Αγαπητή γυναίκα του Άι Βασίλη
Απευθύνομαι σε εσένα –μου επιτρέπεις τον ενικό για λόγους οικειότητας– γιατί θα ήθελα πολύ να μάθω αν ο σύζυγός σου ήταν το ίδιο δοτικός και σε σένα όλα αυτά τα χρόνια όπως και στα παιδιά. Αν δηλαδή σου χάρισε ποτέ κάποιο από τα πολλά του δώρα ή αν έβαλε τα ξωτικά να σου κάνουν μια καντάδα μια παγωμένη, χειμωνιάτικη νύχτα;
Επίσης, αν σε βοηθούσε στις δουλειές του σπιτιού, αν σου μαγείρεψε κάτι με τα χεράκια του; Ή αν εσύ ήσουν αυτή που έψηνε πάντα τα κουλουράκια και αυτός έτρωγε και τα μπισκότα που του αφήναν τα παιδιά στο τζάκι.
Αν σε πήρε μαζί του μια διαδρομή με το μαγικό του έλκηθρο. Ή αν τον ερωτεύτηκες τελικά. Και αν συνέβη, αν ακόμα νιώθεις για αυτόν ένα κάποιο σκίρτημα.
Αν ήταν κάποτε νέος πλάι σου ή αν ανέκαθεν ήταν στρουμπουλός, χαμογελαστός και με λευκή γενειάδα;
Κι αν ήταν νέος και γοητευτικός, αν μεγάλωσε έτσι απότομα μέσα σε μία νύχτα, με αυτόν τον σαθρό τρόπο που μεγαλώνουν πολύ οι άνδρες και σου ζητάνε τσάι με βότανα και ένα σκαμπό για να απλώσουν τα πόδια τους.
…Ξέρω, γίνομαι αδιάκριτη, αλλά ως γυναίκα και εγώ, ανέκαθεν σε είχα στο μυαλό μου και έτσι έψαχνα την ευκαιρία να σου μιλήσω!
Αγαπημένη γυναίκα του Άι Βασίλη, πες μου ειλικρινά, σε πείραξε ποτέ που ήσουν «η κυρία του αγίου»; Που τύλιγες τα περισσότερα δώρα, αλλά ποτέ δεν ήσουν η πρωταγωνίστρια στο παγωμένο σανίδι του μακρινού χωριού που διαμένετε; Αν έκανες και εσύ μια λίστα με τις καλές ή άσχημες στιγμές του και αν άξιζε εντέλει την ανταμοιβή της παρουσίας σου;
Εγώ από την πλευρά μου, χρόνια τώρα, είμαι συνοδηγός σε ένα γκρι Toyota με φθαρμένα καθίσματα και ποτέ ως σήμερα δεν βρήκα ούτε ένα δώρο κάτω από το μαξιλάρι μου ούτε είχα ξωτικά στη δούλεψή μου!
Ως γυναίκα προς γυναίκα, λοιπόν, σε συμβουλεύω αν κουράστηκες να μη μείνεις και να συνταξιοδοτηθείς από τον κοινό σας βίο — ίσως έτσι βρεις τη μοναδική σου θέση και επιτέλους γίνεις η πρωταγωνίστρια που αξίζεις να είσαι!
Με εκτίμηση,
Η σύζυγος (κάποιου)…