Καλοφάγωτα αλλά… υπάρχει πρόβλημα. Μερικές φορές ξεκινάς να γράφεις κείμενο και αισθάνεσαι ότι θα φας βρίσιμο από πολλές μεριές. Έτσι το στρογγυλεύεις, το πλάθεις, το γωνιάζεις και περνάει το πάσο!

Πολύ φασαρία γίνεται για τα site, έντυπα, κανάλια, ραδιόφωνα που συμμετείχαν στην καμπάνια “Μένουμε σπίτι”. Η συμμετοχή αυτή είχε και κάποιο αντίτιμο. Δύο κριτικές ασκούνται και οι δύο δίκαιες. Πρώτη. Μέχρι τώρα δεν έχουν δοθεί στην δημοσιότητα τα ακριβή ποσά που μοιράστηκαν. Και δεύτερη πώς κάποια ανενεργά sites, κάποιοι “κολλητοί” και ημέτεροι πήραν μερίδιο.

Συνυπογράφω λοιπόν κι εγώ! Όμως, υπάρχει ένα ακόμα ζήτημα, κατά την γνώμη μου, πιο σοβαρό και θεμελιώδες. Όλα αυτά τα μέσα κινούνται στον χώρο της ιδιωτικής οικονομίας. Δεν με νοιάζει αν είναι αριστερά, δεξιά, λαϊκίστικα, πορνό, αθλητικά, κυριλέ, καλλιτεχνικά, πολιτιστικά, εξωγήινα κλπ κλπ. Έχουν ένα κοινό ή θέλουν να έχουν ένα κοινό. Έχουν διαφημίσεις, banners, αφιερώματα. Καθόλου δεν καταλαβαίνω γιατί ο τύπος και τα ΜΜΕ γενικά θα πρέπει να στηρίζονται από κρατικές χορηγίες.

Από που κι ως που θα πρέπει το -όποιο- κράτος και η -όποια- κυβέρνηση να δίνει χρήματα για κάτι που δεν είναι απαραίτητο στην κοινωνία ευρύτερα. Όποιος μου πει για την ελευθερία του τύπου, για την αναγκαιότητα της είδησης, για την παραγωγή πολιτισμού και άλλα τέτοια εύηχα, θα του απαντήσω ένα “Σοβαρά τώρα”; Η λογική να δώσω στον τύπο για να μην πάει να τα βρει από τον μεγαλοεπιχειρηματία μας προσβάλει, είναι δικαιολογία για μικρά παιδιά…

Όποιο μέσο δεν αντέχει απλά πρέπει να προσπαθήσει να αντέξει με διαφορετικές ιδέες, προσανατολισμούς, ποιότητες κλπ. Ένα μέσο εάν δεν το στηρίζει ο κόσμος και η αγορά, τότε γιατί πρέπει να το στηρίξει το κράτος; Για να μην μιλήσω για τις κρατικές διαφημίσεις, την υπερτιμολόγησή τους, τα πλούσια πακέτα και όλη την φασαρία που γίνεται για να μπεις στη σειρά.

Την ώρα που η κοινωνία δοκιμάζεται, αυτά τα μπαχτσίσια καλό είναι να κοπούν. Να δοθούν χρήματα για την Υγεία, την Εκπαίδευση, την Άμυνα και τις Ευπαθείς ομάδες. Και εκεί στοπ! Να επιδοτηθούν εργασίες που πρέπει να μπουν στα βαρέα και ανθυγιεινά όπως είναι οι courrier. Να δημιουργηθούν κοινωνικές δομές για τους ηλικιωμένους. Να φτιαχτούν Μουσεία, παραγωγικές μονάδες, πάρκα αναψυχής.

Τελευταίο επιχείρημα είναι το εξής: Και τι θα γίνουν οι εργαζόμενοι; Θα χάσουν την δουλειά τους! Πρώτα ας πληρώνονται οι εργαζόμενοι έστω και αυτά τα λίγα που δικαιούνται, γιατί ως επί το πλείστον είναι απλήρωτοι. Δεύτερο, δεν υπάρχει καμιά λογική σε αυτό. Δεν μπορεί το κράτος να στηρίζει κάτι που δεν αντέχει εκτός και αν είναι για το κοινό καλό. Το σύστημα είναι στραβό, αναποτελεσματικό, διεφθαρμένο. Όσο πιο μακριά τόσο πιο καλά…

Καλοφάγωτα λοιπόν αλλά πληρώστε αυτά που χρωστάτε στους εργαζόμενους σας….

Θα μπορούσα να γίνω ακόμα πιο αντιδημοφιλής… π.χ. στον χώρο των ηθοποιών όπου επικρατεί η μαύρη εργασία, τα χαρτζιλίκια, η ασυδοσία το να βγαίνουν μερικοί και να ζητούν την επαναφορά του επαγγέλματος στα βαρέα ανθυγιεινά, είναι τραγικό…