Η γνώση, ειδικά τα παλιότερα χρόνια, ήτανε ο τρόπος για να μπορέσει όποιος είχε πρόσβαση σε αυτήν, να αμφισβητήσει, να αλλάξει τη ζωή του, να διεκδικήσει. Φυσικά, μέσα στα χρόνια αποδείχθηκε ότι η γνώση από μόνη της δεν είναι αρκετή για να βγάλει ελεύθερους ανθρώπους.
Η γνώση κατευθύνεται, χειραγωγείται και από όπλο στα χέρια των πολλών μπορεί να γίνει φάκα. Το περιεχόμενο του εκπαιδευτικού προγράμματος, ο τρόπος που δομείται το μάθημα, οι χώροι στους οποίους λαμβάνει χώρα, ο ρόλος που έχει ο μαθητής και ο δάσκαλος, αποτελούν κάποια από τα βασικά στοιχεία που μπορούν να καταστήσουν την εκπαιδευτική διαδικασία ζωντανή και ριζοσπαστική ή να την υποβιβάσουν σε στείρα λήψη πληροφοριών και αναπαραγωγής των κακώς κειμένων της κοινωνίας και της εξουσίας.
Η χειραγώγηση και αποστείρωση της γνώσης που επιχειρείτε στα εκπαιδευτικά ιδρύματα (και όχι μόνο), φανερώνει βέβαια και την απεριόριστη δύναμή της. Η δύναμη της είναι και ο λόγος της συστηματικής υποβάθμισης της παιδείας και ειδικότερα της δημόσιας. Τα προοδευτικά της σημεία σταδιακά εξοντώνονται και τα κακά γίνονται χειρότερα. Μέσα από νόμους, μεταρρυθμίσεις, πλαίσια, η κάθε κυβέρνηση τα τελευταία πολλά χρόνια πηγαίνει ένα βήμα πίσω την παιδεία και πολλά βήματα πίσω τον Άνθρωπο.
Μόνο τα πιο επίκαιρα να πιάσουμε θα καταλάβουμε ότι μιλάμε για την πλήρη αδιαφορία –αν όχι μεθοδευμένη απαξίωση– του κράτους προς την εκπαίδευση. Σε σχέση με το 2020, εισήχθησαν σε ΑΕΙ 13.780 λιγότεροι υποψήφιοι.
Εκτός ΑΕΙ έμειναν 35.048 υποψήφιοι, οι οποίοι λόγω της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής δεν κατάφεραν να εισαχθούν ούτε σε ένα τμήμα.
Συνολικά μένουν 20.473 κενές θέσεις στα ΑΕΙ, καθώς, λόγω της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής, οι υποψήφιοι δεν κατάφεραν να τις διεκδικήσουν. Υπάρχουν επίσης σχολές στις οποίες δεν μπήκε ούτε ένας νέος φοιτητής!
Αν μη τι άλλο, αυτό μας δείχνει όχι ότι τα παιδιά δεν είναι «διαβαστερά», ούτε ότι «δεν τα παίρνουν τα γράμματα», αλλά ότι υπάρχει ένα σύστημα που δεν θέλει να δίνει πραγματικές ευκαιρίες. Αφήνει τα σχολεία να ρημάζουν υλικά και πνευματικά, ωθεί χιλιάδες μαθητές στην παραπαιδεία, η οποία στις μέρες μας έχει κανονικά αντικαταστήσει το σχολείο, δημιουργεί ένα εξαιρετικά πιεστικό πλαίσιο ειδικά για τους μαθητές των τελευταίων τάξεων του λυκείου, και τελικά και με τον νόμο τους αφήνει και εκτός πανεπιστημίων γιατί δεν είναι αρκετά «ικανοί».
Ξεχνάνε βέβαια να πούνε ότι η ικανότητα είναι κάτι που διαμορφώνεται και είναι χρέος και του κράτους να φροντίσει γι’ αυτό. Φροντίζω γι’ αυτό ως κράτος σημαίνει χτίζω σχολεία, προσλαμβάνω δασκάλους και καθηγητές, φροντίζω ώστε τα ήδη υπάρχοντα σχολεία να μην είναι ετοιμόρροπα, βρώμικα και χωρίς τον απαραίτηο εξοπλισμό, προσφέρω μαθήματα που είναι χρήσιμα για τα παιδιά (εικαστικά, θέατρο, μουσική κλπ), δίνω βιβλία.
Αντ’ αυτού, το μόνο που φαίνεται να απασχολεί τους ιθύνοντες είναι το πώς θα ελαχιστοποιήσουν όσο περισσότερο μπορούν τα κονδύλια για την παιδεία και το πώς θα αφήσουν όσο το δυνατόν περισσότερους μαθητές εκτός σχολών.
