Με την Μιρέλλα Παπαοικονόμου, είχαμε έναν κοινό αγαπημένο φίλο, τον Πέτρο Κωλέτη. Στο ‘’τελευταίο ταξίδι’’ του Πέτρου πριν χρόνια, στο νεκροταφείο της Καισαριανής, είδα την Μιρέλλα μ’ ένα λευκό τριαντάφυλλο στο χέρι, λυπημένη κι απομονωμένη, κι εμένα όλο αυτό το σκηνικό μου θύμιζε σκηνές από το τελευταίο επεισόδιο του ‘’Απών’’ και μου έκανε ότι το είχα ξαναζήσει. Την αγκάλιασα και ,χωρίς να πούμε πολλά, μείναμε έτσι σιωπηλοί. Πριν λίγους μήνες της τηλεφώνησα και της είπα πως θέλω πολύ κάποια στιγμή να κάνουμε μία συνέντευξη. Αμέσως δέχτηκε, παρόλο που δεν το κάνει συχνά -οι συνεντεύξεις της είναι μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού.

Η σεναριογράφος Μιρέλλα Παπαοικονόμου έχει υπογράψει μερικές από τις σημαντικότερες τηλεοπτικές σειρές που άφησαν εποχή. Πρώτο σενάριο, ‘’Μικροί Μεγάλοι’’ Ετ1, 1984. Ακολούθησαν οι βραβευμένες ‘’Γυναίκες’’ το 1992 στο Mega,-η σειρά διαγωνίστηκε με επιτυχία σε ευρωπαϊκό διαγωνισμό σεναρίου, η ‘’Αναστασία’’ το 1993 στο Mega, το ‘’Παράθυρο στον ήλιο’’ το καλοκαίρι του 1994 στην Ετ1, και το φθινόπωρο της ίδιας χρονιάς το ‘’Μη φοβάσαι τη φωτιά’’ στο Mega.

Κι ύστερα ήρθαν o ‘’Απών’’ το 1995 στο Mega, το ‘’Λόγω τιμής’’ το 1996 στο Mega, ‘’Η ζωή που δεν έζησα’’ το 1998 στο Mega, Το ‘’Ουδέν πρόβλημα’’το 1999 στο Star, η ‘’Λένη’’ το 2003 στο Mega, το ‘’Όνειρο ήταν’’ την ίδια χρονιά στη ΝΕΤ, το ‘’Έτσι ξαφνικά’’ το 2004 στο Mega, το ‘’Μοβ Ροζ’’ το 2005 στον Ant1 και η ‘’Ιωάννα της καρδιάς’’ το 2006. Το 2010 επιστρέφει και πάλι στο Mega διασκευάζοντας το βιβλίο της Βικτόρια Χίσλοπ ‘’Το νησί’’, που θεωρείται μέχρι σήμερα ίσως η πιο ακριβή ελληνική παραγωγή.

Όλες οι σειρές είχαν τεράστια ποσοστά τηλεθέασης που ξεπερνούσαν το 50%, με το μέγιστο νούμερο στο τελευταίο επεισόδιο της ‘’Αναστασίας’’, που έπιασε το 70%, σε βαθμό που η επιτυχία της σειράς απασχόλησε ακόμη και αμιγώς πολιτικές-ενημερωτικές εκπομπές της εποχής.

Αξιοσημείωτο είναι επίσης, ότι όλες οι σειρές προβάλλονταν και σε χώρες του εξωτερικού, ενώ κυκλοφόρησαν και σε βιβλία από τις εκδόσεις Κέδρος. Φέτος, με την καινούργια τηλεοπτική σεζόν, η Μιρέλλα Παπαοικονόμου επιστρέφει δριμύτερη, με τη συνέχεια του θρυλικού ‘’Λόγω τιμής’’ 20 χρόνια μετά, στο κανάλι του Σκαι. Στα ίδια μέρη θα ξαναβρεθούμε, λοιπόν…

Έχετε μία μεγάλη πορεία στην τηλεόραση, μετά από δεκαπέντε επιτυχημένα σίριαλ. Αισθάνεστε ότι θέλετε να κρατήσετε ή να πετάξετε κάτι απ’ αυτή τη δουλειά; Τι επιλέγετε, τι σας αντιπροσωπεύει περισσότερo;

