Καθώς η βαρυχειμωνιά πλησιάζει και μας κλείνει μέσα, μπλοκαρισμένους από τις χνουδωτές κάλτσες και τις σειρές στο Netflix, ένα απροσδιόριστο συναίσθημα αναδύεται από τα βάθη του ζεσταμένου είναι. Μια μοναξιά, μια ανάγκη για παρέα, μια επιθυμία να μοιραστείς την κουβέρτα και το ζεστό ρόφημα. Διχάζεσαι, να ξεμυτίσεις αναζητώντας μια γλυκιά συντροφιά; Και που θα βρεθεί χειμωνιάτικα η αιθέρια ύπαρξη;

Κι όμως, πίσω από τη στάση, στον κινηματογράφο, στο πολυκατάστημα όλο και κάποιο πρόσωπο θα σου τραβήξει την προσοχή. Εκεί ξεκινάνε τα δύσκολα. Θα μιλήσεις; Τι θα πεις; Μήπως ξενερώσει; Μήπως παρεξηγηθεί; Μήπως δεν είσαι ο κατάλληλος τύπος; Αγώνας δρόμου με τον εαυτό σου για να πειστείς πρώτα ότι δεν είσαι το τελευταίο τομάρι του πλανήτη και μετά να βρεις το κουράγιο να το εκφράσεις. Να κοιτάξεις; Σε κοιτάει; Να τ’ αφήσεις να πάει από κει που ‘ρθε και να ‘χεις την υγεία σου; Σχεδόν φεύγεις. Αλλάζεις πάλι γνώμη. Δεν βαριέσαι; Μια ή άλλη είναι.

Σενάριο 1 – Το τρόλεϊ

Εκείνη όρθια με τον γιακά ανεβασμένο και το κασκόλ μπλεγμένο ανάμεσα στα χρυσά μαλλιά. Εκείνος καθισμένος, χαζεύει απέξω, ώσπου το βλέμμα του πέφτει πάνω στην πολύχρωμη πλέξη. Γυρνάει αμέσως το κεφάλι από την άλλη και αρχίζει να ιδρώνει από μέσα του. Ο κόσμος πολύς, ο χώρος λίγος, η διαδρομή γρήγορη, ποιος ξέρει πόσο χρόνο έχει ακόμα; Σηκώνεται και αγγίζει αμήχανα το μανίκι της.
-“Εεεε… καθίστε…” Εκείνη ξαφνιασμένη γυρνά, αφήνει το κινητό, δεν καταλαβαίνει τι συνέβη.
-​“Όχι εγώ, ευχαριστώ, είμαι κοντά, δεν είναι ανάγκη”.
-“Όχι, όχι, καθίστε, παρακαλώ”. Ώσπου να φανερωθούν οι πραγματικές προθέσεις των συμμετεχόντων στην στιχομυθία και εκείνοι να αποφασίσουν που θα πάει αυτή η κατάσταση, μια γιαγιά παίρνει τα ινία στα χέρια της και σκαρφαλώνει στη θέση. Εκείνος κοιτάει αμήχανα, εκείνη γελάει. Ενώ ψάχνουν απελπισμένα κάτι να πουν, το τρόλεϊ σταματάει απότομα. Χαμός, ταρακούνημα, κόσμος που βρίζει, και μια τούφα χρυσά μαλλιά επάνω στο μπουφάν του.
-“Συγγνώμη, παραπάτησα, χίλια συγνώμη!”
Εκείνος σκέφτεται να πάει να σταυροφιλήσει τον οδηγό, ενώ την στηρίζει διακριτικά από το μπράτσο μέχρι να ξαναβρεί την ισορροπία της. -“Παρεμπιπτόντως Χάρης, χάρηκα…”
-“Ελένη, χαίρω πολύ…”
-“Δουλειά;”
-“Ναι, κέντρο”
-“Και γω…” Και πάει λέγοντας. Και χάνεται η στάση.

