Ο νηστικός (από συναισθήματα θετικά) δείπνος-ύπνος-θάνατος μιας τυπικής μικρομεσοαστικής νεοελληνικής οικογένειας στον πάλαι ποτέ αρτοποιητικό (νυν θεατρικότατο) «Φούρνο» με τις άπειρες συνυποδηλώσεις.
Γράφει ο ποιητής, θεατρολόγος, μεταφρασιολόγος και κριτικός Κωνσταντίνος Μπούρας
Φαίνεται πως δεν έχουν αλλάξει και πολλά στην νεοελληνική κοινωνία από την απελπιστική «Πρέβεζα» τού αυτόχειρος δημοσίου υπαλλήλου Κώστα Καρυωτάκη.
Παρά την ραγδαία εξέλιξη τής τεχνολογίας, το αίτημα τού δημιουργικού ελεύθερου χρόνου και της πνευματικής ανανεωτικής ανάσας τού ταλαίπωρου νεοέλληνος παραμένει αναπάντητο κι ανεκπλήρωτο.
Χάσαμε και την προβιομηχανική αγροτοκτηνοτροφική-αλιευτική μας αθωότητα, χάσαμε και την νοσταλγική εμμονή μας σε μακραίωνα έθιμα και ήθη, παρατήσαμε ως γραφικές και «έθνικ» τις γονιμολατρικές τελετές καρναβαλικού-διονυσιακού τύπου και χωρίς να προσεγγίσουμε συλλογικά την απολλώνια ενατένιση τού κόσμου και τού Ανθρώπου βουλιάξαμε σε μια καινούργιου τύπου μεσαιωνική σκλαβιά. Φεουδάρχες μεν σήμερα δεν υπάρχουν (με ερωτηματικό), προϊόντα και σύμβολα δουλείας σαφώς προσελκύουν και την προσοχή και το ενδιαφέρον μας.
Ο τίτλος αυτής τής μαύρης κωμωδίας με στοιχεία από το γκροτέσκο, τον σουρεαλισμό, τον φουτουρισμό και διάφορους άλλους δυσοίωνους -ισμούς δίνει και τον τόνο και το θεματικό στίγμα τού όλου παραστατικού εγχειρήματος που κινείται σε πλαίσιο οιονεί τηλεοπτικό (με την καλή την έννοια).
Παρατηρούμε το νεαρό (προς το σιτεμένο) ζευγάρι να σπαράσσεται με τελετουργικώς εμμονικό τρόπο ενώπιον παππού, γιαγιάς και κόρης.
Η τεχνητή χαρμόσυνη διάθεση είναι τόσο τυποποιημένη, που όχι μόνον χάνει το όνομά της αλλά μεταλλάσσεται σταδιακώς κι ανεπαισθήτως στο ακριβώς αντίθετό της.
Περιθώρια για χαρμολύπη δεν υπάρχουν, γιατί μέσα στην καταναλωτική εξαλλοσύνη η δυνατότητα σιωπής εκμηδενίζεται, ενώ ελαχιστοποιούνται και οι απολύτως απαραίτητες παύσεις για την οξυγόνωση τού εγκεφάλου.
Η υστερία και η πτωχευτική ανασφάλεια τού ατόμου που έχει αποκοπεί τελεσίδικα από κάθε χειρωνακτική δημιουργική καλλιέργεια οξύνεται διαρκώς κι επιδεινούται…
Η τελική θετική ανατροπή και το αγαπησιάρικο μήνυμα δεν ακυρώνουν το προγενέστερο inferno.
Όμως το κοινό αγάλλεται κι επιβάλλεται των συναισθημάτων του, σε αντίστιξη εκείνων που ξεχειλίζουν από τη σκηνή.
Αυτή η ομοιοπαθητική δραματοθεραπευτική λειτουργία κερδίζει ολοένα έδαφος στα νεοελληνικά θεατρικά μας πράγματα.