Δεν θέλω τίποτα να πετάξω από αυτή την περίοδο. Όλα αυτά τα χρόνια που δουλεύω για την τηλεόραση, ενηλικιώθηκα, δούλεψα σκληρά, διδάχτηκα, έμαθα να συνυπάρχω με ανθρώπους γνωστούς κι αγνώστους μήνες ατελείωτους… Έμαθα να κάνω υπομονή, να ακούω την γνώμη των άλλων, έκανα φίλους -φίλους της καρδιάς-, καταξιώθηκα, εισέπραξα την αγάπη του κόσμου κι έβγαλα και χρήματα. Πώς να έχω παράπονο; Μόνο θετικά έχω να λέω.

Το Mega αποτέλεσε τη στέγη για τις περισσότερες δουλειές σας- πώς αισθάνεστε τώρα που έπεσε μαύρο στο μεγάλο κανάλι μετά από 30 χρόνια;

Η αλήθεια είναι πως όλα αυτά τα χρόνια το Μega ήταν το δεύτερό μου σπίτι και οι άνθρωποι που δούλευαν εκεί, συνοδοιπόροι στα ταξίδια του μυαλού μου. Με πίστεψαν και μου έδωσαν την ευκαιρία να εκφραστώ. Λυπήθηκα πολύ όταν έκλεισε, για να μη σου πω, πως κάποια στιγμή, θύμωσα και μ’ αυτούς που το άφησαν να κλείσει.

Να παλεύουν με τις αδυναμίες τους. Να συγχωρούν, να χτίζουν και να γκρεμίζουν. Να μιλάνε εν ολίγοις τη γλώσσα της αλήθειας και να αγαπούν. Προπάντων να αγαπούν.

Μου λείπει πολύ. (σκεπτική…)

Ούτως η άλλως, σήμερα, η ελληνική πραγματικότητα και η καθημερινότητα διαφέρουν πολύ, από την εποχή των μεγάλων επιτυχιών . Τι θα γράφατε, λοιπόν, εν έτη 2019 για να αποτυπώσετε την καθημερινότητα του Έλληνα;

Αυτά που γράφω πάντα. Αλήθειες. Ανθρώπους κανονικούς με προβλήματα καθημερινά, με αδυναμίες, με ενοχές, με ανάγκη να ευτυχήσουν ή έστω, να χαρούν κάθε στιγμή της ζωής τους, με αγάπη για το συνάνθρωπό τους αλλά πρωτίστως, με ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.

Μέσα σε αυτό τον καταιγισμό των εξελίξεων που ζούμε κάθε μέρα, τι έχει αλλάξει και τι σας λείπει;

Η χαρά, ο αυθορμητισμός, τα αληθινά αισθήματα, η face to face επαφή μας με τον άνθρωπο πλάι μας κι όχι μέσω διαδικτύου, αλλά και η ουσιαστική επαφή με τον βαθύτερο εαυτό μας και με την φύση.

Αν ήσασταν εσείς ηρωίδα σ’ ένα σενάριό σας, ποιο θα ήταν το ‘’θέλω’’ και ποιος ο στόχος της ηρωίδας αυτής;

Να είμαι υγιής, εγώ, η οικογένειά μου και οι φίλοι μου, να έχω την δυνατότητα να ταξιδεύω σε αγαπημένους προορισμούς, να συνεχίσω να γράφω ιστορίες και να τις μοιράζομαι με τον κόσμο, και τέλος, να ρουφήξω τη ζωή ως το μεδούλι της, για όσα χρόνια μου απομένουν.

Γιατί δεν καταπιαστήκατε, αλήθεια, με την γραφή κάποιου κινηματογραφικού ή θεατρικού σεναρίου;

Τον κινηματογράφο, όπως και το θέατρο, τον λατρεύω. Για ταινία ίσως να μην νιώθω έτοιμη, θα μου πεις πότε θα είσαι; Δεν είσαι και μικρή.  Ίσως και ποτέ. Όσο για το θέατρο, έχω ήδη κάνει δύο διασκευές και άλλες δύο έπονται. Δικό μου έργο… Ακόμα στο χρονοντούλαπο.

Από τους ήρωες των σειρών σας, ονοματίστε μου έναν άνδρα και μία γυναίκα, που κατά τη διάρκεια της συγγραφής, σας έμαθαν κάτι, σας εξέλιξαν και σας πήγαν παραπέρα.

