Το φετινό καλοκαίρι η παράνοια χτύπησε πάλι κόκκινο. Κι ας ήμασταν διακοπές, τα social media και τα google news, δεν μας άφησαν να ησυχάσουμε. Αντιθέτως, έπρεπε να παρακολουθούμε την κάθε βλακεία και τον κάθε διαδικτυακό τσακωμό, όσο αποπροσανατολιζόμασταν από τα σοβαρά προβλήματα (φωτιές), από τη χαρά των διάφορων μεταλλίων, από τις αρρώστιες των αθλητών που κολύμπησαν στο Σηκουάνα (τι μπούλινγκ ήταν κι αυτό; Σώνει και ντε να κολυμπήσουν για να φανεί στους τουρίστες το ποτάμι;) ή ο χώρος που πρέπει να κάνουμε για τους τουρίστες σύμφωνα με την πορτοσαλτική λογική.
Αντιθέτως τα παρακάτω θέματα ήταν αυτά που έδειξαν τα ταράζουν τη ραστώνη των διαδικτυακών προφίλ τον Αύγουστο.
Λίστα δώρων για το γάμο Στέφανου και Τάιλερ
Τώρα που ο γάμος των ομόφυλων ζευγαριών είναι νόμιμος, δεν βρέθηκε άλλη αφορμή κραξίματος. Για να μην τσακώνεστε λοιπόν και επειδή βαρέθηκα να τα κομματικοποιούμε όλα, η αναγραφή λογαριασμού τραπέζης ή η λίστα δώρων είναι πλέον και κιτς και πασέ. Όσα λεφτά και να ‘χεις (ιδίως αν έχεις πολλά), το να ζητάς δώρο έτσι απροκάλυπτα είναι τόσο 90ς, όσο εκείνο το έθιμο με το κρεβάτι πάνω στο οποίο πέταγαν μωρά και δραχμές. Αν θέλεις να κάνεις γάμο, τον κάνεις, ξοδεύεσαι και παίρνεις το ρίσκο αυτά τα χρήματα να μην έρθουν πίσω. Μήπως αυτό δεν είναι το point; Να μοιραστείς τη χαρά σου κι όχι να αρμέξεις τους φίλους σου. Αν πάλι ονειρεύεσαι ένα ταξίδι, που δεν έχεις να το πληρώσεις, βάζεις λογαριασμό σε ένα πρακτορείο. Εκεί δεν ξέρεις ούτε τι δώρο έκανε ο καθένας, ούτε καν αν έκανε στην τελική. Επομένως, όλο αυτό το σκηνικό το βρίσκω κιτς, ιδίως από ένα ζευγάρι που έχει χρήματα και από έναν πολιτικό που φιλοδοξεί να γίνει κάποτε πρωθυπουργός. Ως εκεί. Το να ψάχνει όμως ο καθένας σκάνδαλα, ενώ η Ελλάδα κάηκε, μήπως παραπάει; (Αφήστε που νομίζω ότι διέρρευσε από κάποιον εκ των 150 καλεσμένων).
Πανσέληνος του Αυγούστου
Δεν έχω πολλά να πω. Κουράστηκα γιατί κάθε Αύγουστο, η Πανσέληνος είναι εκεί, δεν έγινε και τίποτα. Αφήστε τα πληκτρολόγια και δείτε την κάπου. Τώρα η Αλεξίου, οι κακές βραδινές φωτό και τα ρομαντικά τσιτάτα, ας λείπουν. Και πείτε με μισάνθρωπο.
Ο θάνατος του Αλαίν Ντελόν
Ήταν ορόσημο για τον κινηματογράφο και το ανθρώπινο κάλλος, πράγματι. Φαγωθήκαν όμως οι ντελονικοί και οι αντιντελονικοί για το αν πρέπει να του κάνουμε μνημόσυνο ή αν πρέπει να τον πετάξουμε άταφο σαν τον Πολυνείκη. Τι κόπτεστε, ειλικρινά; Ήταν ένας πανέμορφος, καλός ηθοποιός, με μεγάλη καριέρα. Ήταν και μ***ς (λόγω ηλικίας, γενιάς ή ό,τι άλλο). Τι κόπτεστε;! Δεν καταγόταν καν από την Ελλάδα για να κάνετε έτσι – όχι ότι εκεί θα το δικαιολογούσα, αλλά οκ.
Διαζύγιο Μπεν Άφλεκ-J Lo
Το μόνο που με ενδιαφέρει σε αυτό το story είναι ότι ο Μπεν θα είναι πάλι ελεύθερος και ήρθε η ώρα να με γνωρίσει, να καταλάβει επιτέλους ποιο είναι το γραμμένο του. Βέβαια, εδώ που τα λέμε –γιατί πέρα από τον έρωτά μου, είμαι αντικειμενική– απορώ και που τον παντρεύτηκε. Είναι λίγο αλκοολικός και λίγο μουντρούχος. Την είχε κερατώσει το μακρινό 2003 και γι’ αυτό δεν έγινε ο γάμος. Ε, παιδί για σπίτι δεν τον λες.
Τούτοι οι μπάτσοι που ‘ρθαν τώρα
Ο Νίκος Παππάς αποκάλεσε στο messenger κάποιον «μπάτσο» ή «κωλόμπατσο» ή δεν ξέρω τι. Σαφέστατα, κι ας ήταν προκλητικός ο συνομιλητής, ένας ευρωβουλευτής (οποιουδήποτε κόμματος) δεν νοείται να μιλάει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης λες και βρισκόμαστε στο γήπεδο (αυτό ισχύει και για την ελληνική Βουλή, όπου το επίπεδο κακτρακυλάει σαν κοτρώνα από λοφάκι). Αλλά ο Πλεύρης το τερμάτισε. Να απαγορευτεί η λέξη μπάτσος; Σίγα ρε αδερφέ. Κι ο Μεταξάς απαγόρευε τα ρεμπέτικα, από αυτόν πήρες παράδειγμα; Τι ρωτάω κι εγώ. Κοιτάξτε λίγο εσείς και η Κυβέρνησή σας τις φωτιές, τα Τέμπη και τόσα άλλα, κι αφήστε τα δικαιώματα των αστυνομικών. Κι αν θέλετε να ασχοληθείτε με αυτά, η Αστυνομία διαμαρτύρεται τόσο για την ασφάλειά της, όσο και για το όλο σύστημα χρόνια τώρα. Πώς σας φαίνεται να κοιτάξετε αυτά τους δικαιώματα και να αφήσετε το αν εμείς θα τους αποκαλούμε μπάτσους; Οπότε, μην πολώνεστε και στο facebook. Όλα αυτά δεν έχουν κανένα νόημα.
*Η πραγματικότητα είναι πολύ σκληρή για να ασχολούμαστε με βλακείες. Ίσως βέβαια ακριβώς για αυτό να ασχολούμαστε με βλακείες.
**Ας ακούσουμε το τραγούδι που έδωσε έμπνευση στον τίτλο