Τα παιδιά είναι η αθωότητα της ανθρωπότητας και τα παιδικά τραγούδια έχουν την υπέροχη σοφία του απλού: «Ο Μάιος μας έφτασε, εμπρός βήμα ταχύ, να τον προϋπαντήσουμε, παιδιά, στην εξοχή. Λουλούδια ας μαζέψουμε και ρόδα και κρίνα, στεφάνι να πλέξουμε του Μάη μ’ εκείνα».

Όπως τρέχουν τα παιδιά, έτσι τρέχει κι ο χρόνος. Πόσο γρήγορα τέλειωσε πάλι ο χειμώνας! Πότε ήρθε κι έφυγε η Άνοιξη, μέχρι ν’ ανοιγοκλείσουμε τα μάτια; Μάρτιος, Απρίλιος, Μάιος κύλησαν σαν νεράκι μέσα από τα δάχτυλά μας. Οι πιο ανυπόμονοι, οι πιο βιαστικοί, έχουν ήδη το μυαλό τους στις καλοκαιρινές διακοπές, στην ηλιοθεραπεία, στα παγωτά, στις αφρισμένες μπύρες, στο παγωμένο καρπούζι, στις βουτιές με το κεφάλι, στις αιώρες, στις ξαπλώστρες και στις αμμουδιές.

«Απρίλης, Μάης, κοντά ειν’ το θέρος», λέει η παροιμία.
Θα μου πεις, πολύ βιάζεσαι και θα ανταπαντήσεις στην παροιμία με άλλη παροιμία:
«Ζήσε, Μάη μου να φας τριφύλλι και τον Αύγουστο σταφύλι».
Κι όμως, μέχρι να πεις κύμινο, αύριο θα ‘ναι φθινόπωρο και μεθαύριο Χριστούγεννα! Σαν να ‘ναι μέρες περνούν οι βδομάδες, σαν μήνες κυλούν τα χρόνια…
Βέβαια, αν ήταν ο Μάιος νόμισμα, υπάρχει και η πίσω όψη, η σκοτεινή πλευρά της βροχερής του εκδοχής.
«Ο Μάης φτιάχνει τα σπαρτά κι ο Μάης τα χαλάει»,
«Στον καταραμένο τόπο, Μάη μήνα βρέχει»,
«Στο κακορίζικο χωριό το Μάη ρίχνει το νερό».

Βροχή οι παροιμίες του θυμόσοφου λαού:
«Οντά ‘πρεπε δεν έβρεχε κι ο Μάης χαλαζώνει».
Μα έχει ο Μάιος και τα θετικά του. Μεγαλώνει για τα καλά η μέρα. Ο ήλιος βγαίνει γρήγορα κι αργεί να βασιλέψει.
«Μάης πενταδείληνος και πάντα δείλι θέλει», λέει ο ποιητής.
«Το Μάη βάζε εργάτες κι ας είναι κι ακαμάτες», λένε στο χωριό.
«Μάης άβρεχος, μούστος άμετρος», μου είπε κάποτε ο ασπρομάλλης φίλος μου ο Θανάσης ο οινοποιός από τη Νεμέα.
Μα είναι και ερωτικός πολύ αυτός ο μήνας!
Αφιερωμένο, λοιπόν, εξαιρετικά:
α) στους φιλήδονους λιμπερτίνους ερωτύλους της Άνοιξης,
β)στο συμπαθές πεντάποδο· το βασταγερό γαϊδουράκι
γ)στα ακράτητα κριάρια,
δ)στα κοκοράκια της αυγής
και ε)στα γατόνια της νύχτας:
«Να ‘μουν τον Μάη γάιδαρος,
τον Αύγουστο κριάρι,
όλο τον χρόνο πετεινός
και γάτος τον Γενάρη!»
Δοθείσης της ευκαιρίας ας προσθέσω και ένα δικό μου δύστυχο δίστιχο: Φουσκοδεντριές οι κοπελιές κι ο νέοι σηκωμάρες το Μάη γυμναστήριο, Ιούλιο κορμάρες.
Για να μην μείνουν όμως παραπονεμένοι και οι ρομαντικοί φιλανθείς: «Μάης με τα τριαντάφυλλα κι ο Ιούνης με τα μήλα».
«Πώς λάμπει ο ήλιος του Μαγιού, τ’ Αυγούστου το φεγγάρι».
«Ο Μάης ρίχνει τη δροσιά κι ο Απρίλης τα λουλούδια».
«Ο Μάης πενταδείλινος και πάλι δείλι θέλει».
Απίκου κι οι εσαεί μερακλήδες: «Έχουν γλέντι τα καρντάσια απ’ το Μάη ως τα κεράσια!»

