Κτίρια που επέτρεψαν τη γνώση να ανθίσει, άνθρωποι που μετέδωσαν το όραμά τους και άλλαξαν τη διαδικασία της εκπαίδευσης, τον τρόπο διδασκαλίας ή έβαλαν το λιθαράκι τους ώστε να λυθεί το γλωσσικό ζήτημα, καθημερινοί άνθρωποι που ασχολούνται με την εκπαίδευση, τη μόρφωση και την παιδεία.

Είναι όλα αυτά ουσιαστικά για το (καθιερωμένο πλέον) αφιέρωμα της ΗΠΖ στην εκπαίδευση, τη μόρφωση, την παιδεία και τη γνώση; Για εμάς, ναι. Κάθε όνειρο -μικρό ή μεγάλο- θέλει μια φωλιά για να εκκολαφθεί και έναν άνθρωπο να αρχίσει να κινεί τα γρανάζια της φαντασίας και του μυαλού του.

Η γνώση είναι εργαλείο. Αξίζει σε όλους, αρκεί να διψούν για αυτήν. Δεν έχει ηλικία, καθώς όπως έλεγαν και οι αρχαίοι ημών «Γηράσκω αει διδασκόμενος». Ανοίγει τα μυαλά σαν αλεξίπτωτα, φέρνει κοντά ανθρώπους και ιδέες, εξελίσσει ατομικά και συλλογικά.

Σαν ποτάμι που πάει μόνο μπροστά και δεν αφήνει τα νερά να λιμνάσουν. Κι αν πολλές φορές η γνώση πολεμιέται γιατί δε συμφέρει κάποιους να την αποκτήσουν οι πολλοί, βρίσκει πάντα τον τρόπο της να ανθίσει. Σαν ένα μικρό χορταράκι που παλεύει να βγει στο φως ανάμεσα στα στενά πεζοδρόμια της πόλης.

Γράφουν:
Άντα Κουγιά | Ηλέκτρα Τζώρτσου