Σε αυτό το σημείο να αναφερθεί ότι δεν θεωρώ την τριτοβάθμια εκπαίδευση τον μόνο τρόπο για να προκόψει ένας άνθρωπος στη ζωή του. Ευτυχία θα ήτανε να μπορεί ο κάθε άνθρωπος να βρίσκει αυτό το οποίο αγαπάει να κάνει και να το κατάφερνε περνώντας ή όχι στο πανεπιστήμιο. Ο τρόπος όμως που η πολιτεία οργανώνει/διαχειρίζεται την δημόσια παιδεία και ταυτόχρονα δεν φροντίζει με κανέναν τρόπο για όλα αυτά τα παιδιά που δεν θέλησαν ή δεν μπόρεσαν να μπούνε σε σχολές, σπρώχνοντας τα δεύτερα απευθείας στα ιδιωτικά κολλέγια και τις ιδιωτικές σχολές και τα πρώτα να προσπαθούν μόνα τους να τα φέρουν εις πέρας με τις επιλογές τους, καταδεικνύει το γεγονός ότι δεν ενδιαφέρονται για κανένα πεδίο σχετικά με το μέλλον των νέων ανθρώπων.
Παρόλα αυτά, έχει την σημασία του να μιλάμε ακόμη για την παιδεία ως ένα μέσο, ένα εργαλείο στα χέρια και στα μυαλά των ανθρώπων για να μπορούν να εξελίσσονται, να μαθαίνουν, να αναπτύσσουν πολύπλευρες μορφές σκέψης.
Γι’ αυτό και αξίζει να συνεχίσουμε να μιλάμε για την παιδεία, να ανοίγουμε διαλόγους, να προβληματιζόμαστε. Να ρίχνουμε μία ματιά πίσω στα εκπαιδευτικά γεγονότα του παρελθόντος, αλλά και να αντλούμε πληροφορίες από το σήμερα μήπως και μπορέσουμε κάποτε να μιλάμε για την παιδεία με τους σωστούς όρους και προς όφελός μας.
Ανέμη- Ψυχοπαιδαγωγικό Κέντρο
Κατεβάστε εδώ το φυλλάδιο για περισσότερες πληροφορίες!
Μαθητική συντροφιά
Το κέντρο μελέτης ΜΑΘΗΤΙΚΗ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ απευθύνεται σε μαθητές δημοτικού και γυμνασίου και τους προετοιμάζει για τα σχολικά μαθήματά τους.
Σχολή Εκπαιδευτών Σκύλων – Themis Fousias K9
Η Σχολή Εκπαιδευτών Σκύλων «Themis Fousias K9» τοποθετεί τον σκύλο δίπλα στον άνθρωπο -όπως άλλωστε του αξίζει- γαλουχώντας από το 2018 νέους υποψήφιους εκπαιδευτές σκύλων με όλες τις γνώσεις και αξίες που οι ίδιοι οι εκπαιδευτές, Θέμης Φούσιας και Βασίλης Μανώλης, ανέπτυξαν όλα αυτά τα χρόνια εκπαιδεύοντας μαζί πάνω από 2000 σκύλους.
Πλέον, η σχολή έχει παραρτήματα σε 24 πόλεις και εκπαιδεύει τους νέους εκπαιδευτές σκύλων σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα. Στο πρόγραμμα περιλαμβάνονται μαθήματα θεωρητικά και πρακτικά σε ρεαλιστικές συνθήκες, ατομικά με όλες τις τεχνικές και τις κατηγορίες εκπαίδευσης.
Ακόμα, παρέχονται σεμινάρια σε ειδικότητες κτηνιατρικής, πρώτων βοηθειών, ψυχολογίας, φωτογραφίας και βίντεο, digital marketing και management, τα οποία ολοκληρώνουν το επαγγελματικό προφίλ του υποψηφίου εκπαιδευτή σκύλων, εφοδιάζοντάς τον με γνώσεις για την αντιμετώπιση πιθανών προβλημάτων και για την καλύτερη προώθηση της δουλειάς του. Αν επιθυμείτε καθοδήγηση για τη σωστή εκπαίδευση του σκύλου σας, η «Themis Fousias K9» είναι η καλύτερη επιλογή!
www.themisfousiask9.gr
T.: 698 96 79 999 // fb: Themis Fousias K9
// ig: themisfousias.k9 // youtube: Themis Fousias K9
Αθήνα: Σεβαστουπόλεως 43, Αμπελόκηποι
Θεσσαλονίκη: Λεωφ. Κωνσταντίνου Καραμανλή 41