Σενάριο 2 – Στο θέατρο

Σε κουβάλησαν στην πειραματική παράσταση του “έτσι” της κολλητής σου. Σε κάποιο ξεχασμένο από το θεό θέατρο, που λειτουργεί ανά διαστήματα και σαν κατάληψη. Είστε τρεις και ο κούκος. Στην κυριολεξία. Στην σκηνή έχουν έναν βαλσαμωμένο κούκο και περιφέρονται όλοι γύρω του. Πρέπει να είναι δραματική η πλοκή, θεωρητικά, αλλά πρακτικά δεν υπάρχει. Η απελπισία βαράει κόκκινο. Ευτυχώς που υπάρχει ο τύπος μπροστά με τα γυαλιά που φαίνεται να έχει ωραίο σβέρκο και φαρδιές πλάτες. Να λέει άραγε από φάτσα; Κατά τη διάρκεια της επόμενης λιτανείας του θιάσου γύρω από τον κούκο, λυγίζεις. Σε πιάνουν τα γέλια. Πέφτει απόλυτη σιγή. “Την κάτσαμε”, σκέφτεσαι. Ο τύπος γυρνάει αργά. Θα έπρεπε να αναρωτιέσαι αν θα σε βρίσει τώρα αλλά για κάποιο λόγο το μόνο που σε νοιάζει είναι αν όντως έχει ωραίο πρόσωπο. Μπίνγκο! Λεπτά χαρακτηριστικά και γαλάζια μάτια. Ας τ’ ακούσω, λες χαλάλι! Ο τύπος όμως χαμογελάει. Έχει βάλει και αυτός και τα γέλια! Στα μάτια του διαβάζεις την απέραντη ευγνωμοσύνη που σταματήσεις τούτο ο βάσανο. Συνωμοτικά, χωρίς να πείτε κουβέντα, σηκώνεστε από τις θέσεις και βγαίνετε στο φουαγιέ. Τα βλέμματα των θεατών και των ηθοποιιών ας πούμε πως δεν τα λες και επιδοκιμαστικά. Εκείνος προπορεύεται. Περιμένει στο μπαρ με δυο ποτήρια κρασί.
-“Απαράδεκτο, έτσι;”
-“Τι, που φύγαμε;”
-“Όχι καλέ! Το έργο!”
-“Α! Εντελώς άθλιο.” Και το τέλος της παράστασης σε βρίσκει με πολύ θυμωμένες φίλες και έναν καινούριο αριθμό στο κινητό σου.

Σενάριο 3 – Στο chat

Από τα μπιλιέτα και τις καντάδες, περάσαμε πια σε πιο άμεσους τρόπους απομακρυσμένης επικοινωνίας. Το που ακριβώς βρεθήκατε να τα λέτε διαδικτυακά είναι άνευ σημασίας. Την είδες συνδεδεμένη, ο αέρας φυσούσε έξω μανιασμένα, πολύ θέλει;
-Hello! Στο σπίτι σήμερα;
… Δεν απαντάει. Μήπως δεν είναι μόνη στο σπίτι; Μήπως συνδέθηκε από κανένα μπαρ; Μήπως είναι η μικρή της αδελφή στο πληκτρολόγιο;
-Έλα! Ναι κρυωμένη…
-Περαστικά!
-Ευχαριστώ!
Πάει κατά διαβόλου η συζήτηση. Πιο αδιέξοδη και από την πολιτική κατάσταση.
-Δεν είναι κάτι σοβαρό, ελπίζω…
-Φοβάσαι μην κολλήσεις;
Τώρα αυτή ή σε βρίζει, ή στην πέφτει…άβυσσος η ψυχή της γυναίκας.
-Γιατί πως κολλάει;
Είσαι και συ καλός βλάκας… θα σου στείλει τώρα το ενημερωτικό του ΚΕΕΛΠΝΟ για τον Η1Ν1 και θα χει και δίκιο.
-Εύκολα! 🙂
Στην πέφτει, σίγουρα, λαβράκι…
-Ε, τότε να έρθω από κει; Να φτιάξω κάνα ζεστό;
Θεέ μου, τι λίγδα είναι αυτή που γράφεις, μισείς και τον εαυτό σου…Σωσ’το τώρα!
-Θέλω να πω, ξέρω πως να σε κάνω να νιώσεις καλύτερα. Έχω μυστικές συνταγές….
Κακό, πολύ, πολύ, κακό… Πες κάτι να ακουστεί φυσιολογικά, άμεσα!
-Πέρα από την πλάκα, αν χρειαστείς κάτι εγώ να ξέρεις είμαι προετοιμασμένος.
Παλευτό. Ουφ, εντάξει… ΤΙ;;;;; πως έγινε “προκατεψυγμένος” το “προετοιμασμένος”;;;;; Άτιμος αυτόματος διορθωτής!…Απαντάει κιόλας, αμάν….
-Σαν τα καλαμαράκια ένα πράγμα;
Κλείνεις άρον άρον την συνομιλία. Άφησες τη σωστή εντύπωση, πάνω απ’ όλα! Μάλλον θα το πιεις εσύ το ζεστό τελικά, ένα χαμομηλάκι για τα νεύρα…

