε η ανάσα της άρχισε να φωνάζει δυνατά!!!

      Τώρα, ναι, τώώώρααα!!!

      Τελείωνα, το κεφάλι μου γύριζε γεμάτο χρώματα, τα γόνατα μου ματωμένα απ’ τη προσπάθεια, ένιωσα τη ψυχή μου να βγαίνει απ το σώμα μου, να στέκεται απέναντι και να χαζεύει σα τρίτος δυο άψυχα κορμιά σ’ ένα ξύλινο πάτωμα…

      Την άλλη μέρα το πρωί ξύπνησα έντρομος, χωρίς να ξέρω που βρίσκομαι, μέσα σ’ ένα βυζαντινό υπνοδωμάτιο. Μια Φιλιππινέζα ακουμπούσε στο κρεβάτι ένα δίσκο με φρέσκο χυμό, καφέ και δίπλα ένα φρεσκοκομμένο τριαντάφυλλο.

      Ανασηκώθηκα και άναψα τσιγάρο.

      Καλή Χρονιά, σκέφτηκα και τη φίλησα τρυφερά στο λαιμό…
      Παράκληση να δημοσιευτεί ΧΩΡΙΣ περικοπές 

      ​ΝΙΚΟΣ ΧΙΩΤΑΚΗΣ


      Ο μαύρος Δεκέμβρης

      Έχουν περάσει αισίως 6 χρόνια από τότε και είναι γνωστό πως ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός. Χριστούγεννα έρχονταν, φοιτητές ήμασταν και είχαμε αποφασίσει να πάμε μια χειμωνιάτικη βόλτα στα Λεύκτρα του νομού Βοιωτίας, εκεί όπου πολλά χρόνια πριν η ανερχόμενη δύναμη των Θηβαίων είχε κατατροπώσει τους παρηκμασμένους Σπαρτιάτες που ήδη απ΄ τον Πελοποννησιακό είχαν πουλήσει τη ψυχή της στο χρήμα και την πολιτική πρόσοδο.

      Τέλοσπάντων, να μην ξεφεύγουμε, ήμασταν τρία αγοράκια και τρία κοριτσάκια, μέναμε σ’ ένα ωραίο, παλιό, διώροφο σπίτι (στον πάνω όροφο εμείς, στον κάτω ο άτυχος παππούς και η άτυχη γιαγιά της άτυχης κοπέλας που μας φιλοξενούσε) και περνούσαμε, η αλήθεια να λέγεται, αρκετά καλά. Όλα αυτά μέχρι το πρωινό της 3ης ημέρας όπου ο ένας απ’ τους φίλους αρρώστησε και άρχισε να ξερνοβολάει όπου έβρισκε.

      Στην αρχή, θεωρήσαμε πως έπαθε κάποιου είδους δηλητηρίαση λόγω του ενός κιλού απ’ την προβατίνα που είχε καταβροχθίσει το προηγούμενο βράδυ, αλλά σύντομα θα ανακαλύπταμε πως υπάρχουν χειρότερα πράγματα στον μάταιο τούτο κόσμο από μια προβατίνα.

      Ναι, δεν πήραμε τις «κατάλληλες προφυλάξεις», όπως μας έλεγαν και μας ξαναέλεγαν οι γονείς μας όταν ήμασταν ακόμη πολύ μικροί. Τον αγκαλιάζαμε, τον φιλούσαμε, του συμπαραστεκόμασταν, παίζαμε και κοιμόμασταν μαζί του, μέχρι εκεί όμως. Μαζική οξεία γαστρεντερίτιδα, αυτό έδειξε η άτυπη διάγνωση που βγάλαμε μεταξύ μας, όταν βέβαια είχε συμβεί πια το μοιραίο.