Μυστήριος τύπος τελικά αυτός ο μήνας:
Δίνει πόνο, κάνει λάθη,
κρύβει μυστικά και πάθη:

Ο ΜΑΗΣ ΕΧΕΙ ΜΥΣΤΙΚΑ

Ο Μάης έχει μυστικά και ένα κλειδί κρυμμένο
που ανοίγει μάτια σκοτεινά και χείλι πικραμένο.
Έχει και άνεμο τρελό που κουβαλάει τη γύρη
και πυροβάτες της καρδιάς σαν βγει στο πανηγύρι.

Ο Μάης είναι μουσική από παλιό τραγούδι
από κλαδί ροδακινιάς και από λεύκας χνούδι.
Δεν έχει λάμδα ούτε ρο στη γλώσσα να βουλιάζει, είναι από άλφα καθαρό και όταν γελάς σου μοιάζει.

Ο Μάης είναι μια φωτιά μια φλόγα μαγεμένη
έχει τη μέρα αγκαλιά τη νύχτα ερωμένη.
Έχει και ήλιο κυνηγό που ξέρει από σημάδι
να βρίσκει αυτόν που έριξε τα μάγια στο πηγάδι.

Στίχοι: Ηλίας Κατσούλης
Μουσική-ερμηνεία: Παντελής Θαλασσινός
Το καλαντάρι (2006)

Εν αναμονή, λοιπόν, του θέρους, ας κλείσουμε πανηγυρικά:
«Το Μάη εγεννήθηκα και μάγια δε φοβούμαι!»
Κι αν δεν είμαι μάγος, είμαι μαγικός ή έστω μαγεμένος…

Το jukebox του Αμπαζή

ΜΕΣ’ ΤΟΥ ΜΑΓΙΟΥ ΤΙΣ ΜΥΡΩΔΙΕΣ

Μες στου Μαγιού τις μυρωδιές,
στα κόκκινα κεράσια
για δέστε πώς χορεύουνε
της Κρήτης τα κοράσια.

ΜΕΡΑ ΜΑΓΙΟΥ

Μέρα Μαγιού μου μίσεψες
Μέρα Μαγιού σε χάνω
Άνοιξη γιε που αγάπαγες
Κι ανέβαινες απάνω

ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΟΥ ΜΑΗ

Σε λένε το κορίτσι του Μάη, μα
στην καρδιά σου η αγάπη δεν χωράει

ΣΤΙΣ 16 ΤΟΥ ΜΑΗ

Στις 16 Μάη μήνα μ’ ένα αμάξι η Μαρίνα
πέρασε από μπροστά μου ειρωνικά
ξέχασε τα βάσανά μου πλήγωσε
και την καρδιά μου
κι έσβησαν τα όνειρά μου πια τα γλυκά

Ο ΜΑΗΣ ΕΧΕΙ ΜΥΣΤΙΚΑ

Ο Μάης είναι μουσική από παλιό
τραγούδι από κλαδί ροδακινιάς και από λεύκας χνούδι
δεν έχει Λάμδα ούτε Ρο στη γλώσσα
να βουλιάζει είναι από Άλφα καθαρό κι όταν γελάς σου μοιάζει.