ΜΙA Ή ΑΛΛΗ
Τα ερωτηματικά του έρωτα

Συγχαρητήρια!
Πήρες το πολυπόθητο «ναι» και το ραντεβού είναι μια βεβαιότητα. Έκτακτα μένουν κάτι ασήμαντες λεπτομέρειες, ποιος, που, πότε, τι θα βάλεις, τι θα πεις, αν θα του/της αρέσει, ποιος θα κεράσει, αν θα σε συμπαθήσει η οικογένεια της/του… Μπορεί να χτύπησες διάνα και να διασφαλίσεις τα προσωπικά σου, αυτό όμως θα το δεις πολύ αργότερα. Προς το παρόν μένεις με τις πεταλούδες στο στομάχι και τα πολλά ερωτηματικά. Καλή τύχη, ταξιδιώτη, όπου και αν σε βγάλει.
Συνιστώμενο τραγούδι: «What a wonderful world» του Louis Armstrong.
Φυσικά ότι, ι και να ακούσεις τώρα θα βρίσκεσαι έτσι κι αλλιώς στον έβδομο ουρανό.
Συνιστώμενη ταινία: «Όσα παίρνει ο άνεμος»- Αν είναι να κάνεις κάτι, δες πρώτα πως γίνεται σωστά.
Η θεραπευτική δύναμη της Χυλόπιτας
​
Δέχτηκες χυλόπιτα. Συμβαίνει. Μετά την περίοδο του αυτομαστιγώματος που εκτέθηκες τόσο απρόσκοπτα θυμήσου: Αξίζει να μετανιώνεις μόνο για ό,τι δεν τόλμησες ποτέ. Απόλαυσε την απαραίτητη φάση με τους κολλητούς/ες και τα μπυρόνια και προχώρα. Σκέψου ότι γλίτωσες από την φρίκη του θολού έρωτα και είσαι ελεύθερος να βρεις επιτέλους κάποιον/α που θα γουστάρει πραγματικά. Έρχεται και το καλοκαιράκι εξάλλου, όλο και κάτι θα κινηθεί.
Συνιστώμενο τραγούδι: Για την φάση της μπίρας και των κολλητών- «Χάλια» του Δεληβοριά, να βγουν τα εσώψυχα σου.
​
Συνιστώμενη ταινία: «Misery»- βασισμένο σε διήγημα του Στίβεν Κίνγκ, όπου μια φανατική θαυμάστρια απαγάγει τον αγαπημένο της συγγραφέα. Για να δεις από τι μόλις γλίτωσες.
Για την έμπνευση:
«Είναι κανόνι, ή είναι η καρδιά μου που χτυπάει;»
Ίνγκριντ Μπέργκμαν, Καζαμπλάνκα (1942)
Παιδί μου, η ποίηση είναι ποίηση, άμα δεν την καταλαβαίνει κανείς. Άμα την καταλαβαίνουν όλοι δεν είναι ποίηση, είναι τσιφτετέλι. Κατάλαβες? 
Ντίνος Ηλιόπουλος στο Δόλωμα (1964)
Ποτέ δεν θα υπάρξει νικητής στη μάχη μεταξύ των δύο φύλων. Υπάρχει υπερβολική συναδέλφωση με τον εχθρό.
Χένρυ Κίσσιγκερ, γ. 1923, Αμερικανός πολιτικός
Δεν κατακτώ, υποκύπτω.
Giacomo Casanova, 1725-1798, Ιταλός περιώνυμος καρδιοκατακτητής
Ήθελες κι εσύ κυρά μου, ήθελα κι εγώ ο καημένος.
Λαϊκή ρήση
Η γυναίκα μου είναι ζώδιο της γης. Εγώ είμαι ζώδιο του νερού. Μαζί είμαστε ζώδιο της λάσπης.
Henry Youngman, 1906-1998, Αμερικανός κωμικός
Στάσου… μύγδαλα! 
Γιάννης Βόγλης, “Κορίτσια στον ήλιο” 1969
ΜΕΙΝΕΤΕ ΜΑΚΡΙΑ:
-Είμαι δωρητής οργάνων σώματος,
μήπως σου χρειάζεται τίποτα;
-Σόρυ μις, ντου γιου λάικ Γκρις;
-Γεια σου γατούλα.
Θες να περάσεις μια από τις
επτά ζωές σου μαζί μου;
-Πιστεύεις στον έρωτα με την πρώτη ματιά ή να ξαναπεράσω
σε κάνα τέταρτο;
-Ξέρεις τι θα πήγαινε όμορφα
επάνω σου; Εγώ!