Θαυμάζω τη νέα γενιά θεατρανθρώπων που επιμένει να αισιοδοξεί βγαίνοντας μέσα από μια πανδημία ακριβώς μετά από μια οικονομική κρίση, δείγμα γενικότερης πολιτισμικής μετάβασης προς μία πνευματικότητα στον αντίποδα τού φριχτού βιομηχανικού υλισμού, που προκάλεσε δύο τουλάχιστον παγκοσμίους πολέμους μέχρι σήμερα…
Η «Κοινωνία τής Αφθονίας» (κατά τον Χέρμερτ Μαρκούζε και την «Σχολή τής Φρανκφούρτης») φαίνεται πως πνέει τα λοίσθια και μετασχηματίζεται σε κάτι απείρως ουμανιστικό, διαφωτιστικό και φωτεινό, συμβατό με τη ζωή όλων των ειδών στον πλανήτη Γαία. Η καινούργια Αναγέννηση μάς περιμένει κι εργαζόμεθα όλοι/όλες/όλα μαζί για αυτό το σκοπό (όπως προφητεύει ο Τσέχωφ κλείνοντας τον «Θείο Βάνια»).
Μην χάσετε αυτό το ξεχωριστό θέαμα-ακρόαμα!!!
Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας
https://konstantinosbouras.gr
Ναπάλμ Χάσταγκ Φάμιλι
Μια οικογενειακή ιλαροτραγωδία
σε κείμενο και σκηνοθεσία Πάνου Κούγια
Από 20 Φεβρουαρίου
Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο θέατρο Φούρνος
Για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων
Ο Πάνος Κούγιας, αριστούχος απόφοιτος του πρώτου τμήματος σκηνοθεσίας του Εθνικού θεάτρου, μετά την αποφοίτησή του, υπογραφεί την παράσταση «Ναπάλμ Χάσταγκ Φάμιλι: Μια οικογενειακή ιλαροτραγωδία» σε κείμενο και σκηνοθεσία δική του. Η παράσταση κάνει πρεμιέρα 20 Φεβρουαρίου στο θέατρο Φούρνος κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.00, για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων.
Περίληψη παράστασης:
Τι συμβαίνει στην «αγία Ελληνική οικογένεια» την ημέρα της επετείου γάμου των γονιών, όταν κάποιοι γιορτάζουν, ενώ κάποιοι άλλοι εύχονται να μην είχε υπάρξει ποτέ; Ποιο λήμμα της εγκυκλοπαίδειας γράφει για την υγεία της γιαγιάς; Γιατί ένας πλανόδιος παλιατζής επιμένει να διαλαλεί την πραμάτεια του έξω από την πόρτα ενός παραδοσιακού μεσοαστικού σπιτιού;
Η παράσταση «Ναπάλμ χάσταγκ Φάμιλι: μια οικογενειακή ιλαροτραγωδία» είναι ο απολογισμός μιας μοναδικής ημέρας, εκείνης της επετείου γάμου των γονιών. Με άξονα τρία γεύματα γύρω από ένα τραπέζι, αναπαρίσταται η πραγματικότητα της ελληνικής οικογενειακής συνθήκης. Η ρουτίνα της, οι βίαιοι μηχανισμοί, τα μυστικά και οι κόκκινες λέξεις που την διατρέχουν, αποτίοντας έτσι ένα φόρο τιμής, σε όλα εκείνα που από φόβο δεν ειπώθηκαν και ανασυνθέτοντας το ερώτημα: μήπως κάναμε κάπου λάθος;
Συντελεστές:
Κείμενο- σκηνοθεσία- : Πάνος Κούγιας
Ηθοποιοί: Νίκος Ιατρού, Κατερίνα Κρίστο, Αντώνης Σανιάνος, Δάφνη Σκρουμπέλου, Ματίνα Στάμου
Σκηνικός χώρος – Κοστούμια: H theia Soula
Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης
Μουσική: Teo Kougias
Εικαστικό υλικό: Γιάννης Καρούμπαλος
Φωτογραφίες: Γιώργος Κασσαπίδης
Εκτέλεση παραγωγής: Constantly Productions
Επικοινωνία: Le Canard qui Parle
Διάρκεια: 55 λεπτά
Ευχαριστούμε τους: Οντίν Λιναρδάτου, Βασίλης Σουβατζόγλου, Γιώργος Σουβατζόγλου, Φοίβος Σκρουμπέλος
Ταυτότητα παράστασης:
Ημερομηνία:
Από 20/02/2023 κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00μμ για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων.
Τοποθεσία:
Θέατρο Φούρνος, Μαυρομιχάλη 168, Εξάρχεια
Πληροφορίες/ κρατήσεις:
Τηλ.: 21 0646 0748
Τιμές εισιτηρίων:
Γενική είσοδος: 14.00€ | Φοιτητικό – Θεατών άνω των 65 – Ανέργων -Ατόμων με ειδικές ανάγκες: 10.00€ | Ατέλειες: 8.00€
Προπώληση: viva.gr
