Πάντοτε, όταν φέρνω στο μυαλό μου την πρόταση «ο κορυφαίος Έλληνας αθλητής», ασυναίσθητα το μυαλό μου ανασύρει έντονο ένα όνομα: Ιωάννης Μελισσανίδης
Αφαιρώντας τα γυαλιά της εθνικής υπερηφάνειας, δίχως να με παρασύρει κάποιο συναίσθημα εθνικής χαράς, τον θεωρώ από τους κορυφαίους στο άθλημά του. Και τον κορυφαίο στην Ελλάδα. Βλέποντας και ξαναβλέποντας τα βίντεο με τις επιδόσεις του, θεωρώ πως ο τύπος ξεγελά τον Νεύτωνα, λησμονεί το νόμο της βαρύτητας. Με εμφάνιση που παραπέμπει σε Ερμή σμιλεμένο από Πραξιτέλη, ο Μελισσανίδης έκανε το όνομά του συνώνυμο της ενόργανης γυμναστικής.
Προσφέροντας στα μάτια του θεατή ένα θέαμα δύσκολων ασκήσεων, το οποίο προκαλεί αισθησιακή απόλαυση, θαυμασμό και απορία για το πόσο ευλύγιστο και αέρινο μπορεί να είναι ένα ανθρώπινο σώμα. Ο Μελισσανίδης δεν κέρδισε, όσο ειρωνικό και αν διαβάζεται, την αξία και την προσοχή της αθλητικής μας μνήμης και συνείδησης. Ουκ ολίγες φορές, παραγκωνίζεται όταν η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από τους μεγαλύτερους αθλητές που έβγαλε η χώρα μας. Ο ίδιος γεννήθηκε και μεγάλωσε σε μία Ελλάδα που δεν είχε την ενημέρωση, την ευαισθητοποίηση, την ενσυναίσθηση του σήμερα. Μία Ελλάδα όπου όσο ταλαντούχος και αν ήσουν, ο ερωτικός σου προσανατολισμός θα μπορούσε να κηλιδώσει την εικόνα σου, να θεωρηθεί ένα αρνητικό γνώρισμα της
προσωπικότητάς σου.
Ο Μελισσανίδης βρέθηκε στο στόχαστρο μεγάλης μερίδας κοινού και εντύπων, μία εποχή που η ομοφοβία ήταν διάχυτη και δεν υπήρχε η κοινωνική ευαισθητοποίηση και το μήνυμα της αποδοχής που υπάρχει σήμερα. Η «κοριτσάρα» –χαρακτηρισμός που είχε χρησιμοποιηθεί ειρωνικά για τον ίδιο–, είχε σκοπό να μειώσει την αρρενωπότητά του, επειδή ο ίδιος ήταν ομοφυλόφιλος άνδρας. Αυτή η ρατσιστική αντιμετώπιση ορισμένων ανθρώπων και του αθλητικού κύκλου, ενδεχομένως, ώθησαν τον ίδιο να αναπτύξει τη δική του άμυνα επιβίωσης, προσαρμογής και ευελιξίας. Η αλαζονεία που έβλεπαν πολλοί εξωτερικοί παρατηρητές, ήταν η αιτία που ο ίδιος άντεξε, κυριάρχησε και πρωταγωνίστησε στο άθλημά του. Δοξάστηκε ως ο νεότερος Ολυμπιονίκης, κερδίζοντας το χρυσό και εκτοπίζοντας σε δεύτερη και τρίτη θέση, Κίνα και Ρωσία, δύο από τις δέκα μεγαλύτερες χώρες του κόσμου, με διπλάσιο πληθυσμό, αθλητές και ακαδημίες στο συγκεκριμένο άθλημα.
Ο Μελισσανίδης, ως δέκατος τρίτος Έλληνας θεός, ακούμπησε την κορυφή του Ολύμπου. Όχι με τα μαγικά σανδάλια του Ερμή, αλλά με σκληρή δουλειά σε συνδυασμό με ταλέντο· ο συνδυασμός της επιτυχίας που δε ξεπέφτει ποτέ. Στην οροσειρά του αθλητισμού, πάντοτε σε μία απάτητη κορυφή, θα συναντάς το όνομα ενός αθλητή που κάποτε ξεγέλασε τους νόμους της φυσικής, τη βαρύτητα και έφτασε στο άπειρο.