      Δεν έμεινε σημείο σε εκείνο το σπίτι που να μη βίωσε τις συνέπειες εκείνων των ωρών διονυσιακής έκστασης. Και εντάξει, πάει στο καλό που πηγαίναμε στο «μέρος» και δεν έβγαινε καν χολή- αυτό πες σε όλους/ες μας έχει συμβεί.

      Τι κάνεις, όμως, όταν είσαι διακοπές στη μέση του πουθενά και ούτε γιατρό μπορείς να βρεις, ούτε κάποιο φάρμακο, και σου τελειώνουν και οι αλλαξιές με τα ρούχα (τι εννοεί εδώ ο γράφων;) ; Τι κάνεις επίσης, όταν η γιαγιά και ο παππούς κολλάνε και αυτοί, η γιαγιά λιποθυμά, ο παππούς φωνάζει «Μαρία, πέθανε η Μαρία, γυναίκα πέθανες!», και αναρωτιέσαι αν μπορείς να κατηγορηθείς ένοχος για έγκλημα «χημικού πολέμου». Ευτυχώς, θυμηθήκαμε το inside job της 11/9 και τις επιθέσεις με άνθρακα λίγο μετά, τότε που δεν την πλήρωσε κανείς, και η καρδιά μας γύρισε στην πρότερη θέση της.

      Φύγαμε σαν κυνηγημένοι απ’ τα Λεύκτρα. Λίγη ώρα μετά, μάθαμε πως η γιαγιά δεν είχε όντως πεθάνει και τίποτα σοβαρό δεν είχε συμβεί. Θυμάμαι ακόμη την έκφραση της φίλης μου όσο ήμασταν στο λεωφορείο του γυρισμού. Με κοίταζε και το ίδιο το βλέμμα της με προειδοποιούσε: «Ξέρεις πως αυτές είναι οι τελευταίες διακοπές που κάνουμε μαζί.».

      Οι άλλοι, φυσικά, κοιμόντουσαν, αυτές και παρόμοιες καταστάσεις δεν σου αφήνουν και πολλά περιθώρια ξεκούρασης. Ήταν, νομίζω, 27 Δεκέμβρη και εμείς βρισκόμασταν στο Πεδίο του Άρεως. Η Αθήνα ήταν πάλι κακόγουστη ως στολισμένη πόλη και κοιτούσαμε τα φωτάκια που κρέμονταν πάνω απ’ τους στύλους της ΔΕΗ. Θυμόμουν το χωριό, το πόσο είχαμε γελάσει τις πρώτες μέρες και το πόσο αυτό το γέλιο μας κόπηκε τις επόμενες. Θυμόμουν την ασθένεια και ευχόμουν να μην ξαναπεράσω κάτι αντίστοιχο.

      Σκεφτόμουν τη φίλη μου, η οποία σίγουρα θα με χώριζε με τα όσα είχαν προηγηθεί. Κοιτούσα και πάλι τα φωτάκια. Αναρωτιόμουν αν μια επιληπτική κρίση είναι πιθανή όταν ένας ζωντανός οργανισμός έχει εξασθενήσει τόσο όσο εγώ. Δεν έχω ξαναπάει στα Λεύκτρα από τότε- και ούτε και θα ξαναπάω. Δεν έπαθα επιληπτική κρίση, όσο και αν νομίζω τελικά ότι το ευχόμουν λίγο.

      Χωρίσαμε ενάμιση χρόνο μετά, κοινή συναινέσει.

      Μαύρα Χριστούγεννα, μαύρη πρωτοχρονιά, μαύρος Δεκέμβρης και γενικά όλα μαύρα. Τέσσερις μέρες μετά, λίγα πράγματα είχαν αλλάξει. Το τραπέζι της πρωτοχρονιάς μόνο τέτοιο δεν ήταν για μένα. Έφαγα δυο μπουκιές ψάρι γιατί κάνει καλό στην όραση, ήπια 2 γουλιές κρασί για να αισθανθώ πώς θα ήταν αν περνούσα όντως καλά, αλλά παραφούσκωσα, γύρισα σπίτι γρήγορα γρήγορα και κοιμήθηκα, λίγο μετά αφότου είχα κάνει τον πρώτο εμετό για το 2012. 