Γενικά αφήνω τους ήρωες να με πηγαίνουν, να με εκπλήσσουν θετικά ή αρνητικά. Ο στόχος μου είναι να υπάρχει πάντα ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Δε μ’ αρέσει να τους σφηνώνω σε αδιέξοδα, αλλά, κι όταν κάποια στιγμή βρεθούν, έχω ανάγκη να βρίσκουν «φως στο τούνελ» που λέει και η Νικολούλη. Αν πρέπει να πω ποιους από τους ήρωες μου θαυμάζω περισσότερο θα πω την Κουλίεβα, στο ρόλο της στο «Η ζωή που δεν έζησα», την Βικτώρια Χαραλαμπίδου στο «Έτσι ξαφνικά», την Γιούλικα Σκαφιδά στην «Ιωάννα της καρδιάς», αλλά πάνω απ’ όλες, τη Μαρίνα Ψάλτη στο «Μωβ Ροζ».Τώρα, από άντρες, αν και όχι δικό μου δημιούργημα εν μέρει, θαύμασα τον Στέλιο Μάινα στο «Νησί».

Ποτέ δεν είπα ‘’σήμερα δεν έχω έμπνευση’’ και να κλείσω τον υπολογιστή. Κάθομαι εκεί να κοιτάζω την άδεια οθόνη μέχρι να έρθει…

Υπάρχει κάτι με το οποίο έχετε δεθεί περισσότερο συναισθηματικά;

Είναι όλα τους παιδιά μου! (γέλια)

Η Ελένη που υποδύθηκε εξαίσια η Θέμις Μπαζάκα στη σειρά ‘’Απών’’, είναι η αγαπημένη μου ηρωίδα σας. Σε κάποια σκηνή λέει ‘’Ξέρεις, ο πόνος ενώνει τους ανθρώπους.’’ Σχεδόν πάντα οι ήρωες σας , ξεπερνούν τους εαυτούς τους και παλεύουν με τις αδυναμίες τους.

Αυτό που σου έλεγα και πριν, πιστεύω πως δεν υπάρχει άνθρωπος χωρίς προβλήματα, αλλά, από χαρακτήρα και στάση ζωής, θέλω οι ήρωες μου να βρίσκουν την άκρη… Όπως το επιθυμώ και το προσπαθώ κι εγώ για τον εαυτό μου. Είναι ας πούμε ένα μήνυμα ζωής που θέλω να περάσω.

Έχετε πει πως όταν θέλετε να συγκεντρωθείτε για να γράψετε, απομονώνεστε στο δεύτερο σπίτι σας στα Κύθηρα. Μόνο εκεί μπορείτε να εμπνευστείτε και να δημιουργήσετε;

Δεν πιστεύω στην έμπνευση έτσι όπως μου την παρουσιάζεις. Η πολλή δουλειά και η αγάπη για το αντικείμενό σου φέρνει το αποτέλεσμα. Ποτέ δεν είπα ‘’σήμερα δεν έχω έμπνευση’’ και να κλείσω τον υπολογιστή. Κάθομαι εκεί να κοιτάζω την άδεια οθόνη μέχρι να έρθει…
Τώρα όσο για τα Κύθηρα, ναι, είναι ο αγαπημένος μου προορισμός. Εκεί βρίσκομαι συχνά μόνη, και άρα έχω την πολυτέλεια να μπορώ ν’ απομονωθώ, γιατί ομολογώ πως είμαι επιρρεπής σε παρέες και ατασθαλίες .

Η σύλληψη του σεναρίου για τη σειρά ‘’Απών’’, στα Κύθηρα έγινε ή στα Χανιά όπου γυρίστηκε;

Έγινε στην Αθήνα, με αφορμή τον απρόσμενο θάνατο ενός συγγενικού μου προσώπου, σε νεαρή σχετικά ηλικία. Με αφορμή αυτόν το θάνατο, που αποσυντόνισε εντελώς την γυναίκα του και ξαδέλφη μου, είπα ‘’Φαντάσου να μην είχε πεθάνει αλλά να έχει εξαφανιστεί χωρίς να δώσει εξηγήσει’’. Έτσι μπήκα στη διαδικασία της συγγραφής.

