Το σύνθημα αυτό το θυμάμαι από παλιά.

Δεν θυμάμαι που το είχα διαβάσει, ούτε ποτέ κατάλαβα τι ακριβώς εννοεί.

Δεν είναι συγκεκριμένο, δεν καθοδηγεί την σκέψη και για αυτό μου αρέσει. Τι άραγε να εννοούσε ο ποιητής ή η ποιήτρια που το έγραψε στον τοίχο;

Από εκεί και μετά κάνω σκέψεις για την πάρτη μου και γράφω γιατί μ’ αρέσει τελικά, έτσι όπως πια το καταλαβαίνω.

Καταρχήν σε βάζει απέναντι από κάτι! Πρώτο, οριοθετεί έναν αντίπαλο. Μπορεί να είναι το χαράτσι της ΔΕΗ αλλά και η πεθερά σου, η Μέρκελ αλλά και ένας απειλητικός μποντιμπιλντεράς.

Δεύτερο, αναγνωρίζει ότι ο απέναντι είναι θηρίο (και μάλιστα δύο), δεν είναι κανένα μυρμηγκάκι, κάτι ακίνδυνο.

Τρίτο, και αυτό είναι η ψυχή του συνθήματος, το “ΠΙΣΩ”! Δηλαδή ότι δεν μασάω, δεν τα παρατάω. Βέβαια υπάρχει περίπτωση να τις φας αλλά τουλάχιστον θα το θυμάσαι! Αλλά όπως λέγαμε και παλιά, ρίξε τουλάχιστον μία!