      ​ΦΩΤΗΣ ΧΑΛΚΙΔΗΣ

      Tags: ιστορίεςρεβεγιόν

      ΗΠΖ

      Η Πόλη Ζει. Η αναθεώρηση της αστικής εμπειρίας, η αφήγηση της πραγματικής ζωής. Πάνω από όλα όμως να ανακαλύπτεις και να δημιουργείς ενδιαφέροντα εγχειρήματα για την ίδια την Πόλη και τους ανθρώπους της, σε όλες τις κοινωνικές εκφράσεις. Στον Πολιτισμό, στο Εμπόριο, στην Επικοινωνία.

      Σχετικά άρθρα

      Διάφορα

      Τα γράφαμε εμείς | Επιτύμβιο των Κορινθίων πεσόντων στη ναυμαχία της Σαλαμίνας

      Διάφορα

      Τα εις «-άλα» θηλυκά | Η άχρηστη πληροφορία του μήνα | τ.101

      Διάφορα

      Στάσεις Ζωής | Γραμμή 2: Στάση Συγγρού-Φιξ

      Διάφορα

      Πετραδάκι πετραδάκι

      Διάφορα

      Φιμώστε με | Ασ’τους να λένε

      Διάφορα

      Λύσεις Σταυρολέξου | Τεύχος 101

      Next Post

      Πάρτι Ντάνσινγκ

      No Result
      View All Result

      Δημοφιλή

      • «Μουσίτσα μου», Κουκλίτσα μου, Γεμάτη ευωδιά

        406 shares
        Share 162 Tweet 102
      • Νίκος Ζούδιαρης, Αλεξάνδρα Γκουντούλια, Αριστείδης Χατζησταύρου | Ένας σεμνός θρίαμβος

        399 shares
        Share 160 Tweet 100
      • Πας μαγειρεύοντας

        381 shares
        Share 152 Tweet 95
      • Το Flow Hair Art ακολουθεί τη φυσική ροή της κομμωτικής τέχνης και μας ανανεώνει

        390 shares
        Share 156 Tweet 98
      • Red Lion: Mια παμπ σταθερά σε κίνηση

        358 shares
        Share 143 Tweet 90

      Πόλεις μέσα στην Πόλη | Άνθρωποι, γεγονότα, καταστάσεις | Street Press ΗΠΖ | Χαρτί - διαδίκτυο

      • Άποψη
      • Χαρτί
      • Editorial
      • Ανεξήγητη πόλη
      • Αφιερώματα
      • Διάφορα
      • Η ψυχή της Πόλης
      • Καυστική ποτάσα
      • Συνεντεύξεις
      • Φώντας Λάδης
      • Θέμα
      • Μιλήσαμε
      • Βιβλίο
      • Άνθρωποι του βιβλίου
      • Αφιερώματα στο Βιβλίο
      • Βιβλιοκριτικές
      • Νέες εκδόσεις
      • Πολιτισμός
      • TV & Movies
      • Εικαστικά
      • Θέατρο
      • Κλίκ
      • Μουσική
      • Έξοδος
      • Πόλη Αφιέρωμα
      • Explore Athens
      • Πρόταση Εβδομάδας
      • #Breaktime
      • Για τον Δήμο Αθηναίων
      • Υγεία
      • Free Athens
      • Articles
      • Explore Athens
      • Άνθρωποι
      • Faces
      • Συναντηθήκαμε
      • Σύνθημα
      • Τι ‘πες τώρα!
      • Μαγείρεψε το!
      • The Saucha Life
      • Γεύσεις Κατοχής
      • Η ψυχολογική διάσταση του μαγειρέματος
      • Ζώδια
      • Κατοικίδια
      • Τα δωρεάν της Πόλης
      • 10 χρόνια ΗΠΖ
      • Τεύχη

      Ακολούθησε μας

      • .
>> Το νέο μας τεύχος κυκλοφορεί από σήμερα στους δρόμους και αισθάνεται περίεργα.
Ένας δύσκολος Μάρτης, σε μια δύσκολη χώρα.
Ένα τεύχος, που δε ξέρει πως να συστηθεί.