Μπήκατε ποτέ στον πειρασμό να παίξετε το ρόλο του σκηνοθέτη σε μία δουλειά σας;

Όχι , ποτέ. Πάντα όμως στέκομαι στο πλευρό τους, σ’ όλη την διάρκεια των γυρισμάτων, για ό, τι με χρειαστούν.

Γιατί δεν έχετε καταπιαστεί σχεδόν ποτέ με την κωμωδία;

Σαν άτομο πιστεύω πως έχω πολύ χιούμορ, κι αν προσέξεις, όλες οι σειρές μου έχουν και κωμικά στοιχεία. Δεν ξέρω γιατί. Μάλλον, δεν πιστεύω πως μπορώ να γράψω μία αμιγώς κωμική σειρά.

Αν γράφατε τώρα το καλύτερο σενάριο της ζωής σας, και μπορούσε να υλοποιηθεί αξιοπρεπώς σε επίπεδο παραγωγής, θα θέλατε να πραγματοποιηθεί ακόμη κι αν τα οικονομικά κριτήρια για εσάς ήταν πολύ πιο χαμηλά σε σχέση με τα παλαιότερα;

Μα, ήδη συμβαίνει αυτό. Η αμοιβή μου είναι ακριβώς το ένα τρίτο από αυτή που ήταν. Δε ρισκάρω την καριέρα μου για να γεμίσω την τσέπη μου. Η καλύτερη ανταμοιβή μου είναι η αποδοχή του κόσμου.

Ετοιμάζετε το θρυλικό ‘’Λόγω Τιμής’’, 20 χρόνια μετά, με τους ίδιους ηθοποιούς. Πολύ συγκινητικό και το περιμένουμε όλοι με πολλή χαρά. Τι να περιμένουμε από τους ήρωες σας;

Να παλεύουν με τις αδυναμίες τους. Να συγχωρούν, να χτίζουν και να γκρεμίζουν. Να μιλάνε εν ολίγοις τη γλώσσα της αλήθειας και να αγαπούν, προπάντων να αγαπούν.

Για κλείσιμο, θα ήθελα να μου απαντήσετε αυθόρμητα στα ονόματα, στα μέρη και στους τίτλους που θα σας λέω.

1.Δημήτρης Παπαδημητρίου
Φίλος, υπέροχος μουσικός, ευφυής, με αστείρευτο χιούμορ.

2. Ελευθερία Αρβανιτάκη
«Η ακτή» του Σπανουδάκη , το «Μένω εκτός» της Νικολακοπούλου και τα «Τραγούδια για τους μήνες» του Δημήτρη.

3. Λίνα Νικολακοπούλου
Ταλαντούχα στιχουργός για να μην πω …που το λέω: Ποιήτρια!

4.Σταμάτης Σπανουδάκης
Οι μελωδίες του με ταξιδεύουν. Είμαστε φίλοι από πολύ πολύ παλιά.

5. Θανάσης Παπαγεωργίου
Φίλος, δάσκαλος, εξαιρετικός ηθοποιός και σκηνοθέτης, πλάι του έμαθα πολλά. Τον εκτιμώ βαθιά.

6. Αναστασία
Αγαπημένη σειρά. Εξαιρετικοί, η Μυρτώ, ο Μηνάς και ο Άλκης.

7. Γιώργος Κορδέλλας
Πολύ καλός σκηνοθέτης!

8. Μηνάς Χατζησάββας
Τεράστια απώλεια. Στην ψυχή μου, στο θέατρο, στον κινηματογράφο, στην τηλεόραση. Ένας σπουδαίος ηθοποιός και αξιολάτρευτος άνθρωπος!

9. Απών
Λατρεμένη μου Κρήτη!

10. Το νησί
Αξέχαστη εμπειρία!

11.Γυναίκες
Αυτοβιογραφία.

12. Λάμπης Ζαρουτιάδης
«Οικογένεια μου» πια, μετά από τόσα χρόνια φιλίας και συνεργασίας.

13. Κύθηρα
Πατρίδα.

14. Μη φοβάσαι τη φωτιά
Άννα Μιχαήλου. Της καρδιάς μου.

15.Αθήνα
Με πονάει.

16. Πέτρος Κωλέτης
Πολύ, μα πάρα πολύ αγαπημένος! Μου λείπει.

17. Μιρέλλα Παπαοικονόμου
Την αγαπώ κι ας με παιδεύει.