Καλή χρονιά αδέρφια!
Ευτυχές το νέο έτος, με το νέο μου τραγούδι, το τελευταίο που έγραψα το 2020:
Το φεγγάρι απόν
και τι μένει λοιπόν
στριμωγμένος ξανά στη γωνία
το δωμάτιο υγρό
σκοτεινό και στενό
στο φεγγίτη ελπίδα καμμία.
Χρόνια είχα να δω
τόσο μαύρο ουρανό.
Μαζεμένος σκυφτός
ούτε αχτίδα φωτός
δίχως αύριο μου φαίνονται όλα
φίλοι και συγγενείς
δεν προσμένει κανείς
μ’ έχουν όλοι χαμένο από χρόνια.
Χρόνια είχα να δω
τόσο μαύρο ουρανό…
Καλή χρονιά, με υγεία και ελευθερία, παίδες!
Αφού τη βγάλαμε καθαρή το 2020, φέτος θα λεγόμαστε ήρωες του ’21.
…20
20
…21
FROM ZERO TO ONE.
3,2,1… Μέσα σε τρεις μέρες πήρα ένα χρόνο και δύο κιλά.
-Πως τα περάσατε τις γιορτές;
-Πολύ κιλά, εσείς;
-Κι εμείς κιλά.
-Η οικογένεια κιλά;
-Κιλά, δόξα τω θεώ.
-Όλα κιλά.
-Πολύ κιλά.
-Πάντα κιλά!
Η χιλιετία αισίως μπήκε στα εικοσιένα.
Καλά μυαλά της εύχομαι.
Η δεύτερη καραντίνα, η γιορτινή, η χειμωνιάτικη, είναι ομολογουμένως πιο δύσκολη από την πρώτη την εαρινή. Εκείνη είχε και λίγο τη γοητεία του πρωτόγνωρου. Ο καιρός βοηθούσε για βόλτες. Δεν νύχτωνε νωρίς και προιόντος του χρόνου η μέρα μεγάλωνε. Βλέπαμε να έρχεται σιγά σιγά το καλοκαίρι και μαζί το απόλυτο φάρμακο των πάντων, η θάλασσα. Πιστεύαμε όλοι ότι ο ήλιος ο ηλιάτορας θα τα γιάτρευε πάλι όλα.
Ενώ αυτός ο δεύτερος εγκλεισμός μας κούρασε γρήγορα. Μας βρήκε ψυχολογικά και οικονομικά στα όρια μας. Ότι αποθέματα υπήρχαν, κοντεύουν να εξαντληθούν.
Αλλά όχι! Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Τα ζόρια φέρνουν δημιουργία. Θα το παλέψουμε και θα νικήσουμε. Εφτά φορές θα πέσω, οχτώ θα σηκωθώ. Από το μετερίζι του ο καθένας. Κουράγιο και υπομονή. Θα περάσει κι αυτό, όπως πέρασαν όλα. Ο καθείς και τα όπλα του. Κιθάρα, γόμα, χαρτί και μολύβι λοιπόν και έτοιμο το πρώτο τραγούδι της νέας χρονιάς:
Κάθε τέλος κι αρχή
καταχνιά στην ψυχή
μα στο βλέμμα και πάλι μιά λάμψη
και με βήμα αργό
απ’ το τέλμα θα βγω
κι ένα φως στο σκοτάδι θ’ ανάψει.
Το καλό νικάει στο τέλος
είναι μόνο θέμα χρόνου.
Η ελπίδα ανθίζει πάντα
στο σώμα του πόνου.
Όρθιος θα σηκωθώ
το κουράγιο θα βρω
τα δεσμά που με πνίγουν να σπάσω
ο καημός μου αδερφός
θα γυρίσω στο φως
τη ζωή μου και πάλι θα φτιάξω.
Υ.Γ. Ο “μαύρος ουρανός” έχει μελοποιηθεί από τον Λάκη Παπαδόπουλο και το “κάθε τέλος κι αρχή” από τον Παντελή Θαλασσινό. Θα τα ερμηνεύσει ο Σταμάτης Κόκοτας. With a little help from my friends, προσεχώς καλύτερα!