Μπορείτε να μας ξεφυλλίσετε και ηλεκτρονικά στο ISSUU:
Link στο bio.

#ipolizei #februaryissue #freepress #streetpress
      • 🎁GIVEAWAY |  ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ🎁

Σε συνεργασία με το @holywoodstage.athens (Λεωφόρος Βουλιαγμένης 289) προσφέρουμε μια φιάλη κρασί & ελεύθερη είσοδο για εσένα και 3 ακόμα φίλες-ους σου, για την βραδιά παρουσίασης του δίσκου
      • Η σοφία της ημέρας
#patisionmood #ipolizei_gr #ipolizei
      • >> Λόγω... βάρβαρων καιρικών συνθηκών, η διανομή του τελευταίου μας τεύχους ενδεχομένως να καθυστερήσει σε κάποια σημεία της Πόλης.
Μέχρι τότε μας ξεφυλλίζετε ολόστεγνους, στο link που θα βρείτε στο bio
ή κάνετε μια βόλτα στο site μας:
www.ipolizei.gr
 
#ipolizei #februaryissue
      • #ipolizei #streetpress #patisionmood
      • cheek to cheek 
Ζήτω τα οπωροφόρα της Αθήνας!

#patisionmood
      Copyright – Η Πόλη Ζει | Street Press "ΗΠΖ"
      No Result
      View All Result
      • Αρχική
      • Άποψη
      • Χαρτί
        • Editorial
        • Ανεξήγητη πόλη
        • Αφιερώματα
        • Διάφορα
        • Η ψυχή της Πόλης
        • Καυστική ποτάσα
        • Παράξενες ιστορίες
        • Συνεντεύξεις
      • Θέμα
      • Μιλήσαμε
      • Βιβλίο
        • Βιβλιοκριτικές
        • Νέες εκδόσεις
        • Άνθρωποι του βιβλίου
        • Αφιερώματα στο Βιβλίο
      • Πολιτισμός
        • TV & Movies
        • Εικαστικά
        • Θέατρο
        • Κλίκ
        • Μουσική
        • Πίνακες
        • Τα τραγούδια λένε πάντα την αλήθεια
      • Έξοδος
        • Δρομο-Λόγια
        • Πόλη Αφιέρωμα
        • Πρόταση Εβδομάδας
        • Explore Athens
      • ΑΝΘΡΩΠΟΙ
      • #Breaktime
      • ΔΙΑΝΟΜΗ
      • Άνθρωποι
        • Faces
        • Συναντηθήκαμε
        • Σύνθημα
        • Τι ‘πες τώρα!
        • Και όμως συνέβη
      • Well Being
        • Shopping
        • Υγεία
        • Μαγείρεψε το!
        • Κατοικίδια
      • Ζώδια
      • Εκδόσεις Λογότυπο
      • Για τον Δήμο Αθηναίων
      • Τα δωρεάν της Πόλης
      • 10 χρόνια ΗΠΖ
      • Τεύχη

      Copyright – Η Πόλη Ζει | Street Press "ΗΠΖ"

      Welcome Back!

      Login to your account below

      Forgotten Password?

      Retrieve your password

      Please enter your username or email address to reset your password.

      Log In

      Add New Playlist

      Αυτό το Website χρησιμοποιεί cookies. Συνεχίζοντας να περιηγείστε στον ιστότοπο, συμφωνείτε με τη χρήση των cookies.Πολιτική Απορρήτου.