Ο Αλμπέρ Καμύ δήλωνε: «Όσα γνωρίζω για την ηθική τα έμαθα σε ποδοσφαιρικά γήπεδα και θεατρικές σκηνές». Εκατομμύρια άνθρωποι πιστεύουν πως το ποδόσφαιρο δεν είναι απλώς ένα παιχνίδι όπου κυνηγάς μια μπάλα. Σωστά. Αλλά σήμερα που τα εκατομμύρια των Αράβων (και όχι μόνο…) αγοράζουν τα πάντα (μέχρι και τη διοργάνωση του Παγκοσμίου κυπέλλου!) μπορεί το ποδόσφαιρο να γίνει δύναμη απελευθέρωσης ή τελικά πρόκειται για το «όπιο του λαού», που, ξεγελάει, αποκοιμίζει και επιπλέον, όχι σπάνια, αποκτηνώνει;

Σ’ αυτό το ερώτημα επιχειρεί να απαντήσει ο Βασίλης Κωστάκης, με το βιβλίο του Αλλάζοντας τον κόσμο με μια μπάλα (Εκδόσεις Διόπτρα). «Αντιλαμβάνομαι το ποδόσφαιρο ως μία μορφή τέχνης. Για να εξηγήσω περαιτέρω θα καταφύγω στον Βραζιλιάνο Σόκρατες, κάτι που κάνω και στο βιβλίο. Για τον Σόκρατες, κάθε μορφή τέχνης είναι έκφραση μιας συγκεκριμένης κουλτούρας. Υπάρχουν διαφορές στο πώς, για παράδειγμα, μια γερμανική ομάδα και μια βραζιλιάνικη ομάδα αυτοεκφράζονται», θα πει ο συγγραφέας. Το βιβλίο του Βασίλη ξετυλίγει το νήμα μιας εναλλακτικής ποδοσφαιρικής φιλοσοφίας. Δείχνει πώς μπορούμε να δημιουργήσουμε το ποδόσφαιρο και τον κόσμο που θέλουμε, μέσα στο ποδόσφαιρο (και τον κόσμο) που θέλουμε να ξεπεράσουμε. Στο βιβλίο του Βασίλη δε θα βρείτε απαντήσεις σε ερωτήματα όπως: Πώς ξεκίνησε το ποδόσφαιρο και ποιοι οι συμβολισμοί του; Ήταν στο παρελθόν το ποδόσφαιρο πιο αθώο και πιο θεαματικό; Ποιες τακτικές οδηγούν σε πιο εντυπωσιακά γκολ;

«Το ποδόσφαιρο, ένα δράμα όπου οι άνθρωποι χορεύουν και μάχονται γύρω από μια περιφερόμενη μπάλα, έκανε τα πνευμόνια του Καμύ να φουσκώνουν με ζωή. Πάνω στην έξαψη και στο πάθος του αγώνα, το ποδόσφαιρο μπορεί να μας μάθει την αλληλεγγύη, την ομαδικότητα, τη μη παραίτηση μπροστά στη ματαιότητα. Να ανακαλύψουμε πτυχές του εαυτού μας που αγνοούμε και πρέπει να δαμάσουμε. Όπως η μανία για εκδίκηση, ο εγωισμός, η ζήλια. Η ζωή είναι παράλογη. Ας παίξουμε λίγο μπάλα!» μάς προτρέπει ο συγγραφέας και δεν έχει άδικο!